‘Katvis’ – Tjibbe Veldkamp

Genre: kinderboek 
Uitgever: Querido 
ISBN: 9789021414317 
Uitvoering: hardcover 
Aantal pagina’s: 126 
Uitgave: september 2018


Allereerst gaat mijn grote dank uit naar uitgeverij Querido, van wie ik dit prachtige recensie-exemplaar mocht ontvangen.


Het verhaal 
Ate is een Nederlandse jongen van 14 jaar. Eigenlijk is hij een beetje eenzaam. Niet helemaal, want sinds een poosje appt hij met een jongen die hij op het internet heeft leren kennen, Baptiste. Baptiste is een donkere jongen en woont in België. Hij woont bij zijn moeder. Zijn moeder heeft een soort van relatie met Greg, dus soms gaat ze daar een weekend heen. Wanneer Baptiste in nood zit en niet meer dreigt te kunnen appen, reist Ate stiekem naar Brussel om zijn vriend een oude telefoon te brengen. Maar dan blijkt Baptiste niet te zijn wie hij zei dat hij was. Een spannende tocht door Brussel is het gevolg.


Mijn mening 
Ik begon met hoge verwachtingen aan Katvis. Mede doordat de uitgever in het persbericht liet weten dat Tjibbe Veldkamp een succesvol auteur is. Ik heb nog nooit eerder een boek van Veldkamp gelezen en ging er dus ook heel erg neutraal in. Het eerste dat mij eigenlijk meteen na het openen van de post opviel, was het werkelijk sublieme ontwerp van dit boek. Zeker voor de doelgroep een enorm pluspunt. De cover is speciaal, je ziet ze zo niet heel erg vaak. De combinatie van kleuren is goed gekozen. In plaats van hoofdstuknummers is er gekozen voor plaatjes. Zo heeft hoofdstuk één geen 1 er boven, maar een huisje en drie geen 3, maar een mobieltje. Het boek wordt aangeduid als een boek voor kinderen van 11 jaar of ouder. Nu ben ik sowieso gevoelig voor het geven van leeftijd-labels aan boeken (net als jongens-labels en meiden-labels, iedereen ervaart het namelijk anders. Al begrijp ik de commerciële instelling van de uitgeverijen.) Dit boek illustreert een beetje wat ik bedoel. 


Doordat het boek voor ongeveer elfjarigen geschreven lijkt te zijn, had Ate in mijn hoofd al gauw een bepaalde leeftijd gekregen. Namelijk 10, 11 of 12 jaar. Ouder niet. Ik begon dus te lezen met Ate als ongeveer elfjarige in mijn hoofd. Al in hoofdstuk een blijkt hij enorm handig te zijn met internet en mobiel. Dat deed even mijn wenkbrauwen fronsen. Maar tegenwoordig is een elfjarige al prima thuis op de computer en heeft elke tienjarige een mobiel, dus ik liet het maar. Even later las ik echter opeens dat Ate via internet iets kocht (online bankieren?). Nu weet ik niet hoe het bij sommige andere ouders zit, maar de meesten die ik ken zullen hun kinderen op die leeftijd nog geen toegang geven tot een eigen bankrekening. Het werd me echter duidelijk toen Ate op ongeveer
de helft van het boek aan Baptiste vertelde dat hij veertien jaar was. Die paar jaar tussen elf en veertien, maken heel wat verschil.


Tjibbe Veldkamp laat zien dat hij creatief kan denken. Dat Baptiste niet is wie hij zegt dat hij is, weten we al van de achterflap. Desondanks had ik een heel ander beeld van deze ‘nep Baptiste’ dan dat Veldkamp in het boek opeens ten tonele doet verschijnen. Dit was het boek ten goede. Chapeau!
Katvis is niet heel dik. Slechts 126 pagina’s. Voor kinderen die niet enorm graag lezen is dit boek denk ik heel goed. Een creatief, actueel en grensverleggend verhaal. Het blijft fictie en toch denk ik dat kinderen (zeker de beoogde elfjarigen) met dit verhaal een kijkje krijgen in het naar wij ‘volwassenen’ zeggen ‘het echte leven’.


Ik geef Katvis 4 sterren.
Marc-Jan van Dam, recensent De Perfecte Buren