‘Blonde Dolly’ – Tomas Ross
Genre: thriller/faction
Uitgever: Cargo
ISBN: 9789403133805
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 384
Uitgave: Tweede druk februari 2019
Met dank aan Uitgeverij Cargo voor het recensie-exemplaar.
Hannah Fridman werkt als verpleegster in opleiding in het Nebo ziekenhuis in Scheveningen. Wanneer er op een dag, in september 1959, een man wordt binnengebracht met een hartaanval, is Hannah er zeker van dat ze deze man kent. Het is de man die haar vader in 1943 in Velsen aan de Duitsers heeft verraden.
Hannah wil daarom voor eigen rechter spelen en de man doden, maar ze is blijkbaar niet de enige. Deze man, Tom, vertelt haar over Blonde Dolly, een hoertje dat vroeger in een Duits bordeel werkte en momenteel een dubbelleven leidt in Den Haag.
Blonde Dolly is op 31 oktober 1959 gestorven. Vele vragen rond haar dood zijn nog steeds een raadsel. Waarom werd het onderzoek geleid door de hoofdcommissaris zelf? Hoe kwam Dolly aan haar fortuin en vele huizen? En waar zijn haar blauwe boekjes, waarin ze de namen van bepaalde speciale cliënten noteerde?
Tomas Ross heeft met Blonde Dolly een heel sterke thriller neergezet. Een thriller die naast fictie ook grotendeels op feiten is gebaseerd. Ook wel ‘faction’ genoemd, fictie gebaseerd op feiten in waargebeurde, onopgeloste affaires. Zonder te overdrijven speculeert Tomas Ross over de raadsels die nog steeds rond Blonde Dolly blijven hangen. Want veel aspecten blijven tot op de dag van vandaag nog onduidelijk en grotendeels in de doofpot gestopt.
Dat Blonde Dolly geen volledig fictie verhaal is, wordt al duidelijk van zodra je het boek openslaat. Voordat het eigenlijke verhaal start, krijg je een overzicht van alle personages die in het verhaal meespelen. Waarbij ook staat aangeduid welke hiervan fictief zijn en welke echt hebben bestaan. Dit zijn er toch een tiental. Het overzicht is daarnaast ook gewoon erg handig om af en toe naar terug te grijpen als je niet meer goed weet wie iemand is.
De spanning in Blonde Dolly is vanaf de eerste zin al direct aanwezig: “Vanavond ga ik een man doden. Doden, niet vermoorden.” Met deze woorden wordt het verhaal op gang getrokken, je zit als lezer vanaf het begin al op het puntje van je stoel. De interesse en nieuwsgierigheid is gewekt, en dit blijft gedurende het hele verhaal hangen. Als lezer krijg je daarnaast het gevoel dat je werkelijk terug gaat naar de jaren ’50, doordat alles zo nauwkeurig en beeldend is omschreven. Dit geldt ook voor de passages over de oorlog.
Doordat het verhaal vanuit het oogpunt van verschillende personen wordt verteld, krijg je meerdere versies van hetzelfde verhaal te zien. Dit is erg intrigerend, want zo krijg je een ander zicht op de gebeurtenissen. En niet alles wat je aanvankelijk dacht, blijkt achteraf zo te zijn… Deze op het eerste gezicht aparte verhaallijnen vloeien uiteindelijk op een ingenieuze manier samen, en zorgen zo voor enkele totaal onverwachte wendingen in het verhaal.
Naast enkele onverwachte plottwisten slaagt Tomas Ross er ook in om de personages zeer sterk neer te zetten. Dit geldt uiteraard voor Blonde Dolly, een slimme vrouw die er meerdere namen op nahoudt. We zien haar in meerdere hoedanigheden gedurende het verhaal. Maar vooral Hannah Fridman is een krachtig personage, die je steeds beter leert kennen. Zo leef je mee met haar, je voelt haar haat tegen de verrader van haar vader. En zo begrijp je ook de eerste zinnen van het boek.
Hoewel aan het boek Blonde Dolly uiteindelijk en einde komt, heeft het verhaal zelf geen afgerond einde. Tomas Ross laat het einde open, omdat ook in de echte ‘cold case’ van Blonde Dolly er nog vele vragen onbeantwoord achter blijven. Dit legt hij ook duidelijk uit in zijn nawoord. We krijgen zo extra informatie over het leven en de dood van Dolly. Tomas Ross gaat hier verder waar het verhaal stopt. Het lijkt erop dat Dolly teveel wist en daarom uit de weg is geruimd. Want de dader is gekend, maar nooit opgepakt. Ook werd ze pas gevonden na 3 dagen. In al die tijd zat haar hond opgesloten in huis, maar er werden geen uitwerpselen gevonden. Bizar dus. Het fijne ervan zullen we vrees ik nooit te weten komen, daarvoor lijken er te belangrijke partijen bij betrokken te zijn.
Blonde Dolly heeft mij absoluut kunnen bekoren. Het is het eerste boek dat ik van Tomas Ross heb gelezen. Op voorhand stond ik wat twijfelachtig tegenover het verhaal, ik wist niet goed wat ik ervan moest verwachten. Maar eenmaal erin begonnen ebde mijn twijfel direct weg. Wat een fantastisch boek! Spanning, intrige, plottwisten,…
Ik had nooit verwacht dat een boek dat grotendeels op feiten berustte, zo goed kon zijn! Daarom geef ik Blonde Dolly een welverdiende 4 sterren.
Severine Lefebre
Gastrecensent De Perfecte Buren
0
Ik heb het net uit en ben het eens met deze recensie. Genoten van het verhaal en de mengeling tussen feiten en fictie. De jaren vijftig van mijn jeugd ze in ook treffend weergegeven. Ik kende de schrijver al en ga nog meer van hem lezen!