Zomercolumn – Karin Kallenberg … Kwetsbaar
Vanachter
het plastic raampje van de tent zie ik hen staan. Robbie, met zijn
kaalgeschoren schedel. Tim, stoer als altijd. Eline, mooi en zelfverzekerd. Het
meisje dat ik wil zijn.
het plastic raampje van de tent zie ik hen staan. Robbie, met zijn
kaalgeschoren schedel. Tim, stoer als altijd. Eline, mooi en zelfverzekerd. Het
meisje dat ik wil zijn.
Ik
zak neer op mijn slaapzak. De zachte gewatteerde stof streelt mijn blote
ledematen, eindelijk een koestering. Ik rol me op in foetushouding. Eigenlijk
wil ik nu mijn duim pakken, maar in plaats daarvan draai ik een haarstreng om
mijn vinger. Zo is het net of ik niet alleen ben.
zak neer op mijn slaapzak. De zachte gewatteerde stof streelt mijn blote
ledematen, eindelijk een koestering. Ik rol me op in foetushouding. Eigenlijk
wil ik nu mijn duim pakken, maar in plaats daarvan draai ik een haarstreng om
mijn vinger. Zo is het net of ik niet alleen ben.
‘Wat?
Lig jij in bed? Waarom ga je niet naar het zwembad? Daar zijn allemaal
jongelui. We zijn hier ook voor jou, hoor.’
Lig jij in bed? Waarom ga je niet naar het zwembad? Daar zijn allemaal
jongelui. We zijn hier ook voor jou, hoor.’
‘Ik
voel me niet zo lekker, mam.’
voel me niet zo lekker, mam.’
‘Wat
is er dan?’
is er dan?’
Ongerustheid
klinkt door in haar stem. Op haar knieën kruipt ze naar me toe. Ze ruikt naar
knoflook. Sinds we hier zijn, wil ze mediterraan eten. Ik weiger en hou het bij
boterhammen met kaas. Als ik stink, kan ik het helemaal wel vergeten.
klinkt door in haar stem. Op haar knieën kruipt ze naar me toe. Ze ruikt naar
knoflook. Sinds we hier zijn, wil ze mediterraan eten. Ik weiger en hou het bij
boterhammen met kaas. Als ik stink, kan ik het helemaal wel vergeten.
‘Ach,
maandelijkse sores.’ Een leugen.
maandelijkse sores.’ Een leugen.
‘Neem
een aspirine en kom fijn buiten op de stretcher liggen. Het is zulk mooi weer. We
zijn niet naar het Gardameer gekomen om de vakantie in bed door te brengen.’
een aspirine en kom fijn buiten op de stretcher liggen. Het is zulk mooi weer. We
zijn niet naar het Gardameer gekomen om de vakantie in bed door te brengen.’
Ze
slaat mijn slaapzak open en pakt mijn hand om me overeind te trekken. Voor wat er
buiten is ben ik bang, maar ik geef toe. Er is tenminste iemand die zich om me
bekommert.
slaat mijn slaapzak open en pakt mijn hand om me overeind te trekken. Voor wat er
buiten is ben ik bang, maar ik geef toe. Er is tenminste iemand die zich om me
bekommert.
Ik
kijk niet naar hen, maar zie hen meteen. Ze staan er nog steeds. Mijn moeder
leidt me naar de stretcher. Als ik lig, brengt ze me water en een aspirine. Ik
slik het gedwee en draai me op mijn zij, met mijn rug naar het groepje. Maar ook
zo ontwijk ik de kwelling niet. De schaterlach van Eline zeilt over de tenten.
Ik weet dat Tim meelacht en met een schaapachtige blik onafgebroken naar haar
kijkt. Dat ik als eerste met hem danste, is van geen belang. De zon brandt op
mijn schedel. Mijn ogen steken en mijn huid gloeit. Ik ben er dankbaar voor,
het mengt zich met de pijn van mijn hart.
kijk niet naar hen, maar zie hen meteen. Ze staan er nog steeds. Mijn moeder
leidt me naar de stretcher. Als ik lig, brengt ze me water en een aspirine. Ik
slik het gedwee en draai me op mijn zij, met mijn rug naar het groepje. Maar ook
zo ontwijk ik de kwelling niet. De schaterlach van Eline zeilt over de tenten.
