‘Duister Verleden’ – Wim Hendrikse
Genre: Thriller
Uitgeverij: Aspekt
ISBN: 9789463385466
Uitvoering: Paperback
Aantal pagina’s:
406
406
Verschijningsdatum:
31 januari 2019
31 januari 2019
Met grote dank aan Uitgeverij Aspekt BV voor het
recensie-exemplaar.
recensie-exemplaar.
Inhoud
Detective Joop
Hamelink runt samen met zijn vader een detectivebureau. Hij onderzoekt
aanvankelijk de vondst van een eeuwenoud kinderlijkje in Terneuzen maar komt
samen met zijn vriend Theo de Rooy, die rechercheur is, al gauw in een situatie
terecht waarin moord, verdwijning en inbraak het duo leiden naar een sekte in
Zuiddorpe.
Hamelink runt samen met zijn vader een detectivebureau. Hij onderzoekt
aanvankelijk de vondst van een eeuwenoud kinderlijkje in Terneuzen maar komt
samen met zijn vriend Theo de Rooy, die rechercheur is, al gauw in een situatie
terecht waarin moord, verdwijning en inbraak het duo leiden naar een sekte in
Zuiddorpe.
Mijn mening
Bijzonder leuk
om een recensieboek te ontvangen dat een persoonlijk bericht bevat en een
handtekening van de auteur. Wat het extra leuk maakt is dat het boek zich afspeelt
in Zeeuws Vlaanderen. Een deel van Zeeland waar ik in mijn jonge jaren veel
tijd heb doorgebracht.
om een recensieboek te ontvangen dat een persoonlijk bericht bevat en een
handtekening van de auteur. Wat het extra leuk maakt is dat het boek zich afspeelt
in Zeeuws Vlaanderen. Een deel van Zeeland waar ik in mijn jonge jaren veel
tijd heb doorgebracht.
Het boek is een
nieuw deel in de Eyewitness Thrillerreeks. Wat direct opvalt is het uiterlijk
van het boek. Het boek is met ruim 400 pagina’s fors te noemen en de omslag is
prachtig. Het boek bevat naast een proloog, epiloog en dankwoord,
vijfenzeventig hoofdstukken. Dit verhoogt de leesbaarheid. Nog even een
hoofdstuk lezen, lonkt. Anderzijds is het aan te bevelen om het boek achter
elkaar door te lezen. Het is best complex door de vele verhaallijnen en dan
helpt het om ‘in het verhaal’ te blijven.
nieuw deel in de Eyewitness Thrillerreeks. Wat direct opvalt is het uiterlijk
van het boek. Het boek is met ruim 400 pagina’s fors te noemen en de omslag is
prachtig. Het boek bevat naast een proloog, epiloog en dankwoord,
vijfenzeventig hoofdstukken. Dit verhoogt de leesbaarheid. Nog even een
hoofdstuk lezen, lonkt. Anderzijds is het aan te bevelen om het boek achter
elkaar door te lezen. Het is best complex door de vele verhaallijnen en dan
helpt het om ‘in het verhaal’ te blijven.
De namen van de
personages zijn goed gekozen en worden qua karakter goed neergezet. Hoewel er
veel gebeurt, is het verhalende tempo laag. Er wordt volop tijd genomen om de
gebeurtenissen te serveren. Het tempo is zo gemoedelijk laag dat ik soms
verlang naar tempo. De stedeling in mij moet zo nu en dan echt zijn geduld
bewaren om op nieuwe ontdekkingen te wachten. Toch blijf ik nieuwsgierig naar
de afloop en weet de auteur mij uiteindelijk te verrassen.
personages zijn goed gekozen en worden qua karakter goed neergezet. Hoewel er
veel gebeurt, is het verhalende tempo laag. Er wordt volop tijd genomen om de
gebeurtenissen te serveren. Het tempo is zo gemoedelijk laag dat ik soms
verlang naar tempo. De stedeling in mij moet zo nu en dan echt zijn geduld
bewaren om op nieuwe ontdekkingen te wachten. Toch blijf ik nieuwsgierig naar
de afloop en weet de auteur mij uiteindelijk te verrassen.
