“Jij hebt een wereld in je hoofd en die is prachtig. Je bent niet gek als je meer ziet, voelt of hoort dan anderen. Het is anders dan wat mensen gewoon zijn, maar niet gek.”

Toen ik op de Facebookpagina van Hanneke van de Kerkhof de trailer zag voor Wolf, Wolf, hoe laat is het?, was ik meteen gefascineerd. Mysterieus, mooi, apart. Én Hanneke was op zoek naar recensenten. Deze kans heb ik niet aan mij laten voorbijgaan natuurlijk.

Bij ontvangst van het boek viel het ontwerp van de kaft en vormgeving (door Reinardus van Ewijk) meteen op. Mooie flappen, opvallende schutbladen, ean-code in de vorm van een wolf (echt super!) en een pootafdruk tussen de paragrafen. De auteur heeft dit boek in eigen beheer uitgegeven, onder meer omdat ze die vormgeving zo belangrijk vond. Voor Hanneke van de Kerkhof is een boek een totaalplaatje en niet zomaar wat letters op papier, daarom heeft ze een heerlijke eigenzinnige keuze gemaakt. Een kunstwerkje.

Loes is een dromerig meisje dat moeite heeft met de verwachtingen van de buitenwereld. Ze voelt zich onbegrepen door haar ouders. Komt het omdat ze niet gepland was, een ‘ongelukje’ was? Als haar ouders gaan scheiden brengt ze af en toe een weekend bij haar vader door. Was zijn vertrek een heldendaad? Heeft hij wel genoeg tijd voor haar?

Het verhaal staat vol met vragen en zet de lezer meteen aan om zich in te leven en de situatie te reflecteren.

Ook op school voelt Loes zich niet goed in haar vel, ze wordt gepest omdat ze te gewoon is, te gevoelig. Ze is een dromer en een prater, ze past niet keurig binnen de lijntjes. Gelukkig is daar de rustige Arend, tussen hen ontstaat een mooie vriendschap.

Arend en Loes brengen veel tijd in het bos door. Op een avond zien ze daar een wolf. Ze worden overspoeld door gevoelens van angst, maar ook van verwondering. Het zal niet bij deze ene ontmoeting blijven.

Het bos is een bijzondere plek, want daar ontmoeten ze ook meneer Boom, een zonderlinge man die in een boshut woont. Hij begrijpt Loes. Zo mooi en zo eenvoudig.

“Hij begint over de vogels die hem vroeg in de ochtend wakker zingen. Ik voel een warmte door mijn lijf stromen. Zonder woorden lijkt deze vreemde man te weten hoe ik me voel.”

Door het verhaal heen ziet de lezer Loes opgroeien, van de lagere school tot de academie. Ze kampt met een eetstoornis, verliest haar vader en blijft het moeilijk hebben om in zichzelf te geloven. Een gevoel van leegte, een onrustig gevoel, achtervolgt haar steeds. Alles perfect willen doen. De angst voor afkeuring.

Toch is er ook een positieve evolutie. Door de oude camera die ze van haar vader heeft gekregen ontdekt ze een nieuwe wereld, een nieuwe toekomst.

“Met de camera rond mijn nek wandel ik door de straten. Trots, met mijn nieuwe functie als beeldenvanger.”

Loes neemt belangrijke en moeilijke beslissingen. Ze volgt haar voelsprieten, maar gaat ook de harde confrontatie met zichzelf aan, met haar lichaam. Ook haar vriendschap met die lieve Arend komt onder druk te staan omdat hun gevoelens niet meer overeenstemmen. En welke rol spelen meneer Boom en de wolf in Loes haar verdere leven? Durft Loes de wolf in de ogen te kijken, het donker in de ogen te kijken? Overwint ze haar angsten?

“Ik wil mijn beste vriend niet verliezen, maar kan niet aannemen wat hij me wil geven. Zijn liefde krast over mijn hart en dat doet onnoemelijk veel pijn. De stilte tikt de tijd aan flarden en wij zitten bevroren naast elkaar.”

Als lezer zou je Loes willen helpen, haar willen zeggen dat het goed zal komen, haar een knuffel willen geven. De worsteling doorheen haar puberjaren is knap in beeld gebracht.

Jongeren die kampen met een eetprobleem, hoog gevoelige mensen, ouders en leerkrachten, buitenbeentjes,… vele lezers vinden in dit boek waarschijnlijk wel een herkenningspunt.

Het verhaal is magisch-realistisch. De bijna sprookjesachtige ontmoetingen in het bos, de weerspiegeling in het meer, meneer Boom en natuurlijk de wolf. Magie en realiteit zijn zo mooi met elkaar verweven. Hanneke van de Kerkhof weet het dan ook nog eens in mooie zinnen te vertellen. Liefhebbers van poëtisch en filosofisch taalgebruik gaan zeker van Wolf, Wolf, hoe laat is het? genieten.

En de titel, die wordt ook mooi verwerkt in het kinderspel met dezelfde naam. Stil staan, verrassen, de eindmeet weten te bereiken. Of blijf je met je gezicht naar de muur staan?

Als dit boek het juiste publiek weet te bereiken, gaat het verhaal absoluut de waardering krijgen die het zo verdient. Ik vond het alvast een pareltje en geef dan ook graag 4 mooie sterren.

“Als er niemand meer op je wacht en je van de wereld gevallen bent, dan ben je niet verloren, maar vrij.”

Saskia
Perfecte Buren

Genre: young adult
Uitgever: Hanneke van de Kerkhof
ISBN: 9789464332223
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 272
Uitgave: april 2021

Met dank aan Hanneke van de Kerkhof voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar.