Op het nachtkastje van… Erik Segers

Erik Segers

Vandaag kijken we binnen in de slaapkamer van de Vlaamse auteur Erik Segers, die vorig jaar debuteerde met de alom bejubelde komische roman Ik ging naar de dokter, en bij het begin van deze zomer al zijn tweede roman op de wereld losliet: Een meisje met twee borsten. De verwachtingen waren torenhoog maar werden ruimschoots ingelost, zelfs overtroffen. Ook hier bij Perfecte Buren kreeg dit boek immers vijf dikke sterren.

Erik groeide op in het Oost-Vlaamse dorp Hamme, waar toevallig – of niet zo toevallig – ook Herman Brusselmans opgroeide. Segers studeerde Germaanse filologie aan de universiteit van Gent, schreef kortverhalen in het studentenblad en scenario’s voor de eerste Vlaamse soap Familie. Toen had hij genoeg serieuze dingen gedaan, vond hij, en werd journalist voor de populaire magazines TV-Ekspres en Dag Allemaal, waar hij nu al 23 jaar als freelance journalist voor schrijft. Sinds 2019 is hij succesvol al romanschrijver.

Wat meteen opvalt in Segers’ slaapkamer: er liggen véél boeken op het nachtkastje. En wat ook opvalt: het nachtkastje lijkt op een stoel. ‘Dat kan ik allemaal verklaren’, legt de goedlachse auteur uit. ‘Ik koop te veel boeken, waardoor de stapel almaar groeit. Of ik lees te traag, dat kan ook. Alles heeft natuurlijk z’n voordeel: de hoge boekenstapel zorgt ervoor dat er minder licht in m’n slaapkamer binnenvalt, waardoor ik beter slaap. En hoe beter ik slaap, hoe beter ik schrijf. Ik moet toegeven dat m’n nachtkastje lijkt op een stoel, het ís ook een stoel, een donkerblauwe om precies te zijn. Een nachtkastje had ik me graag willen aanschaffen, speciaal voor deze mooie rubriek van Perfecte Buren, maar helaas waren de wachtrijen aan Ikea te lang. Voorlopig blijft m’n leesvoer dus op de stoel naast m’n bed liggen.’

‘Bovenaan ligt Badgasten van Emma Straub. Om de doodeenvoudige reden dat dit het boek is dat ik momenteel aan het lezen ben. Het zou niet zo handig zijn als het onderaan de stapel lag. Het is ‘een zomers boek over sluimerende verlangens en onderhuidse jaloezie tijdens een onvergetelijke vakantie’, lees ik op de cover. Een onvergetelijk boek is het helaas niet. Het is leuk, onderhoudend, en ik val er weleens bij in slaap tijdens het lezen en zonnen aan mijn (opblaasbaar) zwembad. Maar ik hou vol, ik wil toch wel weten waarom dit boek een internationale bestseller is. Daar kan ik dan weer lessen uit trekken voor m’n volgende roman.’

‘Als tweede op de stapel ligt Komt een vrouw bij de dokter van Kluun. Ook al zo’n gigantische bestseller waar ik het fijne van wil weten. Het boek kwam onder m’n aandacht toen ik vorig jaar m’n debuutroman Ik ging naar de dokter uitbracht en ik weleens de vraag kreeg: ‘Bestaat er niet al een boek met zo’n titel?’ Nee, dus. Oké, mijn boek gaat ook over een dokter, maar in míjn verhaal gaat het niet over een vrouw maar over een mán die naar de dokter gaat. Toch wel een groot verschil.’

‘Als Kluuns doktersromannetje achter de leeskiezen zit, begin ik aan een veelbelovende titel: De 100 jarige man die uit het raam klom en verdween van Jonas Jonasson. Naar verluidt ligt die succesvolle roman in de lijn van míjn hilarische romans. Hier kan ik dus nog wat van opsteken en bovendien zelf ook eens lekker lachen.’

‘En dan komt Tirza van Arnon Grunberg aan de beurt. Een must-read, lijkt me. Werd me onlangs aangeraden door een van m’n lezers. En er staat een tekening van een gitaar in de vorm van een naakt meisje met twee borsten op de cover. Dat kan dus niet slecht zijn.

‘Onlangs gekocht: Wat als? van Randall Munroe. Omdat het een goedkoop boek was én omdat de ondertitel me aansprak: ‘Serieuze wetenschappelijke antwoorden op absurde hypothetische vragen’. Good stuff dus dat ik kan verwerken in m’n romans.’

‘Na de semiserieuze stuff van Wat als? wil ik me weer verdiepen in de heerlijk waanzinnige wereld van Herman Brusselmans, m’n vroegere dorpsgenoot die nu ook fan is van míjn romans. M’n debuut beoordeelde hij als ‘voorwaar een komische roman’ en m’n tweede worp omschreef hij als ‘weder een krabbenmand vol grappen en grollen’. Uit dankbaarheid lees ik nu ál zijn boeken. De tafel liet ik vorig jaar op de Boekenbeurs door hem signeren. Hij schreef er de attentvolle boodschap in: ‘Voor collega Erik’. Dat ontroerde me. En stimuleerde me om te blijven schrijven.’

‘Ja, ook m’n allernieuwste roman Een meisje met twee borsten ligt op m’n nachtkastje/stoel. Niet dat ik hem helemaal ga herlezen. Maar ik lees wel graag een paar stukjes uit eigen werk. Vaak schiet ik dan zelf in de lach en denk ik: onnozelaar!’

‘Wat The Girls van Emma Cline hier komt doen, weet ik niet. Ik kocht het boek op een zomerse rommelmarkt, toen ik er rondliep met een mondkapje op. ‘This book will break your heart and blow your mind’, las ik op de cover. Dat leek me wel interessant. En ’t gaat over meisjes, vermoedelijk met twee borsten, dus dat zit wel snor.’

‘Professor Rik Torfs is vijf jaar ouder dan ik en hij debuteerde vorig jaar als romanschrijver met Het grote gelijk. Debuteren op latere leeftijd, het kan dus perfect. Dit wordt dus een boek van een gelijkgestemde ziel. En ’t gaat over gelijk krijgen. Dat willen we toch allemaal, niet?’

‘Last but not least, onderaan de stapel, de dikste van de bende (daarom ligt ie ook onderaan): De meeste mensen deugen van Rutger Bregman. Een bestseller. Iedereen wil dit lezen, en ik dus ook. Want we willen toch allemaal weten waar die mensen die deugen nu precies zitten, toch? Wat ik wel al weet: meisjes met twee borsten, die deugen zéker.’

Benieuwd naar de boeken van Erik? Via onderstaande linken bestel je ze in één klik.