Ireen schrijft … Voorpret
Normaliter heb ik het niet zo op die zelfhulpboeken. Ze beloven het individu te veel of leiden het om de tuin. Want we moeten absoluut achter die nieuwste hype aan om dat verdomde geluk eindelijk eens te vinden en vooral onszelf te ontplooien. En iets vertelt me dat er achter zo’n auteur van een zelfhulpboek altijd een gigaload aan tragiek schuilt waarover wij nadien nooit (meer) iets vernemen.
Hoe dan ook wordt de boekenmarkt rijkelijk voorzien van dit soort realiteitszin. Nog even en we zitten in een dogmawaanzin wat gedurende deze corona-crisis natuurlijk nog goed zou uitkomen.
Maar misschien lees ik dan toch liever een spannend fictieboek. En dat dan ook het liefst zonder maatschappelijke insteek of moralistisch wijsvingertje. Ik lees graag een verhaal met een goed einde en betrap mezelf er iedere keer op altijd weer die laatste pagina eerst te lezen voordat ik begin aan het voorwoord.
Totdat het moment kwam dat ik las dat ons aller Tina Turner een boek heeft geschreven: “Geluk staat je goed” en ik nu popel om dit boek te verslinden. Waarvan hopelijk volgende maand een review op deze site.
Maar waarom maak ik dan een uitzondering op mijn regel? En waarom verwacht ik zoveel meer van een Tina Turner dan een een huis-tuin-en-keuken coach waarvan je nooit meer iets zal vernemen? Ergens hoop ik dat Tina’s boek taboedoorbrekend zal zijn en geschreven met een duidelijke missie voor ogen. Misschien ook omdat ik al enigszins bekend ben met haar verhaal en het haar zoveel meer gun dat dit boek juist een groot succes wordt.
Dus binnen nu en dat half uur wentel ik mezelf als een diva op de bank met dat boek, een chocoladeletter en ditto melk. En zal ik als geen ander mijn voorpret opzij moeten zetten om me te verdiepen in haar verhaal. Daarnaast hoop ik vurig dat ze me de juiste richting zal opsturen en dat het boek een diepe indruk zal achterlaten
Wordt vervolgd.
