‘Een klein gebaar’ – Lucy Dillon

Gepubliceerd 5 november 2018

Genre:
roman
Uitgever: De Fontein
ISBN: 9789026145001
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 432
Uitgave: september 2018

Met
dank aan uitgeverij De Fontein voor het beschikbaar stellen van dit
recensie-exemplaar.

Deze
prachtige cover trok meteen mijn aandacht en ook de achterflap wekte mijn
interesse. Een oud hotel dat wordt opgeknapt door een stel, een vrouw die voor
het hotel een ongeluk krijgt en haar geheugen verliest. Allemaal ingrediënten
voor een mooie roman.

Na
het lezen van de eerste 119 bladzijdes, kwam de vergelijking met ‘comfort food’
in mij naar boven. Het verhaal verloopt in een rustig maar constant tempo,
Libby had meteen een soort gunfactor en is zo neergezet door Dillon alsof je
zelf vriendinnen met haar kan zijn. Het voelde alsof ik op een koude dag met
een dekentje, wat drinken en een bord/kom/zak lekker eten of snacks op de bank
was gekropen en me mee liet voeren in de wereld van Libby en de onbekende vrouw
met wie ze vriendschap zou sluiten.

Stukje
bij beetje leer je dat het leven van Libby absoluut niet perfect is en zelf
raakt ze in het verhaal ook klaar met het perfecte plaatje en de schijn die je tegenwoordig
lijkt te moeten ophouden. Dillon geeft niet meteen weg wat Libby heeft
meegemaakt maar zorgt er wel voor dat je nieuwsgierig blijft. Hetzelfde geldt
voor de verhaallijn van de aangereden vrouw. Als lezer weet je net zo weinig
van haar als zijzelf van de situatie
waarin zij zich bevindt. Ik geloof dat dit de lezer een hoop ergernis bespaard.
Daarnaast is de zoektocht van Pippa (zoals zij tijdelijk heet totdat ze zich
haar echte naam weer kan herinneren) naar zichzelf ook erg mooi om samen met
haar te beleven. De vriendschap tussen de twee vrouwen bloeit op en beide lopen
tegen hun eigen problemen aan. Hoewel ze volstrekt vreemden voor elkaar zijn,
groeit ook het vertrouwen tussen hen al snel.

Pippa
komt erachter dat zij een vriend heeft, Gethin, en zowel lezer als Pippa merken
wel meteen dat het contact wat ongemakkelijk verloopt wanneer zij elkaar na het
ongeluk weer terugvinden. Op zich is dan al duidelijk dat de relatie in ieder
geval niet zo vlekkeloos en perfect verliep als Gethin zegt. Dit zorgt er wel
voor dat het verhaal interessanter wordt ook al is het einde niet geheel
onverwacht.

Hoewel
ik heb genoten van dit boek, wil ik mijn ogen niet sluiten voor de minpuntjes
in het verhaal. Zo hebben Libby en haar man Jason ook zo hun problemen gehad
welke nog niet helemaal zijn opgelost. De manier waarop Libby hier mee omgaat,
wat ze allemaal accepteert van Jason en haar reactie op hem, kon ik moeilijk
begrijpen. Met het verhaal van Pippa en Gethin net zo. Er is een lange aanloop
waarin steeds duidelijker wordt hoe het zit, het einde voelt hierin afgeraffeld
en soft. Er worden een aantal situaties geschetst waarin dingen vrij duidelijk
worden, maar de reactie van Pippa naar
Gethin is niet heel passend. Om het leesplezier niet te verpesten kan ik hier
niet verder op in gaan, maar ik was verrast hoe de vrouwen aan de ene kant zo
zelfstandig worden neergezet, om vervolgens niet genoeg voor zichzelf op te
komen.

Hoewel
dat laatste voor mij dus een tegenvaller was, heb ik wel genoten van het boek.
Het is knap hoe Dillon een boek van 432 bladzijdes neer kan zetten zonder echte
snelheid, maar de lezer zeker weet te boeien waardoor het niet langdradig
aanvoelt. Alsnog een aanrader dus, helemaal met de koude maanden op komst.
Wellicht een mooi cadeau aan jezelf of iemand anders in de aankomende
decembermaand? Ik geef Een klein gebaar
4 sterren.

Annelien
Kruithof – recensent De Perfecte Buren