Rechercheur Wu heeft nog twaalf dagen te gaan tot zijn pensioen. Het worden echter geen rustige dagen, want hij wordt op de zaak van een dode marinier gezet. Het lijkt zelfmoord, maar volgens Wu is het moord. Rond dezelfde tijd wordt er in Italië een Taiwanese politicus omgebracht door een sluipschutter. Wu is ervan overtuigd dat er een verband is tussen beide zaken, alleen is de weg naar de waarheid vol vraagtekens en gevaar. En hij heeft slechts twaalf dagen de tijd. Lukt het Wu om deze gecompliceerde zaak tijdig tot een goed einde te brengen?

Kuo-Li Chang is een succesvolle Taiwanese auteur die reeds meer dan dertig boeken op zijn naam heeft staan. De sluipschutter is daarbij het eerste deel van een gloednieuwe serie. En het eerste boek dat vertaald is naar het Nederlands. Het verhaal is een bijzondere mix van spanning en humor. Een sluipschutter, Alex, die naast het moorden als roerbakchef werkt, dat hebben we nog nergens gezien. Het ene moment is hij bezig met het poetsen of in elkaar steken van zijn wapen, het volgende moment maakt hij op het gemak een wok van eieren en rijst. Met garnalen of salami. De beste combinatie die er is, volgens hem. Een recept dat hij dan ook graag deelt met anderen. Een absurde combinatie zou je zeggen, maar het is er wel eentje die werkt in dit verhaal.

Heel het boek is doordrongen met bizarre zaken, waarvan je je afvraagt hoe de auteur erop is gekomen. Dat is volgens mij het verschil tussen de Aziatische stijl en onze Westerse, en dit zie je bijvoorbeeld erg terug in de interactie tussen de personages. Zo is de manier dat rechercheur Wu omgaat en communiceert met zijn meerdere heel erg bijzonder te noemen. Er is een grote dosis sarcasme, in beide richtingen, waarbij het thema eten ook vaak centraal staat in het gesprek. Blijkbaar is veel en lekker eten een belangrijk iets in Taiwan. En familie.

Hoewel er duidelijk een Aziatische invloed is, overheerst deze niet in het verhaal. Natuurlijk is het wel wat wennen in het begin. Merk je dat de auteur toch heeft geprobeerd om ook wat Westerse elementen in het verhaal te stoppen. Zo speelt het verhaal zich niet alleen in Taiwan af, maar beweegt Alex zich door meerdere Europese landen. Zoals bijvoorbeeld Italië en Tsjechië. Dat maakt het boek toegankelijker om te lezen.

De plot van het boek is vrij ingewikkeld en chaotisch, maar zit tegelijk erg goed in elkaar. Het duurt tot op het einde voor je als lezer ontdekt hoe het volledige plaatje in elkaar zit. En dan nog is het goed nadenken of je alles wel goed hebt begrepen, want er zijn veel verschillende verhaallijnen die door elkaar lopen. En daarin is het moeilijkste om alle namen van personages die voorbij komen te onthouden. Vooral de vele Aziatische namen vind ik allemaal op elkaar lijken. Dat maakte dat ik soms eens iets moest herlezen, of in mijn geheugen graven om te weten wie dit nu ook alweer was.

Het verhaal komt wat traag op gang, maar eenmaal je enkele hoofdstukken ver zit merk je dat het wel boeiend is en het heel vlot leest. Voor een thriller is de spanning wat aan de magere kant. Uiteraard zijn er de achtervolgingsscenes, en is het spannend om te zien hoe Alex zich telkens uit benarde situaties weet te redden. Maar globaal gezien vind ik de onderhuidse spanning, rond hoe het geheel nu echt in elkaar zit, meer aanwezig. Dat is ook hetgeen dat ervoor zorgt dat je steeds verder wilt lezen. De puzzel oplossen, door telkens nieuwe stukjes te vinden en in elkaar te passen.

Er is erg veel aandacht besteed aan de uitwerking van de hoofdpersonages. Je krijgt een duidelijk beeld van rechercheur Wu, die vlak voor zijn pensioen staat. Hij heeft daar zijn twijfels over, maar veel tijd om erover te piekeren heeft hij niet doordat hij met een grote zaak te maken krijgt. Naast politieman zie je ook hoe hij is als vader en echtgenoot. Dat levert vaak leuke scènes op. Zeker als hij zijn zoon vraagt iets te doen voor hem. Gecombineerd met de gesprekken met zijn meerdere, zorgt dit voor echt hilarische en absurde dialogen. Sluipschutter en roerbakchef Alex wordt ook goed weergegeven, alleen moet je voor bepaalde elementen wachten tot het spannende einde. Want Alex is een van de spilfiguren.

Kuo-Li Chang heeft een interessante en vlotte schrijfstijl. Soms wat onduidelijk om alles direct te begrijpen, maar de korte hoofdstukken en directe manier van schrijven maakt veel goed. Je merkt dat hij veel kennis heeft over o.a. wapens en de etymologie van bepaalde Chinese karakters. Dit laatste maakt dat je wel iets bijleert, zeker omdat de karakters ook getekend in het boek voorkomen.

De sluipschutter is een bijzondere thriller die mij vaak aan het lachen heeft gebracht. Ik vond de dialogen vaak erg grappig, zeker de sarcastische humor kon ik erg waarderen. Ik moest wel even wennen aan de manier van schrijven, maar het verhaal las heel vlot en ik bleef op de een of andere manier geboeid. Met de namen had ik wat moeite, en de plot was ook vrij complex, maar uiteindelijk klopte het plaatje voor mij op het einde. Het is geen typische actiethriller zoals ik gewend ben, maar daarom niet minder het lezen waard. Een tip: lees dit boek niet als je honger hebt! Want je krijgt gegarandeerd zin in roerbakrijst met eieren. Of in eender welk Aziatisch gerecht. Ik geef De sluipschutter vier sterren.

Note: Wat interessant is om te weten, is dat dit boek gebaseerd is op een waargebeurd verhaal. Dit wordt nergens in het boek duidelijk vermeld, wat toch wel vreemd is. Je zou denken dat dit wel enig effect heeft op hoe je het verhaal ervaart.

Severine
Perfecte Buren

Genre: thriller
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff
ISBN: 9789024589739
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 270
Uitgave: september 2020

Hartelijk dank aan Uitgeverij Luitingh-Sijthoff voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar.