Gewoon Anne-Laure … Hokjes

ook Louise een mix van suspense en
humor bevatten. Een passende omschrijving van het ‘hokje’ waarin mijn boeken
horen, heb ik nog niet meteen gevonden. Het was dan ook een lange zoektocht om
een genre te vinden waarin ik mijn ‘ei’ kwijt kon.
verzandde al te vaak in pathos, waar de wereld niet echt beter van werd. Ik
besloot dus om wat vrolijker uit de hoek te komen. Mijn eerste poging tot
manuscript, een tiental jaren geleden, was een ‘chicklit’. Dat was toen in de
mode. Al snel botste ik op een aantal beperkingen. Ik ben niet romantisch aangelegd en het genre draait
voornamelijk rond dat thema. Het werd duidelijk dat ik een andere richting moest
opgaan.
thrillers waren ‘spannend’. Anderen waren ronduit gruwelijk. Perversiteiten en
bloedspatten bleken hip. Om ter walgelijkst, zo leek het wel.
baseerde.
houdt. Kon dat wel?
humor zou combineren?
bod laten komen?
wijze woorden van Pipi Langkous op te volgen: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus
ik denk dat ik het wel kan.’
vingernagels, niemand opknopen met zijn dikke darm en stenigen/villen
mocht ook niet. Of toch niet al te expliciet. Dus schiep ik een Teletubbieland waar er vrolijke
misdaden plaatsvinden. Of het realistisch is? Nee, dat denk ik niet. Of het
leuk is? Hopelijk wel.
heb ik ook datzelfde pad gekozen, al heb ik nu de humor wat beter proberen
doseren. Het genre? Een feelgood-misdaad met een relevant thema, zeg maar. Het
blijft vrolijk en netjes. Geen gruwel. Welja, hooguit wat functioneel bloed hier
en daar.
Wat een heerlijke column, Anne-Laure ! En ik kan alvast verklappen dat je in "Louise" uitstekend bent geslaagd in je bedoelingen.