Blogger – Zomeractie ‘Een gegeven nijlpaard’ – ANNETTE BJERGFELDT

Morgen dinsdag 6 juli verschijnt Een gegeven nijlpaard van de Deense Grammy-genomineerde singer-songwriter Annette Bjergfeldt.

In samenwerking met A.W. Bruna Uitgevers – Signatuur hebben wij voor jullie een leesfragment, een kort filmpje waarin Annette zichzelf voorstelt en als de recensie van Saskia  verschijnt hebben we bovendien een toffe winactie waarbij wij 2 exemplaren weggeven van deze roman.

Annette Bjergfeldt – © Leif Ascanius Sol

Met haar op haar familie gebaseerde debuutroman Een gegeven nijlpaard behaalde Annette in 2020 de nummer 1-positie op de Deense bestsellerlijst en werd ze zeer goed ontvangen door de pers. De vertaalrechten zijn inmiddels verkocht aan achttien landen en ze is voor verschillende prijzen genomineerd, als de Marthaprijs (de belangrijkste Deense boekhandelsprijs), de shortlist van de Mofibo Awards en de shortlist van de BogForum Debuutprijs.

Een roman over de tragedies, liefdesrelaties en de komedie van het leven, met veel intelligentie en humor geschreven. Een leven vol kunst, kleur, muziek en hartverscheurende liefdes. Gebaseerd op het leven van haar grootouders. Verslavend en grappig. Een boek dat zich doorverteld!

Het filmpje en een tipje van de sluier ivm Een gegeven nijlpaard ontdek je HIER

Als Esthers grootvader Hannibal in 1921 een huis op het Deense eiland Amager koopt, ziet hij een leven vol opera, kunst en grootse liefde voor zich. Maar zijn kersverse Russische vrouw Varinka, die ooit als circusartieste háár eerste geliefde in de muil van een nijlpaard zag verdwijnen, is niet zo romantisch en kunstzinnig ingesteld als hij gehoopt had…

Hannibals zucht naar een artistiek en intellectueel leven springt uiteindelijk over op zijn kleinkinderen: Filippa, die de eerste vrouwelijke kosmonaut wil worden, Esther, die een stem heeft als een nachtegaal en beroemd opera-zangeres wordt, en Olga, die alles vanuit kleuren bekijkt en het kunstenaar-gen van haar grootvader heeft geërfd.

Nieuwgierig geworden naar dit boek? Hieronder vind je een leesfragment en een linkje als je nog meer wilt lezen…

Een gegeven nijlpaard

Annette Bjergfeldt

Vertaald uit het Deens door Ingrid Hilwerda en Janke Klok
2021

Tijd van wonderen
De eerste keer dat Filippa overleed, waren Olga en ik net zeven geworden. Onze grote zus verloor plotseling het bewustzijn. Ze viel door een gat in de tijd en trippelde op haar tenen naar het tere schijnsel van ‘de andere kant’. Eindeloze rijen zielen bewogen om haar heen en zij was een van hen. Mijn moeder haalde de pope van de Alexander Nevskikerk aan de Bredgade erbij. Gebedssnoeren en cyrillische tongentaal vulden, samen met de rest van mijn familie, de slaapkamer van Filippa aan de Palermovej. Mijn tweelingzus Olga zat op het bed. Ze had gehuild. Haar ogen waren nog groener dan ze normaal al waren. Onze Russische oma Varinka stond aan het hoofdeinde in haar ochtendjas, die naar augurken rook.

Zelf had ik nog nooit iets bovenaards meegemaakt en ik werd heen en weer geslingerd tussen jaloezie omdat God het gezelschap van Filippa boven het mijne verkoos en angst dat ik mijn grote zus voor altijd had verloren. Ik weet niet of Filippa naar het leven werd teruggetrokken door de geur van augurken, de gebeden van de geestelijke of de handen van Papa, maar ze lag in zijn armen toen ze haar ogen weer opende.
‘Het is een wonder,’ riep Olga. ‘Ja!’ fluisterde mijn moeder. ‘Zet het raam open! Je zus heeft frisse lucht nodig!’ Toen viel ze op haar knieën om de pope te bedanken. Hij zegende Filippa nog een keer, pakte de gebedssnoeren bij elkaar en verliet de slaapkamer. Ik keek steels naar mijn oma, die haar landgenoot tijdens het hele gebeuren geen blik waardig had gegund. Volgens Varinka was al dat gepraat over Gods zielen namelijk pure nonsens en niets anders dan koortsdromen. ‘Kakaja lozh! Wat een oplichterij!’ Eventuele geesten moest je negeren. Zelfs onze nachtelijke dromen verklaarde ze als mistig afval van de hersenen. ‘Je droomt alleen als je de avond ervoor gefermenteerde koolrolletjes hebt gegeten!’ De meeste familieleden van mijn oma waren onder het bewind van de tsaar, Lenin en Stalin verdwenen. Dus de tijd van wonderen was echt wel voorbij.

