Suzanna Esther blogt … ‘Het was wat het was’
Soms denk ik dat het leven is zoals het
is, maar soms is het leven opeens anders. Vaak zit het niet in grootse
veranderen, eerder in kleine verschuivingen in onszelf en de mensen om ons
heen.
is, maar soms is het leven opeens anders. Vaak zit het niet in grootse
veranderen, eerder in kleine verschuivingen in onszelf en de mensen om ons
heen.
Als één persoon in mijn nabijheid
bepaalde zaken anders doet, heeft dat invloed op mijn gevoel en gedrag. Door
ervan overtuigd te zijn dat mijn leven is zoals het is, – een soort berusting –
terwijl ik af en toe verlang naar het leven zoals het zou kunnen zijn, houd ik
ruimte over om de kleine verschuivingen op te merken. Toch is het best lastig
om die verschuivingen dan te integreren in het leven zoals het is. Van ‘het
leven dat is wat het is’ moet ik schakelen naar ‘het leven lijkt misschien
hetzelfde, maar het is niet meer wat het was’ hetgeen eigenlijk maakt dat het
leven was zoals het was.
bepaalde zaken anders doet, heeft dat invloed op mijn gevoel en gedrag. Door
ervan overtuigd te zijn dat mijn leven is zoals het is, – een soort berusting –
terwijl ik af en toe verlang naar het leven zoals het zou kunnen zijn, houd ik
ruimte over om de kleine verschuivingen op te merken. Toch is het best lastig
om die verschuivingen dan te integreren in het leven zoals het is. Van ‘het
leven dat is wat het is’ moet ik schakelen naar ‘het leven lijkt misschien
hetzelfde, maar het is niet meer wat het was’ hetgeen eigenlijk maakt dat het
leven was zoals het was.
Volgen jullie me nog?
Eigenlijk is mijn leven allang niet meer
wat het is, maar blijf ik er zelf soms te lang in hangen. Of dat nou gemakzucht
is of dat ik moeite heb met schakelen laat ik even in het midden. Een feit is
dat als ik terugkijk naar het afgelopen jaar hebben duizenden kleine
verschuivingen – soms bijna niet te detecteren – gezorgd dat mijn leven NU is
zoals het een dag, een week, een maand en een jaar geleden nog niet was. Het
leven is zoals het is, blijkt dus gewoon een momentopname.
wat het is, maar blijf ik er zelf soms te lang in hangen. Of dat nou gemakzucht
is of dat ik moeite heb met schakelen laat ik even in het midden. Een feit is
dat als ik terugkijk naar het afgelopen jaar hebben duizenden kleine
verschuivingen – soms bijna niet te detecteren – gezorgd dat mijn leven NU is
zoals het een dag, een week, een maand en een jaar geleden nog niet was. Het
leven is zoals het is, blijkt dus gewoon een momentopname.
Een van de grote nadelen voor mij als
schrijver is dat hoe ik een aantal maanden het leven ervaarde, maakte dat ik op
een bepaalde manier schreef. Als ik het geschrevene later teruglees, dan wil ik
het heel anders schrijven. Als schrijver besef ik dat schrijven ook een eeuwig
veranderingsproces is. Net als het leven. Ervaringen vormen mij en dus ook de
ervaringen van de mensen om me heen. Al heb ik niet per se een heel spannend
leven, er vinden dagelijks vele kleine leerprocessen plaats die het leven
continu in een ander licht zet.
schrijver is dat hoe ik een aantal maanden het leven ervaarde, maakte dat ik op
een bepaalde manier schreef. Als ik het geschrevene later teruglees, dan wil ik
het heel anders schrijven. Als schrijver besef ik dat schrijven ook een eeuwig
veranderingsproces is. Net als het leven. Ervaringen vormen mij en dus ook de
ervaringen van de mensen om me heen. Al heb ik niet per se een heel spannend
leven, er vinden dagelijks vele kleine leerprocessen plaats die het leven
continu in een ander licht zet.
Als je boeken schrijft is dat soms
onhandig. Het schrijven van een ruwe draft neemt bij mij meestal een half jaar
tijd. Tegenwoordig iets langer omdat ik samen met anderen schrijf. Als ik
vervolgens door de geschreven tekst ga van een aantal maanden geleden dan vind
ik het vaak niet goed meer. Toen ik het schreef wel. Want het leven was toen
wat het was, maar tegen de tijd dat ik het teruglees, is het leven weer anders.
onhandig. Het schrijven van een ruwe draft neemt bij mij meestal een half jaar
tijd. Tegenwoordig iets langer omdat ik samen met anderen schrijf. Als ik
vervolgens door de geschreven tekst ga van een aantal maanden geleden dan vind
ik het vaak niet goed meer. Toen ik het schreef wel. Want het leven was toen
wat het was, maar tegen de tijd dat ik het teruglees, is het leven weer anders.
Het leven is een beetje als de oceaan.
Het is elke dag dezelfde hoeveelheid water, in eenzelfde soort setting, maar de
golven zijn geen dag hetzelfde. Het wateroppervlak gedraagt zich in de kern
hetzelfde – al is geen golf in staat zich exact te herhalen – maar diep op de
bodem vinden door stromingen, stormen en golfbewegingen vele kleine
verschuivingen plaats waardoor stukken land verdwijnen en nieuwe stukken land
bloot komen te liggen.
Het is elke dag dezelfde hoeveelheid water, in eenzelfde soort setting, maar de
golven zijn geen dag hetzelfde. Het wateroppervlak gedraagt zich in de kern
hetzelfde – al is geen golf in staat zich exact te herhalen – maar diep op de
bodem vinden door stromingen, stormen en golfbewegingen vele kleine
verschuivingen plaats waardoor stukken land verdwijnen en nieuwe stukken land
bloot komen te liggen.
Het leven is alleen wat het is in het
nu. Het leven is namelijk continue in beweging, dus over een seconde kan het
weer anders zijn.
nu. Het leven is namelijk continue in beweging, dus over een seconde kan het
weer anders zijn.
***
Suzanna
Esther
Esther