Ik weet dat Tim meelacht en met een schaapachtige blik onafgebroken naar haar
kijkt. Dat ik als eerste met hem danste, is van geen belang. De zon brandt op
mijn schedel. Mijn ogen steken en mijn huid gloeit. Ik ben er dankbaar voor,
het mengt zich met de pijn van mijn hart.
‘Hoi,
Lisa.’
Lisa.’
Ik
knijp mijn gekwelde ogen tot spleetjes en zie Michel naast me staan. De eerste
avond in de kantine hadden we leuk gepraat, gelachen, gedronken, maar dat was
meteen over toen Tim me ten dans vroeg. Bij het zwembad de volgende dag kwam
Michel naast me liggen en streelde mijn arm die ik snel terugtrok toen hij zei:
‘Ik vind je leuk.’
knijp mijn gekwelde ogen tot spleetjes en zie Michel naast me staan. De eerste
avond in de kantine hadden we leuk gepraat, gelachen, gedronken, maar dat was
meteen over toen Tim me ten dans vroeg. Bij het zwembad de volgende dag kwam
Michel naast me liggen en streelde mijn arm die ik snel terugtrok toen hij zei:
‘Ik vind je leuk.’
Ik
lachte maar wat en voelde me superieur. Hij vindt me leuk. Wat een loser.
lachte maar wat en voelde me superieur. Hij vindt me leuk. Wat een loser.
‘Ga
je mee zwemmen?’
je mee zwemmen?’
Ik
draai me op mijn buik en durf het om in de gewraakte richting te kijken. Ze
zijn weg.
draai me op mijn buik en durf het om in de gewraakte richting te kijken. Ze
zijn weg.
‘Lisa…?’
Michel
is naast me gaan zitten en wrijft met zijn vinger langs het aluminium frame van
de stretcher. Dichterbij durft hij natuurlijk niet meer.
is naast me gaan zitten en wrijft met zijn vinger langs het aluminium frame van
de stretcher. Dichterbij durft hij natuurlijk niet meer.
Zou
Tim jaloers zijn als hij me met Michel ziet? Wit, mager, met pukkels op zijn
rug. Vast niet. De vinger die langs het buiswerk glijdt, zit aan een tengere
hand. Zou ik ooit die hand mijn haar laten strelen, de ronding van mijn rug
laten volgen, hem verlangen op mijn achterwerk?
Tim jaloers zijn als hij me met Michel ziet? Wit, mager, met pukkels op zijn
rug. Vast niet. De vinger die langs het buiswerk glijdt, zit aan een tengere
hand. Zou ik ooit die hand mijn haar laten strelen, de ronding van mijn rug
laten volgen, hem verlangen op mijn achterwerk?
Met
mijn arm boven mijn ogen als bescherming tegen de felle zon kijk ik Michel aan.
Hij is verliefd. Kwetsbaar. Ik weet er alles van.
mijn arm boven mijn ogen als bescherming tegen de felle zon kijk ik Michel aan.
Hij is verliefd. Kwetsbaar. Ik weet er alles van.
‘Misschien
een andere keer, Michel.’
een andere keer, Michel.’
Ik
doe mijn ogen dicht om zijn teleurstelling niet te zien en me af te sluiten
voor zijn rood gespikkelde rug als hij weg sjokt. Achter mijn oogleden doemt
mijn held op met zijn glanzende, zwarte haar en brede schouders. Hij had mijn
hoofd tegen zijn borst gedrukt toen we langzaam dansten. Zijn oksel rook naar
vanille. De adem die in mijn gezicht wasemde rook naar chocola, zo ontzettend
lekker. Bij de gedachte ontluiken er belletjes in mijn lijf.
doe mijn ogen dicht om zijn teleurstelling niet te zien en me af te sluiten
voor zijn rood gespikkelde rug als hij weg sjokt. Achter mijn oogleden doemt
mijn held op met zijn glanzende, zwarte haar en brede schouders. Hij had mijn
hoofd tegen zijn borst gedrukt toen we langzaam dansten. Zijn oksel rook naar
vanille. De adem die in mijn gezicht wasemde rook naar chocola, zo ontzettend
lekker. Bij de gedachte ontluiken er belletjes in mijn lijf.
