‘Niet te stoppen’ -Angie Thomas

Gepubliceerd 3 mei 2019

Genre: young adult
Uitgever: Moon
ISBN: 9789048848324
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 379
Uitgave: 2019

Allereerst gaat mijn grote dank uit naar Uitgeverij Moon van wie ik dit boek
kreeg ter recensie.

The hate u give, Thomas’ eerdere boek, was de afgelopen tijd hot in boekenland. Dit komt mede door de verfilming die er is gemaakt. Ik moet bekennen dat ik dit boek nog nooit gelezen heb, maar toen ik Niet te stoppen langs zag komen voelde ik dat ik dit boek wilde lezen.

De zestienjarige Bri groeit op zonder vader. Haar vader, ooit een bekende rapper, is vermoord en Bri heeft hetzelfde talent als hij. Ze wil dolgraag bij de grootste rappers van de wereld horen. Ze begint een beetje bekendheid te krijgen op school en in haar wijk. Maar wanneer haar moeder wordt ontslagen, wordt leven, overleven. Niets kan haar nu meer stoppen, ze moet en zal doorbreken. Maar helaas gaat niet alles zoals ze had gewild.

Zoals NRC destijds over The hate u give al schreef dat het een ‘Black lives Matter-jeugdboek’ was, zo is dit boek dat ook. Dat merk je eigenlijk meteen wanneer je gaat lezen. Angie Thomas zet een geloofwaardig beeld neer van een ‘zwarte’ wijk in de VS. Het wantrouwen naar de politie en beveiliging (mede door het zonder enige reden neerschieten van donkere jongeren etc), de veel voorkomende criminaliteit en de gangcultuur. Alles wordt door Thomas realistisch, zonder opsmuk of afbraak, voor ons geschetst.

Thomas’ doel is om een licht te laten schijnen over ‘Black lives Matter’. Een nobel doel dat zonder twijfel ook nodig is. Maar soms las ik een stukje in het boek en vond ik dat daar de nadruk toch teveel werd gelegd op de huidskleur. Zo moet Bri op een dag van haar moeder mee naar de voedselbank. Bri vraagt waarom en haar moeder zegt: ‘Omdat ik het zeg.’ Vervolgens lezen we dat Bri denkt:

‘Beste zwarte ouders in de hele wereld, dat is geen goed antwoord.’

(bladzijde 136)

In dit geval was het woordje ‘zwarte’ voor mij storend en totaal overbodig. Mijn moeder zei dit immers vroeger eveneens vaak tegen mij. Dat heeft werkelijk waar niets te maken met huidskleur. Haar huidskleur is voor Bri ook een stukje in het leven waar anderen altijd moeite mee lijken te hebben. In dit boek vooral de politie, beveiliging en docenten. De raps die Bri maakt gaan ook over dit onderwerp. Hierdoor kom je dichter bij Bri, je gaat als lezer haar steeds beter kennen.

Angie Thomas schrijft ontspannen. De zinnen zijn mooi gevormd en humor kom je zeker tegen. Ik moest meer dan eens grijzen bij het lezen. Dit kwam door zowel humorvolle grapjes in de tekst als de ontspannen doch droge manier van schrijven van Thomas. Dit kon ik zeker waarderen in het boek. Helaas kwam ik in het boek ook enkele fouten tegen die, denk ik, in de redactiefase er doorheen zijn geglipt. Dit kan komen door een verkeerd vertaald woord of gewoon een ongeziene fout. Zo lees ik op bladzijde 191 van het boek over dat iemand een man doodstak, maar dat die man vervolgens nog steeds rondloopt. Dat kan natuurlijk niet kloppen. Is doodsteken verkeerd vertaald en moest het neersteken zijn? Dan zou het namelijk kloppen. Maar ook kwam ik een zin tegen die krom was doordat woorden dubbelop waren en elkaar ook weer afzwakten.