‘Het Laatste Paleis’ – Norman Eisen
Genre: non-fictie (Geschiedenis)
Uitgever: Spectrum
ISBN: 9789000350377
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 525
Uitgave: januari 2019
Uitgever: Spectrum
ISBN: 9789000350377
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 525
Uitgave: januari 2019
Met
dank aan uitgeverij Spectrum voor dit recensie-exemplaar
dank aan uitgeverij Spectrum voor dit recensie-exemplaar
Korte
inhoud
inhoud
“De
drie heilige regels van de hamburgers.
drie heilige regels van de hamburgers.
Doe
altijd het juiste. Wees altijd loyaal. En serveer altijd de beste hamburger die je in je hebt, met andere
woorden: lever altijd je beste werk, wat er ook aan de hand is.” Frieda
altijd het juiste. Wees altijd loyaal. En serveer altijd de beste hamburger die je in je hebt, met andere
woorden: lever altijd je beste werk, wat er ook aan de hand is.” Frieda
Otto Petchek behoorde tot een
Duitstalige Joodse familie in het toenmalige TsjechoSlowakije, bovendien
behoorden ze begin 20ste eeuw tot één van de rijkste families van
het land. Ze hadden heel wat koolmijnen in hun bezit en waren ook een grote
noemer in de financiële wereld door hun vele banken. Otto Petchek zorgde dat het
Petchek-imperium nog groter werd, maar hij had ook een grote droom, die bijna
tot de ondergang van de familie leidde: het bouwen van een groots paleis voor
zijn vrouw en kinderen. Het moest groter, mooier en geavanceerder worden dan
Versailles of enig ander paleis in Europa. Hij was perfectionistisch en het
paleis kostte bijna het ganse vermogen van zijn familie. Begin jaren 1920 was
het paleis eindelijk af, maar Otto zou er niet lang van kunnen genieten. In 1938
moest de familie Petchek het land uitvluchten voor de Duitse Nazi-bezetter.
Duitstalige Joodse familie in het toenmalige TsjechoSlowakije, bovendien
behoorden ze begin 20ste eeuw tot één van de rijkste families van
het land. Ze hadden heel wat koolmijnen in hun bezit en waren ook een grote
noemer in de financiële wereld door hun vele banken. Otto Petchek zorgde dat het
Petchek-imperium nog groter werd, maar hij had ook een grote droom, die bijna
tot de ondergang van de familie leidde: het bouwen van een groots paleis voor
zijn vrouw en kinderen. Het moest groter, mooier en geavanceerder worden dan
Versailles of enig ander paleis in Europa. Hij was perfectionistisch en het
paleis kostte bijna het ganse vermogen van zijn familie. Begin jaren 1920 was
het paleis eindelijk af, maar Otto zou er niet lang van kunnen genieten. In 1938
moest de familie Petchek het land uitvluchten voor de Duitse Nazi-bezetter.
Tijdens de Duitse bezetting van Tsjechoslowakije
woonde Generaal Rudolf Toussaint in het Otto Petchek’s paleis. Hij is het zeker
niet altijd eens met de tactieken van zijn Nazi-oversten en wil niets liever
dan geweld voorkomen. Hij draagt zorg voor het Paleis als een goede huisvader, zelfs Otto’s verzameling Joodse boeken laat
hij staan. Zo zorgt hij ervoor dat het paleis zijn authenticiteit blijft behouden.
woonde Generaal Rudolf Toussaint in het Otto Petchek’s paleis. Hij is het zeker
niet altijd eens met de tactieken van zijn Nazi-oversten en wil niets liever
dan geweld voorkomen. Hij draagt zorg voor het Paleis als een goede huisvader, zelfs Otto’s verzameling Joodse boeken laat
hij staan. Zo zorgt hij ervoor dat het paleis zijn authenticiteit blijft behouden.
Na WOII komt Laurence Steinhardt, ambassadeur
van de Verenigde Staten naar Praag. Zijn ambtswoning is aan vernieuwing toe,
zelfs zo erg dat het niet meer bewoonbaar is. Laurence raakt in de ban van
Otto’s meesterwerk en hij wil het beschermen. De enigste optie lijkt het hem om
van het paleis de ambassade van de Verenigde Staten te maken. Dit heeft veel
voeten in de aarde, maar uiteindelijk lukt het hem en krijgt hij toestemming. Vanaf
dat ogenblik huist de Amerikaanse ambassade in Otto’s paleis.
van de Verenigde Staten naar Praag. Zijn ambtswoning is aan vernieuwing toe,
zelfs zo erg dat het niet meer bewoonbaar is. Laurence raakt in de ban van
Otto’s meesterwerk en hij wil het beschermen. De enigste optie lijkt het hem om
van het paleis de ambassade van de Verenigde Staten te maken. Dit heeft veel
voeten in de aarde, maar uiteindelijk lukt het hem en krijgt hij toestemming. Vanaf
dat ogenblik huist de Amerikaanse ambassade in Otto’s paleis.
