‘Zeven Nachten’ – Simon Strauss
Genre: roman
Uitgever: Nieuw Amsterdam
ISBN: 978904682463
Uitvoering: Gebonden
Aantal pagina’s: 112
Uitgave: februari 2019
Met dank aan Nieuw Amsterdam voor het recensie-exemplaar.
Samenvatting van het verhaal
“Ik schrijf dit hier uit angst. Uit
angst voor vloeiende overgang. Uit angst niet eens te hebben gemerkt dat ik
volwassen ben geworden.” Hoofdpersoon S. is bang voor wat komen gaat. Bang om
er ineens achter te komen dat zijn leven is veranderd in een sleur waaruit niet
te ontkomen is. Bang om zijn jeugd achter zich te laten en te verzanden in
rekeningen die betaald moeten worden, vakanties die gepland moeten worden, het
leven van alle dag. Hij heeft de hang naar een groots en meeslepend leven en
vreest dat de op de loer liggende volwassenheid daar geen ruimte voor biedt.
angst voor vloeiende overgang. Uit angst niet eens te hebben gemerkt dat ik
volwassen ben geworden.” Hoofdpersoon S. is bang voor wat komen gaat. Bang om
er ineens achter te komen dat zijn leven is veranderd in een sleur waaruit niet
te ontkomen is. Bang om zijn jeugd achter zich te laten en te verzanden in
rekeningen die betaald moeten worden, vakanties die gepland moeten worden, het
leven van alle dag. Hij heeft de hang naar een groots en meeslepend leven en
vreest dat de op de loer liggende volwassenheid daar geen ruimte voor biedt.
Wanneer hij T. tegenkomt, een
relatief onbekende van hem, gooit hij alles er uit. Al zijn vragen, twijfels,
zijn wrevel. T. luistert onafgebroken en doet hem een voostel. Iedere avond om
zeven uur zal T. zich melden bij S. om hem op strooptocht door de stad te
sturen. Steeds zal hij een zonde ontmoeten, één van de zeven hoofdzonden.
“Zodat je er een vindt waar je je goed bij voelt. Of je er voorgoed van
afkeert.” Een nacht krijgt S. de tijd om de zonde te beleven. Maar voor de
ochtend aanbreekt, moet hij zeven bladzijden hebben geschreven. Tot zeven uur,
zeven bladzijden, zeven nachten. S. heeft voor zijn gevoel geen alternatief en
gaat op het voorstel in. S.beschrijft de
zeven hoofdzonden: Superbia-Hoogmoed, Gula-Gulzigheid, Acedia-Luiheid,
Avaritia-Hebzucht, Invidia-Jaloezie, Luxuria-Wellust, Ira-Woede. Om de
dreigende toekomst nog één keer te ontlopen.
relatief onbekende van hem, gooit hij alles er uit. Al zijn vragen, twijfels,
zijn wrevel. T. luistert onafgebroken en doet hem een voostel. Iedere avond om
zeven uur zal T. zich melden bij S. om hem op strooptocht door de stad te
sturen. Steeds zal hij een zonde ontmoeten, één van de zeven hoofdzonden.
“Zodat je er een vindt waar je je goed bij voelt. Of je er voorgoed van
afkeert.” Een nacht krijgt S. de tijd om de zonde te beleven. Maar voor de
ochtend aanbreekt, moet hij zeven bladzijden hebben geschreven. Tot zeven uur,
zeven bladzijden, zeven nachten. S. heeft voor zijn gevoel geen alternatief en
gaat op het voorstel in. S.beschrijft de
zeven hoofdzonden: Superbia-Hoogmoed, Gula-Gulzigheid, Acedia-Luiheid,
Avaritia-Hebzucht, Invidia-Jaloezie, Luxuria-Wellust, Ira-Woede. Om de
dreigende toekomst nog één keer te ontlopen.
Zal het hem helpen, zal hij na het
voltooien van deze proef werkelijk zijn toekomst kunnen ontlopen? Of ligt zijn
toekomst al vast en is er geen weg terug?
voltooien van deze proef werkelijk zijn toekomst kunnen ontlopen? Of ligt zijn
toekomst al vast en is er geen weg terug?
Conclusie
Het eerste hoofdstuk, voordat de
zeven hoofdzondes beschreven worden, maakte mij nieuwsgierig. Maar helaas
maakte de rest van de hoofdstukken niet dat mijn nieuwsgierigheid werd
bevredigd. Het kwam op mij over als vooral veel woorden en weinig actie. De
indruk wordt gewekt dat de schrijver actief de hoofdzonden opzoekt, maar daar
blijft het dan ook bij. Je krijgt niet het gevoel dat de schrijver je meeneemt
op zijn zoektocht. Je leest eerder als buitenstaander een zwak relaas van wat
een literair stuk had kunnen zijn. De hoofdpersoon wekt bij mij weinig emotie
op. Eerlijk gezegd vond ik het een opgave om het boek uit te lezen terwijl het
per hoofdstuk maximaal tien pagina’s behelst. Wat ik erg jammer vond want het
uitgangspunt van het boek sprak mij erg aan.
zeven hoofdzondes beschreven worden, maakte mij nieuwsgierig. Maar helaas
maakte de rest van de hoofdstukken niet dat mijn nieuwsgierigheid werd
bevredigd. Het kwam op mij over als vooral veel woorden en weinig actie. De
indruk wordt gewekt dat de schrijver actief de hoofdzonden opzoekt, maar daar
blijft het dan ook bij. Je krijgt niet het gevoel dat de schrijver je meeneemt
op zijn zoektocht. Je leest eerder als buitenstaander een zwak relaas van wat
een literair stuk had kunnen zijn. De hoofdpersoon wekt bij mij weinig emotie
op. Eerlijk gezegd vond ik het een opgave om het boek uit te lezen terwijl het
per hoofdstuk maximaal tien pagina’s behelst. Wat ik erg jammer vond want het
uitgangspunt van het boek sprak mij erg aan.
Bij het zien van het kleine handzame
boekje denk je je wel een paar uurtjes te kunnen vermaken. Maar niets is minder
waar in mijn optiek. Ik vind het boek
hoogdravend, saai en langdradig. Er is geen samenhang en geen moment van
verrassing. Het in Duitsland zo geprezen debuut van de schrijver Simon Strauss
kan mij niet bekoren. Ik kan ook niet anders dan het boek één ster toe te
kennen.
boekje denk je je wel een paar uurtjes te kunnen vermaken. Maar niets is minder
waar in mijn optiek. Ik vind het boek
hoogdravend, saai en langdradig. Er is geen samenhang en geen moment van
verrassing. Het in Duitsland zo geprezen debuut van de schrijver Simon Strauss
kan mij niet bekoren. Ik kan ook niet anders dan het boek één ster toe te
kennen.
Natascha Tielemans-Oosterbaan –
gastrecensent De Perfecte Buren
gastrecensent De Perfecte Buren
0
