Gewoon Anne-Laure … Hokjes
Hokjes…
Groot nieuws!
Enfin, voor mij toch.
Dit najaar verschijnt Louise.
Zoals mijn vorige boeken (Maurice en Justine) zal
ook Louise een mix van suspense en
humor bevatten. Een passende omschrijving van het ‘hokje’ waarin mijn boeken
horen, heb ik nog niet meteen gevonden. Het was dan ook een lange zoektocht om
een genre te vinden waarin ik mijn ‘ei’ kwijt kon.
ook Louise een mix van suspense en
humor bevatten. Een passende omschrijving van het ‘hokje’ waarin mijn boeken
horen, heb ik nog niet meteen gevonden. Het was dan ook een lange zoektocht om
een genre te vinden waarin ik mijn ‘ei’ kwijt kon.
Als adolescent waagde ik me aan poëzie, maar dat
verzandde al te vaak in pathos, waar de wereld niet echt beter van werd. Ik
besloot dus om wat vrolijker uit de hoek te komen. Mijn eerste poging tot
manuscript, een tiental jaren geleden, was een ‘chicklit’. Dat was toen in de
mode. Al snel botste ik op een aantal beperkingen. Ik ben niet romantisch aangelegd en het genre draait
voornamelijk rond dat thema. Het werd duidelijk dat ik een andere richting moest
opgaan.
verzandde al te vaak in pathos, waar de wereld niet echt beter van werd. Ik
besloot dus om wat vrolijker uit de hoek te komen. Mijn eerste poging tot
manuscript, een tiental jaren geleden, was een ‘chicklit’. Dat was toen in de
mode. Al snel botste ik op een aantal beperkingen. Ik ben niet romantisch aangelegd en het genre draait
voornamelijk rond dat thema. Het werd duidelijk dat ik een andere richting moest
opgaan.
Ik verdiepte me dus in het thrillergenre. Sommige
thrillers waren ‘spannend’. Anderen waren ronduit gruwelijk. Perversiteiten en
bloedspatten bleken hip. Om ter walgelijkst, zo leek het wel.
thrillers waren ‘spannend’. Anderen waren ronduit gruwelijk. Perversiteiten en
bloedspatten bleken hip. Om ter walgelijkst, zo leek het wel.
Dat schepte nieuwe obstakels:
1/Ik vond geweld niet tof.
2/Ik wilde iets met humor erin.
3/Gruwel was voor mij geen thema waarop je een boek
baseerde.
baseerde.
Een misdaadschrijfster die niet van gore martelscènes
houdt. Kon dat wel?
houdt. Kon dat wel?
Zou ik ooit ernstig genomen worden als ik misdaad en
humor zou combineren?
humor zou combineren?
Hoe kon ik ernstige thema’s op een luchtige manier aan
bod laten komen?
bod laten komen?
Bij gebrek aan concrete antwoorden, besloot ik om de
wijze woorden van Pipi Langkous op te volgen: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus
ik denk dat ik het wel kan.’
wijze woorden van Pipi Langkous op te volgen: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus
ik denk dat ik het wel kan.’
De toon moest vrolijk blijven. Dus geen uitgetrokken
vingernagels, niemand opknopen met zijn dikke darm en stenigen/villen
mocht ook niet. Of toch niet al te expliciet. Dus schiep ik een Teletubbieland waar er vrolijke
misdaden plaatsvinden. Of het realistisch is? Nee, dat denk ik niet. Of het
leuk is? Hopelijk wel.
vingernagels, niemand opknopen met zijn dikke darm en stenigen/villen
mocht ook niet. Of toch niet al te expliciet. Dus schiep ik een Teletubbieland waar er vrolijke
misdaden plaatsvinden. Of het realistisch is? Nee, dat denk ik niet. Of het
leuk is? Hopelijk wel.
Enfin, met Louise
heb ik ook datzelfde pad gekozen, al heb ik nu de humor wat beter proberen
doseren. Het genre? Een feelgood-misdaad met een relevant thema, zeg maar. Het
blijft vrolijk en netjes. Geen gruwel. Welja, hooguit wat functioneel bloed hier
en daar.
heb ik ook datzelfde pad gekozen, al heb ik nu de humor wat beter proberen
doseren. Het genre? Een feelgood-misdaad met een relevant thema, zeg maar. Het
blijft vrolijk en netjes. Geen gruwel. Welja, hooguit wat functioneel bloed hier
en daar.
Anne-Laure Van Neer
0
Wat een heerlijke column, Anne-Laure ! En ik kan alvast verklappen dat je in "Louise" uitstekend bent geslaagd in je bedoelingen.