‘Het doel van mijn reis was geweest om aan mijn oude leven te ontsnappen, en dat was gelukt ‘

In haar rode, verroeste Volkswagenbusje heeft Sage 5000 kilometer gereisd om een gat te slaan tussen haar verleden en heden. Maar zou dat genoeg zijn om opnieuw te kunnen starten, écht te kunnen ontsnappen voor hetgeen waarvoor ze op de vlucht is?

De achttienjarige Sage komt oorspronkelijk uit Maine. Ze heeft alles achter zich gelaten om in Nevada een nieuw leven op te bouwen. Met niets anders dan haar busje en een lege portemonnee heeft ze alleen nog haar onafhankelijkheid, ze is helemaal alleen en allesbehalve gelukkig. Toch kan niets haar dwingen om terug te gaan naar Maine. En daar heeft ze een goede reden voor.

Sage heeft dringend een inkomen nodig om te voorzien in haar eerste levensbehoeften. Ze solliciteert op een vacature in de bibliotheek van haar nieuwe universiteit. Het is de ideale baan waar ze met zo min mogelijk mensen in contact hoeft te komen. Sage is een loner, trekt zich van alles en iedereen terug en is moeilijk benaderbaar. Ze heeft een muur opgetrokken om zichzelf te beschermen, je moet van sterke huize komen om haar echt te leren kennen. Want dat zou onder andere inhouden dat ze moet vertellen waarom ze Maine is ontvlucht.

Tijdens haar werk ontmoet ze haar collega Luca, niet iets waar ze op zit te wachten… ze is doordrongen van zijn aanwezigheid, hij wakkert onbewust haar angsten aan. Sage houdt afstand, want een andere optie is er niet, ze heeft deze baan nodig om in Nevada te kunnen blijven en te studeren. Op school ontmoet ze ook April. Zij doorziet al snel dat er iets met Sage aan de hand moet zijn, er is een voorzichtige klik en ze raken bevriend. Voor het eerst sinds lange tijd laat Sage iets van haar wantrouwen los en stelt zich open voor anderen. Ze weet alleen niet zo goed hoe ze dat met Luca moet aanpakken.

Raak me. Niet. is de meest doeltreffende titel denkbaar voor deze roman. Juist omdat Sage zich zo afschermt van alles en iedereen, niet geraakt wil worden, is het moeilijk voor haar op anderen te vertrouwen, iemand dichtbij te laten komen, zich kwetsbaar op te stellen. Je voelt haar angst, haar schichtige gedrag heeft een oorzaak die je niet kent en toch weet je meteen dat ze niet voor niets uit Maine is gevlucht, zo overtuigend zijn de signalen die Sage afgeeft. Door de spontane en onvoorwaardelijke vriendschap die April initieert, de deuren die Luca opent, ontdekt Sage opnieuw dat ze het waard is dat mensen in haar investeren, dat iemand van haar houdt om wie ze is, zonder voorwaarden of eisen. Iets dat Sage sinds lange tijd niet meer kent en waarvoor ze zich afschermt, ze heeft het zich eigen gemaakt om onzichtbaar te zijn. Gaandeweg het verhaal merk je dat ze zich heel voorzichtig ontspant, maar blijft het lopen op dun ijs. Heel langzaam ontrafelt zich de reden waarom ze thuis is vertrokken en wat daar is voorgevallen. Het is dan ook volkomen begrijpelijk waarom Sage zich gedraagt zoals ze doet, en voelt zoals ze zich voelt.

‘Ik ben niet bang. De angst is niet echt.’

Met een dikke prop in de keel sla ik deze roman dicht. Het verhaal raakt me. Sage, Luca en April raken me. Drie jonge mensen die elkaar per toeval ontmoeten en vervolgens een bepalende rol in elkaars leven gaan spelen. Ieder met een eigen verhaal, ze hebben meer met elkaar gemeen dan ze denken. Het is een kwestie van het elkaar vertrouwen, het toelaten van een ander in je leven, openstaan voor oprechte vriendschap en je kwetsbaar op durven te stellen voor liefde. Niet alleen houden van, maar ook om weer van iemand te gaan houden. Dat aspect heeft de auteur ontzettend mooi en integer in dit prachtige verhaal verweven. De emoties zijn oprecht, de belevingswereld van de jonge twintigers voelt authentiek aan, hun intenties zijn puur. Je voelt dat er allerlei dingen staan te gebeuren, op diverse emotionele vlakken. Er zijn voelbare blokkades en je gunt het iedereen zo dat ze elkaar vinden zodat schuldgevoelens, gemis en pijn een plekje krijgen, waarmee ze verder kunnen. Het lijkt alsof het lot de drie bij elkaar heeft gebracht. Als je dát gevoel krijgt tijdens het lezen, dat het lot bepalend is in dit geheel en niet zozeer de auteur, dan heb je mij te pakken.

Ik vond dit eerste deel van deze tweeluik bijzonder mooi en vlot geschreven. Het verhaal is meeslepend, intens en puur. De personages spreken aan, zijn menselijk en herkenbaar. Mede ook dankzij de laatste plotwendingen en een hartverscheurende cliffhanger is het nu vol verwachting uitkijken naar Verlies me. Niet.

Een indrukwekkende (new adult) roman die ik graag 4,5 sterren geef, een absolute aanrader.

Patrice
Perfecte Buren

Genre: roman
Uitgever: Zomer&Keuning
ISBN: 9789020535907
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 430
Uitgave: mei 2020

Dank aan Uitgeverij Zomer&Keuning voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar.