‘De onweerstaanbare val van Henri Furet’ – Berend Sommer
Genre: literaire fictie
Uitgever: Prometheus
ISBN: 9789044637199
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 320
Uitgave: 6 september 2018
Met dank aan uitgeverij Prometheus voor het beschikbaar
stellen van een recensie-exemplaar.
stellen van een recensie-exemplaar.
Samenvatting
Wim Hageman is onlangs gepromoveerd
op persvrijheid in de achttiende eeuw. Ambitieus (en ijdel) als hij is,
probeert hij meer bekendheid aan zijn proefschrift (en aan zichzelf) te geven.
De opmaat hiervoor moet een lezing zijn die hij mag geven in De Balie. Een
lezing waar ook de controversiële Henri Furet, politicus in opkomst, bij
aanwezig is. Door een bommelding wordt ‘the moment of fame’ van Wim in de kiem
gesmoord. Verbolgen over het uitblijven van aandacht in de pers, zoekt hij naar
nieuwe mogelijkheden om zichzelf alsnog in de schijnwerpers te krijgen. Als een
journalist, gebrand op het ten val brengen van de ‘gevaarlijke’ politicus Henri
Furet, via een vriendin hoort van een vermeende vriendschap tussen Henri en Wim
(ook al heeft hij hem slechts een paar keer toevallig ontmoet), ziet Wim zijn
kans schoon om zichzelf in de bekendheid te katapulteren. De mogelijke val van
Henri Furet is daarbij mooi meegenomen.
Wim Hageman is onlangs gepromoveerd
op persvrijheid in de achttiende eeuw. Ambitieus (en ijdel) als hij is,
probeert hij meer bekendheid aan zijn proefschrift (en aan zichzelf) te geven.
De opmaat hiervoor moet een lezing zijn die hij mag geven in De Balie. Een
lezing waar ook de controversiële Henri Furet, politicus in opkomst, bij
aanwezig is. Door een bommelding wordt ‘the moment of fame’ van Wim in de kiem
gesmoord. Verbolgen over het uitblijven van aandacht in de pers, zoekt hij naar
nieuwe mogelijkheden om zichzelf alsnog in de schijnwerpers te krijgen. Als een
journalist, gebrand op het ten val brengen van de ‘gevaarlijke’ politicus Henri
Furet, via een vriendin hoort van een vermeende vriendschap tussen Henri en Wim
(ook al heeft hij hem slechts een paar keer toevallig ontmoet), ziet Wim zijn
kans schoon om zichzelf in de bekendheid te katapulteren. De mogelijke val van
Henri Furet is daarbij mooi meegenomen.
Conclusie
De onweerstaanbare val van Henri
Furet zou, volgens de flaptekst, een
onderzoek zijn naar het snijvlak tussen media, politiek en wetenschap. Berend
Sommer gebruikt hiervoor een fictief scenario van een onlangs gepromoveerde
ambitieuze historicus die zich laat verleiden om een politicus die door de
gevestigde orde gevreesd wordt, in een kwaad daglicht te stellen. De
raakvlakken met de realiteit zijn er onmiskenbaar (Furet klinkt als…). De
schrijfstijl van Berend is eloquent te noemen. Waarom eloquent en niet
welbespraakt? Welnu, dat zeg ik vooral om de toon van het boek te beschrijven.
Het is niet voor een breed publiek geschreven. De formuleringen en het
woordgebruik maken de leesbaarheid bij vlagen wat stroperig en droog. Het
onderwerp is interessant gekozen en de wijze waarop Berend Sommer de plot heeft
uitgewerkt geeft wel stof tot nadenken over hoe media, politiek en wetenschap
met elkaar verweven zijn, hoe star bepaalde systemen zijn en hoe we steeds
vaker lijken af te dwalen van de inhoud. Wanneer een politicus gebrandmerkt
wordt als ‘vijand van de gevestigde orde’, dan wordt deze in zijn geheel
(inhoudelijk) gediskwalificeerd. Althans, dat lijkt de teneur heden ten dage.
Hoewel Berend Sommer geslaagd is in deze opzet, blijft het verhaal wat aan de
oppervlakte. De karakters fungeren prima voor het verhaal, maar zijn wat
eendimensionaal, in het geval van Furet karikaturaal zelfs. Het slot van het
verhaal is wat bevreemdend en hiermee laat de schrijver (misschien bewust) een
open conclusie achter voor de lezer. Wat prima in het thema past, overigens.
De onweerstaanbare val van Henri
Furet zou, volgens de flaptekst, een
onderzoek zijn naar het snijvlak tussen media, politiek en wetenschap. Berend
Sommer gebruikt hiervoor een fictief scenario van een onlangs gepromoveerde
ambitieuze historicus die zich laat verleiden om een politicus die door de
gevestigde orde gevreesd wordt, in een kwaad daglicht te stellen. De
raakvlakken met de realiteit zijn er onmiskenbaar (Furet klinkt als…). De
schrijfstijl van Berend is eloquent te noemen. Waarom eloquent en niet
welbespraakt? Welnu, dat zeg ik vooral om de toon van het boek te beschrijven.
Het is niet voor een breed publiek geschreven. De formuleringen en het
woordgebruik maken de leesbaarheid bij vlagen wat stroperig en droog. Het
onderwerp is interessant gekozen en de wijze waarop Berend Sommer de plot heeft
uitgewerkt geeft wel stof tot nadenken over hoe media, politiek en wetenschap
met elkaar verweven zijn, hoe star bepaalde systemen zijn en hoe we steeds
vaker lijken af te dwalen van de inhoud. Wanneer een politicus gebrandmerkt
wordt als ‘vijand van de gevestigde orde’, dan wordt deze in zijn geheel
(inhoudelijk) gediskwalificeerd. Althans, dat lijkt de teneur heden ten dage.
Hoewel Berend Sommer geslaagd is in deze opzet, blijft het verhaal wat aan de
oppervlakte. De karakters fungeren prima voor het verhaal, maar zijn wat
eendimensionaal, in het geval van Furet karikaturaal zelfs. Het slot van het
verhaal is wat bevreemdend en hiermee laat de schrijver (misschien bewust) een
open conclusie achter voor de lezer. Wat prima in het thema past, overigens.
Beoordeling
‘De onweerstaanbare val van Henri Furet’ is in mijn optiek een (niet al te serieuze) knipoog van
Berend Sommer naar het speelveld van media, politiek en wetenschap. Kijkend
naar de hedendaagse politiek en hoe er met voor- en tegenstanders wordt
omgegaan. Het verhaal is onderhoudend. Ondanks dat de formuleringen hier en
daar de vaart uit het verhaal halen, mag Berend Sommer een talentvolle
schrijver genoemd worden. Een aardig boek, maar niet voor iedereen weggelegd.
Ik geef het boek 3 sterren.
Berend Sommer naar het speelveld van media, politiek en wetenschap. Kijkend
naar de hedendaagse politiek en hoe er met voor- en tegenstanders wordt
omgegaan. Het verhaal is onderhoudend. Ondanks dat de formuleringen hier en
daar de vaart uit het verhaal halen, mag Berend Sommer een talentvolle
schrijver genoemd worden. Een aardig boek, maar niet voor iedereen weggelegd.
Ik geef het boek 3 sterren.
Chester Gerritse – recensent De Perfecte Buren
