‘Het Laatste Paleis’ – Norman Eisen

Uitgever: Spectrum
ISBN: 9789000350377
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 525
Uitgave: januari 2019
dank aan uitgeverij Spectrum voor dit recensie-exemplaar
inhoud
drie heilige regels van de hamburgers.
altijd het juiste. Wees altijd loyaal. En serveer altijd de beste hamburger die je in je hebt, met andere
woorden: lever altijd je beste werk, wat er ook aan de hand is.” Frieda
Duitstalige Joodse familie in het toenmalige TsjechoSlowakije, bovendien
behoorden ze begin 20ste eeuw tot één van de rijkste families van
het land. Ze hadden heel wat koolmijnen in hun bezit en waren ook een grote
noemer in de financiële wereld door hun vele banken. Otto Petchek zorgde dat het
Petchek-imperium nog groter werd, maar hij had ook een grote droom, die bijna
tot de ondergang van de familie leidde: het bouwen van een groots paleis voor
zijn vrouw en kinderen. Het moest groter, mooier en geavanceerder worden dan
Versailles of enig ander paleis in Europa. Hij was perfectionistisch en het
paleis kostte bijna het ganse vermogen van zijn familie. Begin jaren 1920 was
het paleis eindelijk af, maar Otto zou er niet lang van kunnen genieten. In 1938
moest de familie Petchek het land uitvluchten voor de Duitse Nazi-bezetter.
woonde Generaal Rudolf Toussaint in het Otto Petchek’s paleis. Hij is het zeker
niet altijd eens met de tactieken van zijn Nazi-oversten en wil niets liever
dan geweld voorkomen. Hij draagt zorg voor het Paleis als een goede huisvader, zelfs Otto’s verzameling Joodse boeken laat
hij staan. Zo zorgt hij ervoor dat het paleis zijn authenticiteit blijft behouden.
van de Verenigde Staten naar Praag. Zijn ambtswoning is aan vernieuwing toe,
zelfs zo erg dat het niet meer bewoonbaar is. Laurence raakt in de ban van
Otto’s meesterwerk en hij wil het beschermen. De enigste optie lijkt het hem om
van het paleis de ambassade van de Verenigde Staten te maken. Dit heeft veel
voeten in de aarde, maar uiteindelijk lukt het hem en krijgt hij toestemming. Vanaf
dat ogenblik huist de Amerikaanse ambassade in Otto’s paleis.
Shirley Temple Black de ambassadeur van de Verenigde Staten en verblijft zij in
het Paleis. Zij komt op voor de lokale bevolking en wil een einde maken aan het
communistische totalitaire regime.
rabbijn en heeft veel dromen. Graag zou ze gaan studeren en later dokter
worden, dit zeer tegen de zin van haar orthodoxe ouders die haar het liefst als
brave huisvrouw zien zoals de traditie voorschrijft. Midden in deze huiselijke
spanning rukken de nazi’s op en wordt de familie afgevoerd naar Auschwitz.
Alleen Frieda en haar zus overleven. Terug in Tsjechoslowakije zien ze het
communisme oprukken en besluiten voorgoed hun geboorteland te verlaten en om naar
Israël te gaan.
Tsjechische achtergrond. Zijn moeder Frieda groeide op in Tsjechië en heeft
Auschwitz overleefd. Hijzelf heeft carrière gemaakt als senior fellow bij
Brookings. Hij was ambassadeur van de Verenigde Staten van 2011 tot 2014 en tijdens
zijn ambtstermijn raakt hij gefascineerd door de geschiedenis van zijn
ambtswoning: het Otto Petchek Paleis in Praag. In de bibliotheek vindt hij
Joodse boeken, onder zijn antieke werktafel ziet hij het gekende Nazi symbool, het zilveren bestek heeft de Petchek familiestempel, … Hij raakt geboeid
en besluit een onderzoek te doen naar de geschiedenis van het Paleis, hiervan
is Het Laatste Paleis het resultaat.
zeker en vast van Het Laatste Paleis
genieten. Norman Eisen geeft de verhalen weer van Otto Petchek, Rudolf
Toussaint, Laurence Steinhardt en Shirley Temple tijdens de periode dat zij in
het Paleis verbleven, met als rode draad het verhaal van zijn eigen moeder
Frieda. We zien ook de geschiedenis van Europa door hun ogen en hoe zij de
woelige periodes hebben beleefd. Het boek leest als een roman, maar toch blijft
het non-fictie. Norman heeft een zeer
vlotte pen, hij weet tal van feiten en data te verwerken zonder dat het saai
wordt. Als lezer wil je steeds verder lezen om te weten hoe het verder gaat met
Petchek’s Paleis, hij maakt van een stukje geschiedenis een boeiende reis naar
het verleden. Hierdoor leest het als een spannende roman die je niet opzij kunt
leggen.
ook opvallend hoe hij het verhaal van Rudolf Toussaint op een positieve manier
brengt. Hij staat open om de man achter de nazi-façade te leren kennen en deze
lijkt niet te zijn wie we denken dat hij is. Toussaints personage en verhaal
fascineert mij dan ook het meest.
dat het prettig leest: af en toe een foto (niet te veel, niet te weinig) en de
noten die anders vervelend onderaan een pagina terug te vinden zijn worden
allemaal samen gebundeld en zijn achterin het boek terug te vinden. Norman
geeft ook een korte uitleg bij zijn bronvermeldingen waardoor alles nog
duidelijker wordt.
achtergrond informatie bij de verhalen van Shirley Temple Black, zoals de
Praagse Lente en de Fluwelen Revolutie. Of laten we het anders zeggen, als je
helemaal nog niets kent van de geschiedenis van Europa zal het boek toch af en
toe wat moeilijker leesbaar zijn. Ik kende de Praagse Lente en Fluwelen
Revolutie in grote lijnen en heb het toch opnieuw moeten opzoeken om het
verhaal beter te kunnen volgen, wat een beetje jammer is. Maar dit is dan ook
het enige minpuntje.
persoonlijk en vertelt hij het verhaal van zijn eigen moeder. Zo kunnen we als
lezer te twee kanten van het verhaal leren kennen en kunnen we deze ook naast
elkaar leggen, zoals bijvoorbeeld het verhaal van Rudolf Toussaint de Duitse
Generaal en Norman’s moeder die door de Duitse bezetter naar Auschwitz werd
afgevoerd.
het is vlot geschreven en heeft een andere inkijk op de geschiedenis van
Europa. Ik geef het boek dan ook een verdiende vier sterren.
Wimme – recensent De Perfecte Buren