MichielZiet … Kantoortuin
Schadelijk voor de gezondheid, dat zijn ze. De zogenaamde kantoortuinen. Iets wat medewerkers al jaren roepen, maar kennelijk eerst landelijk aandacht nodig heeft, wil het ‘erkend’ worden.
Waar elk helder licht kan nagaan dat heel grote werkplekken zonder muurtjes erg veel prikkels opleveren, vinden lichten van bovenaf het iets inventiefs en waarschijnlijk enorm kostenbesparend. De kachel hoeft niet overal te branden, veel meer licht en het moedigt aan om hard te werken. Want als jij jouw buurman ziet zwoegen, kan jij natuurlijk niet onderdoen.
Grappige vind ik dat je hele privacy in zo’n tuin min of meer weg is. Iedereen kan letterlijk op je vingers kijken. Persoonlijk zou ik dat godsgruwelijk vinden. Dat je met je eigen team in een ruimte zit, begrijp ik nog wel, maar dat je en masse in een grote balzaal moet zitten gelijk een kippenschuur… ja, dan zeg ik: snel een ophokplicht!
Waar een directie ook niet echt rekening mee houdt, zijn de ADHD’ers, autisten en HSP’ers onder ons. Zo’n manager denkt dan wel heel medemenselijk een paar stiltewerkplekken te hebben bedacht, maar waar hij niet bij stilgestaan heeft, is dat wanneer je zo’n plek hebt bedacht, het net als de kaartverkoop voor een concert van Justin Bieber gaat. Opeens is iedereen HSP en staan ze ’s ochtends in de rij voor die stiltewerkplek. Dan is het er ook niet echt meer stil. Je zou dit toch wel een subtiele hint kunnen noemen. Want je kunt me niet wijsmaken dat zo’n leidinggevend dit allemaal niet had kunnen uitfigulieren vanaf zijn privé stilteplek. Ik zeg hier heel bewust geen stiltewerkplek, omdat stilteplek nog niet echt werkt in geval van de leidinggevende.
Afijn, een kudde collega’s is door een tekort aan stiltewerkplekken mooi op tijd op het werk. De directie ziet dit met genoegen aan. Wat ook begrijpelijk is. Zij zien door de geldbesparing de burn-outs en overprikkelingen niet meer. Een uitgeblust lampje vervang je nog wel een keer, maar een uitgebluste werknemer… die vind je niet zo gauw voor 69 cent bij de Action.
De kantoortuin. Voeg het woord flexplekken toe en je hebt er gratis een stoelendans bij. Iedereen wil die plek met twee monitoren of de stiltewerkplek. Collega’s die uren lopen te dolen om een plekje. Andere collega’s die als Britse badgasten in Spanje al vroeg in de ochtend hun plekje claimen door hun jas over de stoel te hangen om vervolgens een uur koffie te drinken en krant te lezen in de koffiecorner.
De kantoortuin, mooi bedacht, maar in de praktijk vaak niet goed uitgevoerd. De directie heeft geen groene vingers, zeg maar. Ik stel een kleine naamswijziging voor om die groene vingers aan het werk te zetten: kantoorpuin. Succes met schoffelen, leidinggevenden.
Michiel Geurtse