*

Mijn oma Varinka Sowalskaja werd in 1900 geboren. In een failliet familiecircus, op een afgelegen akker ten oosten van Sint-Petersburg. Ze had aan den lijve ondervonden dat magie een illusie is waar je elke dag keihard aan moet werken om die in stand te houden. De circuspaarden struikelden, wanneer ze hun rondjes door de ijskoude piste sjokten, over hun eigen hoeven. De spreekstalmeester, mijn overgrootvader Igor, stonk naar wodka en naar het onderlijf van onbekende vrouwen. Als er niet zo weinig eten was geweest, waren de artiesten waarschijnlijk in hongerstaking gegaan. De enige hoop die het familiebedrijf op een trekpleister had, was het nijlpaard dat de vader van Varinka in een aanval van grootheidswaanzin in 1914 naar Sint-Petersburg had laten varen. Hier was Circus Sowalskaja met de gebruikelijke slechte timing midden in de algemene staking neergestreken.

Eigenlijk had mijn overgrootvader een olifant besteld. Bij een dierentuin in Polen, die volgens Varinka de dieren sneller verkocht dan een merrie loopt als die haar stal ruikt. Het plan was om de olifant in Danzig in te schepen, als men de arbeiders tenminste zover zou kunnen krijgen, en daarna naar de vrachthaven van Sint-Petersburg te vervoeren, waar hij dan bij ligplaats 26 kon worden afgehaald. De daaropvolgende maanden sprak Igor enkel en alleen over de in aantocht zijnde olifant. Olifant met een hoofdletter O. Over hoe geweldig alles nu zou worden. Over het wereldnummer dat hij persoonlijk met dat prachtige schepsel zou vormgeven. Wat zou het een enorme publiekstrekker worden. Ze zouden nooit meer met honger naar bed hoeven gaan. Nú kwam de doorbraak. Eindelijk brak de dag aan waarop het schip met de Olifant in de haven werd verwacht. Mijn overgrootvader had Varinka en de breedgeschouderde Svetlana meegenomen. Svetlana kon alles wat zwaar was tillen en een vrachtwagen besturen.

Vol verwachting stond Igor met knipperende ogen tegen het felle zonlicht in te kijken, terwijl het vrachtschip onder een wolkeloze hemel aanlegde. Langzaam werd de houten kist uit de buik van het schip omhooggetild, waarna ze hem vanaf het bovenste dek naar beneden lieten zakken.‘Mi zhdjom slona! We wachten op onze Olifant! slona! Horen jullie het wel?’ proclameerde Igor trots naar de mensen die op de kade om hen heen stonden, een mengelmoes van werkloze dagloners en zeelieden. De kist hing nog steeds in de lucht en de spanning steeg. Al snel werd duidelijk dat er iets aan de hand was. Naarmate hij dichter bij de grond kwam, leek de kist steeds kleiner. ‘De olifant was in de was gekrompen,’ bromt Varinka elke keer dat Olga en ik haar vragen om het verhaal te vertellen. Want toen Svetlana de veel en veel te kleine kist op de kade openbrak, kwam er een grijs gemêleerd nijlpaard met roze oortjes, een open bek met enorme tanden en een uiterst slechte adem tevoorschijn. Igor spuugde, vloekte, schopte en vervloekte heel Polen en in het bijzonder de dierentuin van Danzig. Toen zakte hij uitgeput in elkaar en keek naar het nijlpaard, dat haar hoopvolle kop boven de kist uit had gestoken. Mijn overgrootvader zocht in zijn jas naar zijn heupfles, maar die was leeg. De havenmeester die erbij was komen staan, had alle superlatieven over de komende Olifant gehoord en ontfermde zich over mijn overgrootvader. Hij haalde zijn eigen wodkafles tevoorschijn en liet de circusdirecteur drinken.

Meer lezen? Dat kan via deze LINK

Maak kennis met Annette door de 13 Q&A te lezen via deze LINK

Een humoristische en ontroerende roman waarin je meegenomen wordt van een idyllisch Deens eiland naar de opera van Parijs tot het Circus Sowalskaja in Sint Petersburg. Magnifieke en sprankelende familieroman over de jacht op de grote liefde, verlies en tweede kansen. Voor de liefhebbers van Jonas Jonasson en Fredrik Backman.

Wil jij dit boek nu al in huis dan kun je het bestellen via onderstaande link. Je steunt via deze weg ook de boekensector. Dat is twee vliegen in één klap, toch?