‘De jongen met twee namen’ – Maggie Harcourt
Genre: young adult
Uitgever: Young & Awesome
ISBN: 9789025876739
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 349
Uitgave: 2019
Allereerst gaat mijn grote dank uit naar uitgeverij Young & Awesome van wie ik dit prachtige boek kreeg ter recensie.
De jongen met twee namen is een redelijk dikke pil die mij eigenlijk in eerste instantie aantrok door de cover. Eenvoudig, maar mooi -en naar later zou blijken ook typisch dit boek.
Aangetrokken door de cover las ik de achterflap en besloot dit boek te willen lezen. Ik heb er geen moment spijt van gehad.
“Verliefd op de auteur van je nieuwe lievelingsboek… Samen met haar vader organiseert Lexi boekenconferenties. Vele weekenden brengt ze door in hotels en ze maakt er vrienden voor het leven. Dan leest ze een boek dat haar wereld verandert.
Wat doe je als achter het pseudoniem van je favoriete auteur die ene arrogante jongen schuilgaat? Wanneer is hij Haydn Swift en wanneer is hij Aidan Green? En op wie van de twee is Lexi verliefd aan het worden?
“ZES CONFERENTIES, EEN MEISJE MET EEN KLEMBORD,
EEN JONGEN MET TWEE NAMEN EN ÉÉN NACHT DIE
ALLES OP ZIJN KOP ZET.”
Binnen drie dagen had ik dit boek uit. Ik zat, eerlijk gezegd, een beetje tegen het boek aan te hikken. Niet door zijn cover of flaptekst, maar wel door de dikte. Het keek mij vanaf mijn boekenkast steeds aan met zijn volle volheid. Eenmaal begonnen moest ik even wennen aan de schrijfstijl van de auteur. Ze laat het hoofdpersonage ons als lezer soms rechtstreeks aanspreken. Hier moest ik aan wennen. Maar dit duurde nog geen 30 pagina’s. Eenmaal daar doorheen kon ik niet meer stoppen met dit verhaal. Maggie Harcourt sleurde mij een paar fijne uren door het verhaal heen. Ik moest gewoon verder lezen.
De auteur heeft een luchtige manier van schrijven en toch laat ze ons nadenken over bepaalde thema’s die ze voor ons tussen de regels heeft verstopt. Gescheiden ouders, nieuwe mensen in je familie, in je leven, een zoektocht naar wie je wilt zijn. Veel thema’s en toch blijft het logisch, te volgen en -heel belangrijk- plezierig om te lezen. De personages komen, terwijl je verder raakt in het boek, steeds levendiger naar voren. Ze ontwikkelen. Je ziet ze groeien. In zelfvertrouwen, in liefde, in ruzies etc. En je ziet hun zoektocht naar volwassen worden.
Heel knap vind ik het van de auteur, dat het haar is gelukt ons als lezer de sfeer op zo’n boekenconferentie echt te laten proeven. Het boek is opgedeeld in twaalf delen. Afwisselend thuis bij Lexi en op een conferentie. Zo beleven we zes verschillende conferenties. Ik ben zelf nog nooit op een boekenconferentie geweest van dit kaliber en wist er dus niet heel veel van af. Maar bij elke conferentie voelde ik de sfeer beter. Ik voelde de stress, de moeheid, het plezier en de broederschap -the brother is een personage in het boek 😉.
Al met al heb ik enorm genoten van dit boek.
Ik geef De jongen met twee namen daarom vier sterren.
Marc-Jan van Dam
De Perfecte Buren
0
