‘Kaapse Corruptie’ – Mike Nicol

2019
beschikbaar stellen van het recensieboek.
de personages Fish Pescado en Vicki Kahn. Pescado is een beetje nietsnut, die
als zelfstandige privédetective werkt, maar zijn tijd meer doorbrengt op zijn
surfplank. Vicki Kahn is een advocate, vrouw van de wereld, voormalig
pokerspeelster en Fishes vriendin, die hem af en toe opdrachten toespeelt
vanuit het advocatenkantoor waarvoor zij werkt.
een straatrace een jongeman ernstig gewond raakt, en de dader vlucht, geeft
Vicki Fish de opdracht om uit te zoeken wie de dader is. Met deze op het eerste
gezicht onschuldige en ongevaarlijke opdracht werken Fish en Vicki zich echter
in grote moeilijkheden. Er blijken veel meer en heel andere zaken te spelen die
ervoor zorgen dat beiden hun leven niet zeker zijn en hen middenin de politieke
spelletjes van het huidige en oude Zuid-Afrikaanse regime plaatsen. Wat heeft
een moordcommando uit de tijd van de Apartheid te maken met illegale
straatraces in het huidige Zuid-Afrika? Fish en Vicki komen erachter dat ze
zich in een enorm wespennest hebben gestoken. Eentje waarin ze niet weten wie
ze kunnen vertrouwen en wie het op hun leven gemunt heeft.
een snelle stijl. Heel veel korte zinnen en korte hoofdstukken die in principe
de vaart in het verhaal houden. Jammer is dat sommige korte hoofdstukken als
een redelijk nutteloos intermezzo aanvoelen. Dit kan bedrog zijn, omdat Kaapse Corruptie het eerste deel is van
een trilogie en deze hoofdstukken zouden een opmaat kunnen zijn voor
gebeurtenissen in de rest van de trilogie. Met name de hoofdstukken waarin Fish
Pescado met zijn moeder Estelle interactie heeft, lijken daar een voorbeeld van
te zijn. In de verhaallijn van Kaapse
Corruptie zijn ze van ondergeschikt belang en voelen ze als overbodig aan.
heel goed in het direct neerzetten van een bepaalde sfeer in de boeken. Zonder
groots uit te wijden, creëert hij onmiddellijk een gevoel van aanwezigheid.
Alsof je als lezer daadwerkelijk ter plekke bent. Vermoedelijk komt dit doordat
hij heel veel in conversatiestijl schrijft. Ondanks de vele personages krijg je
hierdoor toch een beeld van alle personages. Het schept een laag van
schijndiepgang. De personages worden nergens echt heel erg uitgediept. Toch
geeft Mike Nicol je het gevoel dat je met echte mensen van vlees en bloed te
maken hebt.
zat er een constant knagend gevoel op de achtergrond in mijn hoofd. Alsof ik
het boek al eens gelezen had. Met name de stukken waarin Mart Velaze zijn
opwachting maakt. Alsof ik weer in de Kaapse
Trilogie was beland, maar dan met andere personages. Nu speelt hij ook een
rol in deze boeken, maar het voelde duidelijk als een verlengstuk, en niet als
een nieuw verhaal. Wat op zich niet vreemd en/of verkeerd is. Zijn boeken
voelen daardoor vertrouwd aan. Hij pakt dezelfde maatschappelijke thema’s aan,
zoals het voormalig Apartheid-regime, de corruptie, de moeilijkheden van het
omschakelen naar een leven na de Apartheid, geweld en misdaad enzovoort.
Gaandeweg krijg je weer een behoorlijk grimmig beeld van Zuid-Afrika met zijn
bewogen verleden.
vaart, de goede sfeertekeningen, de prettige schrijfstijl, de personages van
vlees en bloed voelt het verhaal enigszins onsamenhangend aan. Komen de
verhaallijnen wel redelijk samen, maar niet helemaal uit de verf. Blijven ze
aan de oppervlakkige kant. Misschien volgt de verdieping in de overige twee
delen, maar voor nu is deel een niet zijn beste boek. Ook als opmaat voor de
overige delen voelt het allemaal net niet aan. Net niet intrigerend genoeg. Al
zou je willen weten wie de mysterieuze vrouwelijke stem is met wie Mart Velaze
contact heeft. Ik heb hier wel een idee over, en dan ben ik toch nieuwsgierig
genoeg om uit te willen vinden of mijn idee klopt en hoe hij dit dan uit gaat
werken. Met name in relatie tot hoofdpersonen. Kaapse Corruptie
krijgt van mij 3 sterren.
Appeldoorn
Perfecte Buren