“Tijd is slechts herinnering in aanbouw.”
Vladimir Nabokov

Barry Sutton is rechercheur bij de Centrale Afdeling Inbraken bij NYPD. Hij krijgt een melding over een vrouw die op de rand 40e verdieping van een gebouw zit en wil springen/zelfmoord plegen. Hij is als eerste aanwezig en benadert haar op zijn sokken, maar zij bemerkt hem toch. Ze daagt Sutton uit haar over te halen niet te springen. Ze ziet het leven niet meer zitten omdat ze aan FMS lijdt: False Memory Syndrome. Rechercheur Sutton heeft daar wel al over gehoord maar deze vrouw, Ann Vos Peters, is de eerste persoon die hij tegenkomt die zegt het te hebben.

Ann vertelt hoe ze erachter is gekomen dat ze FMS heeft. De herinneringen die ze heeft aan haar valse herinneringen (Ann noemt deze herinneringen een systeemfout in haar brein) zijn zo levensecht en zoveel beter dan haar huidige leven dat ze het op heeft gegeven, de valse herinneringen zijn te mooi in vergelijking met wat ze nu in haar eenzame leven heeft. Vervolgens springt ze van het gebouw, Barry Sutton in verbijstering achterlatend.

Barry Sutton kan dit niet zomaar achter zich laten niet los, vooral haar relaas over valse herinneringen. Nadat hij politierapporten bekijkt, komt hij erachter dat er onregelmatigheden zijn en hij verdiept zich in de zaak. Barry Sutton komt erachter dat Ann Vos Peters niet de enige persoon is. Het CDC heeft al meerdere gevallen onderzocht en gedocumenteerd. In alle gevallen had de patiënt last van acute valse herinneringen. Niet enkele maar herinneringen aan een compleet ander leven, herinneringen van enkele maanden lang aan dat leven, tot zelfs bij sommige mensen die zich decennia lang een ander leven herinneren. En dat naast hun eigen herinneringen aan hun huidige leven, dus twee sets herinneringen. Bij niemand is een fysiologische of neurologische afwijking geconstateerd. Wel raken mensen zó in de war dat 10% zelfmoord pleegt. En dit zijn alleen nog maar de bekende gevallen. Er is geconstateerd dat het aantal zelfmoorden verveelvoudigd is en epidemische vormen begint aan te nemen. Het idee bestaat dat het besmettelijk is, dat iemand met FMS iemand anders in zijn directe sociale omgeving weet kan besmetten, maar de deskundigen weten dit niet zeker.

Tijdens zijn onderzoek komt Barry Sutton in contact met de eurowetenschapster Helena Smith. Haar moeder is ernstig ziek en om haar te helpen doet Helena onderzoek naar een middel om dementie- en Alzheimerpatiënten te helpen. Haar geld voor haar onderzoek is echter bijna op. Dan komt Helena in contact met Jee-Woon Chercover. Hij is door zijn werkgever gestuurd die geïnteresseerd is in Helena naar aanleiding van een artikel dat zij heeft gepubliceerd in Neuron, over herinneringsbeschrijvingen en hij wil haar onderzoek verder financieren. Helena gaat akkoord.

Het verhaal is vanaf het eerste moment spannend. Het is op een aangename manier gedetailleerd beschreven, met veelvuldig gebruik van bijvoeglijke naamwoorden. Ik kon mij direct een goed beeld vormen bij de gebeurtenissen. Blake Crouch weet het fenomeen FMS zeer overtuigend te brengen, het voelde voor mij aan alsof het een daadwerkelijk bestaande aandoening is. Hij geeft in het verhaal enkele overtuigende bewijzen voor het bestaan ervan en dat terwijl ik wist dat het fictie is. Maar ik had dat kleine stemmetje in mijn hoofd “Wat als” als ik zelf weer een déjà vu had (ik heb deze al vanaf kinds af aan vrij regelmatig). Ik denk dat dit meespeelde dat ik zo geboeid was door dit intrigerende verhaal.

Je leeft mee met de personages die zeer goed beschreven zijn. Ik sloot Barry en Helena gelijk in mijn hart. Naarmate het verhaal vorderde hield ik nóg meer van hen en had groot respect voor de manier waarop zij met hun problemen omgingen.

Je volgt het onderzoek van Helena op de voet. Af en toe wordt het vrij wetenschappelijk, maar de schrijver gaat er niet al te diep op in en er volgt altijd een korte uitleg zodat je weet waar het over gaat. Het onderzoek van Helena was fascinerend om te volgen. Stap voor stap neemt Blake Crouch je mee in dit proces, ik kon mij niet losrukken van die pagina’s. Maar ook het onderzoek van Barry Sutton is fascinerend, al is dit op een hele andere manier. Hij begint te beseffen dat er iets mis is met de herinneringen van de slachtoffers en valt zelf van de ene vreemde situatie in de andere, waarbij hijzelf soms moeite heeft de waarheid te blijven zien. Soms voelt zijn kant van het verhaal aan als een regelrechte trip.

Er lopen diverse tijdlijnen en perspectieven door elkaar heen, maar het verhaal blijft overzichtelijk daardoor de schrijver steeds bovenaan een nieuw hoofdstuk aangeeft welk jaar het is en vanuit wiens perspectief je het leest. Dit zorgt er ook voor dat het verhaal spannend blijft en veel vaart heeft.

Blake Crouch heeft op een overtuigende wijze een verhaal heeft geschreven over herinneringen, illusies en het concept waarheid. Op het moment dat ik dacht dat de schrijver alles uit de kast had gehaald voor dit fascinerende verhaal, wist hij mij toch weer te verrassen door nóg een stapje verder te gaan. Helena heeft met haar ontdekking daadwerkelijk de box van Pandora geopend.

Reset is een fascinerend boek over herinneringen en hoe deze gevormd kunnen worden. Daarnaast is het verhaal één grote mindfuck, absoluut genieten dit soort verhalen. Blake Crouch heeft mij ook deze keer weer weten te overtuigen van zijn schrijfkunsten. Met Reset bewijst Blake Crouch wederom dat hij in het bezit is van een enorme fantasie die hij schrijvend uitstekend weet over te brengen naar de lezer. Hij heeft zich met dit boek wederom overtroffen. Ik was al onder de indruk van deze schrijver, met name van zijn boek Dark Matter, maar dit boek is nog veel beter en meer intrigerend dan al zijn voorgaande werk.

Leuk detail, in zijn dankwoord schrijft Blake Crouch het volgende: “Dit was verreweg het moeilijkste boek dat ik ooit geschreven heb, en meer dan ooit moest ik, toen de tijd was gekomen om feedback te vergaren, leunen op vrienden. Om die onbetaalbare vrienden en door mij bewonderde schrijvers die het manuscript van Reset van aantekeningen voorzagen eer te bewijzen, komen sommige van hun namen terug in het boek”. Ik geef Reset 5 zeer verdiende sterren.

Jeanine
Perfecte buren

Lees HIER de recensie van ‘Dark matter, Wat als?’
Lees HIER de recensie van ‘Vlucht’

Genre: thriller
Uitgever: The House of Books
ISBN: 9789044355826
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 352
Uitgave: juli 2019

Met dank aan The House of Books voor het recensie-exemplaar.