Misschien
ligt Eline nu wel tegen zijn borst. Meteen trekken de tintelingen weer weg. Ik slaak
een diepe zucht.
ligt Eline nu wel tegen zijn borst. Meteen trekken de tintelingen weer weg. Ik slaak
een diepe zucht.
‘Waarom
zucht je zo?’
zucht je zo?’
Geschrokken
doe ik mijn ogen open. Michel zit nog steeds naast me, als een schoothondje dat
om een koekje bedelt. Mijn laatste beetje respect lost op.
doe ik mijn ogen open. Michel zit nog steeds naast me, als een schoothondje dat
om een koekje bedelt. Mijn laatste beetje respect lost op.
‘Jezus
Michel! Wat wil je nou?!’
Michel! Wat wil je nou?!’
Hij
staat op. Als hij wegloopt zie ik alsnog het gevreesde beeld. Wit met rode
stippen.
staat op. Als hij wegloopt zie ik alsnog het gevreesde beeld. Wit met rode
stippen.
Vanavond
is er karaoke in de kantine. Speciaal voor ‘de jeugd’. Met een plastic zak vol
kleren sluit ik me op in de doucheruimte, daar is tenminste een spiegel. Ik
werk de hele inhoud af, maar niets is leuk genoeg voor Tim. Uiteindelijk kies
ik het truitje dat het strakst zit en de jeans die het laagst om mijn heupen
hangt.
is er karaoke in de kantine. Speciaal voor ‘de jeugd’. Met een plastic zak vol
kleren sluit ik me op in de doucheruimte, daar is tenminste een spiegel. Ik
werk de hele inhoud af, maar niets is leuk genoeg voor Tim. Uiteindelijk kies
ik het truitje dat het strakst zit en de jeans die het laagst om mijn heupen
hangt.
Het
valse gekweel van twee meisjes schalt over de camping. Met weke knieën loop ik
naar de zaal. Direct zit Eline bij Tim op schoot, staan ze te zoenen, word ik
totaal genegeerd. Maar ik kan toch ook niet de hele vakantie in mijn slaapzak
doorbrengen. Misschien is ze er wel niet. Misschien vraagt Tim me weer en is
het net als de eerste avond.
valse gekweel van twee meisjes schalt over de camping. Met weke knieën loop ik
naar de zaal. Direct zit Eline bij Tim op schoot, staan ze te zoenen, word ik
totaal genegeerd. Maar ik kan toch ook niet de hele vakantie in mijn slaapzak
doorbrengen. Misschien is ze er wel niet. Misschien vraagt Tim me weer en is
het net als de eerste avond.
In
de kantine is het donker. Bij de draaitafel flikkeren er wat lichten, een
discobol draait in het rond. Groepjes jongeren staan bij elkaar, praten,
lachen, hebben plezier. Maar ik heb een knoop in mijn maag en ga om me een
houding te geven op een tafel zitten. Als mijn ogen aan het donker gewend zijn
zie ik hen: Robbie, Tim en Eline. De arm van Tim ligt om haar taille. Ze lachen
luid. Eline gooit haar hoofd in haar nek. Mijn hart bonst. Ik draai mijn hoofd
weg.
de kantine is het donker. Bij de draaitafel flikkeren er wat lichten, een
discobol draait in het rond. Groepjes jongeren staan bij elkaar, praten,
lachen, hebben plezier. Maar ik heb een knoop in mijn maag en ga om me een
houding te geven op een tafel zitten. Als mijn ogen aan het donker gewend zijn
zie ik hen: Robbie, Tim en Eline. De arm van Tim ligt om haar taille. Ze lachen
luid. Eline gooit haar hoofd in haar nek. Mijn hart bonst. Ik draai mijn hoofd
weg.
Naast
hen leunt Michel tegen de muur, een flesje bier in zijn hand. Hij staat in de
straal van de draaiende bol, gekleurde lichtjes glijden over zijn gezicht. Het
zit er belachelijk uit. Echt weer iets voor hem.
hen leunt Michel tegen de muur, een flesje bier in zijn hand. Hij staat in de
straal van de draaiende bol, gekleurde lichtjes glijden over zijn gezicht. Het
zit er belachelijk uit. Echt weer iets voor hem.
‘En
nu een langzaam nummer voor de liefhebbers.’
nu een langzaam nummer voor de liefhebbers.’
De
dj zegt het met een warm timbre. Belletjes zwellen in mijn buik, het is
hetzelfde nummer waarop Tim en ik de eerste avond gedanst hebben. Ik kijk om me
heen. Daar staat hij, zonder Eline. Hij had net zo een arm om haar heen, maar
dat betekent niet dat hij niet met mij zou willen dansen. Ik manoeuvreer me
steeds dichter bij hem in de buurt. Wel snel nu, anders is ‘ons’ nummer
afgelopen.
dj zegt het met een warm timbre. Belletjes zwellen in mijn buik, het is
hetzelfde nummer waarop Tim en ik de eerste avond gedanst hebben. Ik kijk om me
heen. Daar staat hij, zonder Eline. Hij had net zo een arm om haar heen, maar
dat betekent niet dat hij niet met mij zou willen dansen. Ik manoeuvreer me
steeds dichter bij hem in de buurt. Wel snel nu, anders is ‘ons’ nummer
afgelopen.
‘Hey
Tim. Zullen we even dansen?’
Tim. Zullen we even dansen?’
Een
chagrijnige blik is zijn antwoord. In verwarring kijk ik een andere kant op, recht
in de ogen van Michel die schuin achter hem staat.
chagrijnige blik is zijn antwoord. In verwarring kijk ik een andere kant op, recht
in de ogen van Michel die schuin achter hem staat.
‘Jezus,
Lisa!’ bijt Tim me toe. ‘Wat wil je nou?!’
Lisa!’ bijt Tim me toe. ‘Wat wil je nou?!’
Ik
herken de woorden, ze laten mijn wangen branden of iemand er een kaarsvlam
tegenaan houdt.
herken de woorden, ze laten mijn wangen branden of iemand er een kaarsvlam
tegenaan houdt.
Tim
staat nog steeds met zijn armen over elkaar geslagen tegen de tafel geleund,
maar ik voel me of ik een duw van hem heb gekregen. Ik doe een stap achteruit en
zou het liefst ter plekke onzichtbaar worden. Tim loopt weg. De muziek speelt. Geroezemoes,
gelach. Een glas valt in stukken op de grond.
staat nog steeds met zijn armen over elkaar geslagen tegen de tafel geleund,
maar ik voel me of ik een duw van hem heb gekregen. Ik doe een stap achteruit en
zou het liefst ter plekke onzichtbaar worden. Tim loopt weg. De muziek speelt. Geroezemoes,
gelach. Een glas valt in stukken op de grond.
De
lichtjes glijden als bewegende edelstenen over donkere gestaltes, over muren,
tafels, over een tengere hand die naar me uitgestrekt is. De hand belooft me troost,
begrip, verwantschap. Ik ga naar Michel toe en vlei mijn hoofd tegen zijn
borst. Zijn T-shirt ruikt naar lavendel. Zijn adem naar kamille.
lichtjes glijden als bewegende edelstenen over donkere gestaltes, over muren,
tafels, over een tengere hand die naar me uitgestrekt is. De hand belooft me troost,
begrip, verwantschap. Ik ga naar Michel toe en vlei mijn hoofd tegen zijn
borst. Zijn T-shirt ruikt naar lavendel. Zijn adem naar kamille.
Karin Kallenberg
