Drie vrouwen die elkaar niet kennen hebben ‘iets’ met elkaar gemeen. Een mysterieus gegeven dat het vijfentwintigste boek van Loes den Hollander een behoorlijk psychologisch tintje geeft. De vrouwen in kwestie zijn Maryan, Thaïs en Fanny. Elkaars tegenpolen in nagenoeg elk opzicht. Maryan heeft van haar man Floris vernomen dat hij wil scheiden, op een haast laconieke wijze meldt hij haar dat tussen neus en lippen door. Maryan is verbijsterd maar dat slaat al snel om in woede wanneer ze ontdekt wat de reden is van zijn mededeling. Voor Thaïs gaat eigenlijk hetzelfde op en ook zij ontdekt allerlei zaken die niet in de haak zijn betreffende haar man Tony.

Vervolgens kan Maryan Floris niet meer bereiken en bij navraag weet niemand waar hij is. Tony blijkt ook ineens verdwenen te zijn. Wanneer het politieonderzoek naar de verdwijning van de mannen op gang komt, blijken er raakvlakken te zijn. Thaïs en Maryan worden geconfronteerd met een situatie die hen totaal vreemd voorkomt en ze krijgen contact met elkaar, al snel ontstaat er een speciale band. Ze komen tot de ontdekking dat hun mannen dubbele agenda’s hanteerden en hierdoor vallen ze van de ene in de andere verbazing. Maar het kan allemaal nóg erger.

Het feit dat je na een jarenlange relatie je partner zou moeten kunnen vertrouwen lijkt zo vanzelfsprekend. Voor Maryan en Thaïs was er geen reden om aan hun echtgenoot te twijfelen. Ondanks dat er heus wel wat dingen speelden, was dit ondenkbaar. Leugens stapelen zich op waardoor er steeds meer vragen rijzen bij de vrouwen, intussen ontbreekt van de mannen ieder spoor. Dit alles legt de basis voor een bijzondere vriendschap. En dan is daar Fanny. Wat is haar rol in het geheel?

Loes den Hollander weet keer op keer, 25 keer om precies te zijn, een fascinerend boek af te leveren. Het ene blinkt uit door krachtige personages, het andere door een bizar scenario of een combinatie van deze factoren. Ik heb ze allemaal gelezen en heb zo mijn favorieten. Toen ik dood was is een rasechte psychologische thriller en geschreven zoals je van Loes den Hollander kan verwachten. In korte hoofdstukken met nagenoeg onberispelijk taalgebruik weet ze je, na een wat moeilijke start, vrij snel blijvend te boeien. Haar personages zijn op zijn minst interessant te noemen, het thema is origineel. Ondanks dat sommige zaken al vrij snel duidelijk waren bleef het verhaal intrigeren. Vooral de bizarre rol van Fanny is daar mede de oorzaak van.

Bepaalde situaties in het boek waren enigszins te verwachten. Waar dat storend is in het ene verhaal, was dat hier niet het geval. Het pakte soms zelfs positief uit, het versterkte het bizarre gehalte alleen maar. Op een manier zoals alleen Loes den Hollander dat schijnbaar kan, zonder bloedvergieten, zonder gruwelijke details, weet ze je fantasie te prikkelen door dingen niet te benoemen en dat is knap. Verstoorde relaties, in diverse vormen, lopen in deze thriller als een rode draad door het verhaal. Een getraumatiseerd personage is dusdanig overtuigend geprofileerd, dat bezorgt je de kriebels. De drie verhaallijnen komen vernuftig bij elkaar in een goed plot.

In de meest recente boeken zoals Mij zie je niet en Onderuitgehaald, en ook nu in Toen ik dood was, heb ik heel sterk het gevoel dat Loes den Hollander een iets fellere, meer cynische pen hanteert. Haar taalgebruik is nog steeds prachtig maar vertoont zo nu en dan ruwe randjes die er voorheen niet waren. Dat uit zich in dialogen met bijbehorend taalgebruik, ze is harder dan voorheen. Dit is niet storend maar wel opvallend omdat daar voorheen geen sprake van was. Hier kun je uit afleiden dat een auteur zelfs na zoveel te hebben geschreven zich nog steeds ontwikkelt en veranderingen toepast. Ik hoop alleen dat de taalverruwing niet verder doorzet, dat heeft deze auteur niet nodig.

Toen ik dood was is een aanrader, dat zonder twijfel, ondanks dat ik duidelijk even in het verhaal moest komen. Het bevat vele elementen die zorgen dat je geboeid blijft lezen en ontzettend meeleeft met de sterke personages die een bewogen rit maken in een bizarre en emotionele rollercoaster. De eerlijkheid gebied mij te melden dat ik deze thriller niet als spannend heb ervaren. Je hebt wel constant het gevoel dat er iets is waar je je vinger maar niet op kan leggen en dat fascineert. Dit aspect heeft Loes den Hollander tot in de finesse uitgewerkt en ik heb een heerlijk verhaal gelezen. Daarom 3,5 sterren voor Toen ik dood was.

Patrice
Perfecte Buren

Genre: thriller
Uitgever: De Crime Compagnie
ISBN: 9789461094025
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 300
Uitgave: 1 november 2019

Dank aan De Crime Compagnie voor het beschikbaar gestelde recensie-exemplaar.