Wat auteur en
recensent nog meer gemeen hebben, is de fascinatie voor David Bowie en zijn
muziek. De auteur heeft diverse boeken geschreven over ‘The Thin White Duke’,
zoals hij ook wel wordt genoemd. De titels hiervan vinden we achter in dit boek
terug.
recensent nog meer gemeen hebben, is de fascinatie voor David Bowie en zijn
muziek. De auteur heeft diverse boeken geschreven over ‘The Thin White Duke’,
zoals hij ook wel wordt genoemd. De titels hiervan vinden we achter in dit boek
terug.
Eindoordeel
Mijn favoriete
‘heroes’ in dit verhaal zijn de ouders van het hoofdpersonage Joop. Dit
echtpaar is ouder en is naast vertederend, ook stereotype en beschouwend. De
borrel van de man, die oogluikend wordt toegestaan door zijn vrouw, de zorg, de
liefde, de gezondheidsproblemen en de dood zijn onderwerpen die zij samen of
met hun zoon bespreken. Dit is zo levensecht dat de uitleg hierover in het
dankwoord mij niet heeft verbaasd.
‘heroes’ in dit verhaal zijn de ouders van het hoofdpersonage Joop. Dit
echtpaar is ouder en is naast vertederend, ook stereotype en beschouwend. De
borrel van de man, die oogluikend wordt toegestaan door zijn vrouw, de zorg, de
liefde, de gezondheidsproblemen en de dood zijn onderwerpen die zij samen of
met hun zoon bespreken. Dit is zo levensecht dat de uitleg hierover in het
dankwoord mij niet heeft verbaasd.
Wanneer een
fragment verdrietig is, voel ik dat als lezer ook. Wanneer er agressie wordt
getoond, is het echt. Stank kun je ruiken, de rommel kun je naast ruiken, ook
voelen en zien.
fragment verdrietig is, voel ik dat als lezer ook. Wanneer er agressie wordt
getoond, is het echt. Stank kun je ruiken, de rommel kun je naast ruiken, ook
voelen en zien.
Zijn er nog
verbeterpunten wat mij betreft? Ja, naast het genoemde lage tempo vond ik het
jammer dat de speurders bij het vastlopen van het onderzoek naar een kroeg
gingen, waarbij ik moest denken aan de bezoekjes aan Smalle Lowietje in de
boeken van Baantjer. Verder gaat die vergelijking wat mij betreft niet op.
verbeterpunten wat mij betreft? Ja, naast het genoemde lage tempo vond ik het
jammer dat de speurders bij het vastlopen van het onderzoek naar een kroeg
gingen, waarbij ik moest denken aan de bezoekjes aan Smalle Lowietje in de
boeken van Baantjer. Verder gaat die vergelijking wat mij betreft niet op.
Wim Hendrikse
schreef een boeiende thriller. Zelden heb ik zoveel losse verhaallijntjes zo
geraffineerd zien samenkomen, met een gemak zoals ik niet vaak heb beleefd. Het
was heerlijk om weer even in Zeeland te zijn. Ik verlaat met lichte nostalgie
dit vlakke land. En laat drie sterren achter voor dit spannende en mooie
verhaal.
schreef een boeiende thriller. Zelden heb ik zoveel losse verhaallijntjes zo
geraffineerd zien samenkomen, met een gemak zoals ik niet vaak heb beleefd. Het
was heerlijk om weer even in Zeeland te zijn. Ik verlaat met lichte nostalgie
dit vlakke land. En laat drie sterren achter voor dit spannende en mooie
verhaal.
Peter van Bavel
– recensent De Perfecte Buren
– recensent De Perfecte Buren
Mijn persoonlijke songtekst
Inspirations have I none
Just to touch the flaming dove
All I have is my love of love
And love is not loving
Just to touch the flaming dove
All I have is my love of love
And love is not loving
(David Bowie – Stone
Love)
Love)
