Carlita’s weg … Levenslessen

Luxe doet me niks. Grote auto’s, dure kleding, de nieuwste IPhone, het zijn geen dingen die me gelukkig maken. Dat ik überhaupt een auto heb vind ik heerlijk, want daarmee ben ik onafhankelijk van het openbaar vervoer en het geeft me een enorm gevoel van vrijheid. Maar ik draag liever een T-shirt en gympies dan dure chique kleding die niet kapot mag gaan. En ik probeer zo lang mogelijk met een telefoon te doen, omdat ik het een drama vind om al mijn informatie weer opnieuw te installeren op een nieuwe die veel te veel snufjes heeft die ik toch niet gebruik. Dus nee, dure materiële wensen heb ik niet en ik hou niet van een te vol huis. Maar er is natuurlijk wel een uitzondering op de regel; van boeken krijg ik nooit genoeg!

Vanaf het moment dat ik leerde lezen was ik verkocht. Mijn wereld, die tot dan toe bestond uit ons gezin, school en de volksbuurt waarin ik opgroeide, breidde zich uit met elk boek waar ik mijn handen op kon leggen. En dat waren er heel wat. Omdat je slechts een maximaal aantal boeken bij de bieb mocht lenen en we niet zoveel centen hadden dat er vaak boeken gekocht konden worden, las ik bij gebrek aan beter ook de boeken van mijn ouders. Over de slavernij, de holocaust, de eerste matador van Spanje… Geen onderwerpen waar je direct aan denkt bij jeugdliteratuur. Maar ik verslond die boeken, want mijn honger naar kennis was enorm. Toen ik de meeste boeken uit had ging ik verder met de encyclopedie (tja, dit was vóór het Googletijdperk). Als je het hebt over een lettervreter, dan ben ik het prototype. Ik pas inderdaad goed bij deze boekenclub 🙂 .

Maar nog meer dan de vreugde en spanning die een goed boek oproept, zijn de lessen die ik eruit heb gehaald. Soms is het bijna eng dat jouw eigen leven gaat lijken op boeken die je ooit hebt gelezen. Zo kocht ik als tiener een keer de autobiografie van Patti Labelle bij de American Book Store in Amsterdam. Wat heb ik daar een hoop leesstof vandaan gehaald trouwens. Maar waar het om gaat; de zinnen die ik destijds in het boek onderstreepte lees ik nu terug en dan denk ik: wow…. Hoezo tijd en ruimte overbruggen? ‘I was so tired of fighting, worn down and worn out. I didn’t think I had a choice, so I just gave in to everything. I didn’t realize then that I wasn’t just losing a fight; I was beginning to lose myself.’ Toen ik afgelopen jaar deze woorden opnieuw las, sprongen de tranen me in de ogen. En zo staan er nog veel meer pareltjes in. Lessen die ik leerde door het lezen van een boek. Door het horen van andermans verhaal.

Boeken maken me blij. Ik heb er genoeg voor een heel leven. Ik hoef me nooit te vervelen, maar belangrijker nog, in elk boek is wel iets te vinden dat je meeneemt op je reis. Iets dat herkenning oproept, troost biedt, je op een ander spoor zet. Dus nee, geen Ferrari voor mij. Maar een boekenbon met een flink bedrag erop sla ik niet af. En dan een hele middag om rond te struinen in Broese (Utrecht), Scheltema (Amsterdam) of Donner (Rotterdam). Met de hoopvolle gedachte dat ik op een dag daar mijn eigen boek zie liggen.

Carlita
xxx