Tijdens de Fluwelen Revolutie is
Shirley Temple Black de ambassadeur van de Verenigde Staten en verblijft zij in
het Paleis. Zij komt op voor de lokale bevolking en wil een einde maken aan het
communistische totalitaire regime.
Shirley Temple Black de ambassadeur van de Verenigde Staten en verblijft zij in
het Paleis. Zij komt op voor de lokale bevolking en wil een einde maken aan het
communistische totalitaire regime.
Frieda is de dochter van een Tsjechoslowaakse
rabbijn en heeft veel dromen. Graag zou ze gaan studeren en later dokter
worden, dit zeer tegen de zin van haar orthodoxe ouders die haar het liefst als
brave huisvrouw zien zoals de traditie voorschrijft. Midden in deze huiselijke
spanning rukken de nazi’s op en wordt de familie afgevoerd naar Auschwitz.
Alleen Frieda en haar zus overleven. Terug in Tsjechoslowakije zien ze het
communisme oprukken en besluiten voorgoed hun geboorteland te verlaten en om naar
Israël te gaan.
rabbijn en heeft veel dromen. Graag zou ze gaan studeren en later dokter
worden, dit zeer tegen de zin van haar orthodoxe ouders die haar het liefst als
brave huisvrouw zien zoals de traditie voorschrijft. Midden in deze huiselijke
spanning rukken de nazi’s op en wordt de familie afgevoerd naar Auschwitz.
Alleen Frieda en haar zus overleven. Terug in Tsjechoslowakije zien ze het
communisme oprukken en besluiten voorgoed hun geboorteland te verlaten en om naar
Israël te gaan.
Conclusie
Norman Eisman heeft een Joods
Tsjechische achtergrond. Zijn moeder Frieda groeide op in Tsjechië en heeft
Auschwitz overleefd. Hijzelf heeft carrière gemaakt als senior fellow bij
Brookings. Hij was ambassadeur van de Verenigde Staten van 2011 tot 2014 en tijdens
zijn ambtstermijn raakt hij gefascineerd door de geschiedenis van zijn
ambtswoning: het Otto Petchek Paleis in Praag. In de bibliotheek vindt hij
Joodse boeken, onder zijn antieke werktafel ziet hij het gekende Nazi symbool, het zilveren bestek heeft de Petchek familiestempel, … Hij raakt geboeid
en besluit een onderzoek te doen naar de geschiedenis van het Paleis, hiervan
is Het Laatste Paleis het resultaat.
Tsjechische achtergrond. Zijn moeder Frieda groeide op in Tsjechië en heeft
Auschwitz overleefd. Hijzelf heeft carrière gemaakt als senior fellow bij
Brookings. Hij was ambassadeur van de Verenigde Staten van 2011 tot 2014 en tijdens
zijn ambtstermijn raakt hij gefascineerd door de geschiedenis van zijn
ambtswoning: het Otto Petchek Paleis in Praag. In de bibliotheek vindt hij
Joodse boeken, onder zijn antieke werktafel ziet hij het gekende Nazi symbool, het zilveren bestek heeft de Petchek familiestempel, … Hij raakt geboeid
en besluit een onderzoek te doen naar de geschiedenis van het Paleis, hiervan
is Het Laatste Paleis het resultaat.
Wie van Europese geschiedenis houdt zal
zeker en vast van Het Laatste Paleis
genieten. Norman Eisen geeft de verhalen weer van Otto Petchek, Rudolf
Toussaint, Laurence Steinhardt en Shirley Temple tijdens de periode dat zij in
het Paleis verbleven, met als rode draad het verhaal van zijn eigen moeder
Frieda. We zien ook de geschiedenis van Europa door hun ogen en hoe zij de
woelige periodes hebben beleefd. Het boek leest als een roman, maar toch blijft
het non-fictie. Norman heeft een zeer
vlotte pen, hij weet tal van feiten en data te verwerken zonder dat het saai
wordt. Als lezer wil je steeds verder lezen om te weten hoe het verder gaat met
Petchek’s Paleis, hij maakt van een stukje geschiedenis een boeiende reis naar
het verleden. Hierdoor leest het als een spannende roman die je niet opzij kunt
leggen.
zeker en vast van Het Laatste Paleis
genieten. Norman Eisen geeft de verhalen weer van Otto Petchek, Rudolf
Toussaint, Laurence Steinhardt en Shirley Temple tijdens de periode dat zij in
het Paleis verbleven, met als rode draad het verhaal van zijn eigen moeder
Frieda. We zien ook de geschiedenis van Europa door hun ogen en hoe zij de
woelige periodes hebben beleefd. Het boek leest als een roman, maar toch blijft
het non-fictie. Norman heeft een zeer
vlotte pen, hij weet tal van feiten en data te verwerken zonder dat het saai
wordt. Als lezer wil je steeds verder lezen om te weten hoe het verder gaat met
Petchek’s Paleis, hij maakt van een stukje geschiedenis een boeiende reis naar
het verleden. Hierdoor leest het als een spannende roman die je niet opzij kunt
leggen.
Gezien zijn Joodse achtergrond is het
ook opvallend hoe hij het verhaal van Rudolf Toussaint op een positieve manier
brengt. Hij staat open om de man achter de nazi-façade te leren kennen en deze
lijkt niet te zijn wie we denken dat hij is. Toussaints personage en verhaal
fascineert mij dan ook het meest.
ook opvallend hoe hij het verhaal van Rudolf Toussaint op een positieve manier
brengt. Hij staat open om de man achter de nazi-façade te leren kennen en deze
lijkt niet te zijn wie we denken dat hij is. Toussaints personage en verhaal
fascineert mij dan ook het meest.
Het boek is op een manier samengesteld
dat het prettig leest: af en toe een foto (niet te veel, niet te weinig) en de
noten die anders vervelend onderaan een pagina terug te vinden zijn worden
allemaal samen gebundeld en zijn achterin het boek terug te vinden. Norman
geeft ook een korte uitleg bij zijn bronvermeldingen waardoor alles nog
duidelijker wordt.
dat het prettig leest: af en toe een foto (niet te veel, niet te weinig) en de
noten die anders vervelend onderaan een pagina terug te vinden zijn worden
allemaal samen gebundeld en zijn achterin het boek terug te vinden. Norman
geeft ook een korte uitleg bij zijn bronvermeldingen waardoor alles nog
duidelijker wordt.
Persoonlijk mistte ik wel wat extra
achtergrond informatie bij de verhalen van Shirley Temple Black, zoals de
Praagse Lente en de Fluwelen Revolutie. Of laten we het anders zeggen, als je
helemaal nog niets kent van de geschiedenis van Europa zal het boek toch af en
toe wat moeilijker leesbaar zijn. Ik kende de Praagse Lente en Fluwelen
Revolutie in grote lijnen en heb het toch opnieuw moeten opzoeken om het
verhaal beter te kunnen volgen, wat een beetje jammer is. Maar dit is dan ook
het enige minpuntje.
achtergrond informatie bij de verhalen van Shirley Temple Black, zoals de
Praagse Lente en de Fluwelen Revolutie. Of laten we het anders zeggen, als je
helemaal nog niets kent van de geschiedenis van Europa zal het boek toch af en
toe wat moeilijker leesbaar zijn. Ik kende de Praagse Lente en Fluwelen
Revolutie in grote lijnen en heb het toch opnieuw moeten opzoeken om het
verhaal beter te kunnen volgen, wat een beetje jammer is. Maar dit is dan ook
het enige minpuntje.
Interessant ook is de rode lijn in Het Laatste Paleis hier wordt de auteur
persoonlijk en vertelt hij het verhaal van zijn eigen moeder. Zo kunnen we als
lezer te twee kanten van het verhaal leren kennen en kunnen we deze ook naast
elkaar leggen, zoals bijvoorbeeld het verhaal van Rudolf Toussaint de Duitse
Generaal en Norman’s moeder die door de Duitse bezetter naar Auschwitz werd
afgevoerd.
persoonlijk en vertelt hij het verhaal van zijn eigen moeder. Zo kunnen we als
lezer te twee kanten van het verhaal leren kennen en kunnen we deze ook naast
elkaar leggen, zoals bijvoorbeeld het verhaal van Rudolf Toussaint de Duitse
Generaal en Norman’s moeder die door de Duitse bezetter naar Auschwitz werd
afgevoerd.
Ik raad dit boek aan aan iedere geschiedenisliefhebber,
het is vlot geschreven en heeft een andere inkijk op de geschiedenis van
Europa. Ik geef het boek dan ook een verdiende vier sterren.
het is vlot geschreven en heeft een andere inkijk op de geschiedenis van
Europa. Ik geef het boek dan ook een verdiende vier sterren.
Silke
Wimme – recensent De Perfecte Buren
Wimme – recensent De Perfecte Buren
0
