‘Vind ik leuk?!’ – Holly Bourne

Gepubliceerd 17 september 2018

Genre: Chicklit
Uitgever: HarperCollins
ISBN: 9789402701494
Uitvoering: Paperback
Aantal pagina’s: 336
Uitgave: juni 2018

Dank aan uitgeverij HarperCollins voor
het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar.

Iedereen trouwt, krijgt baby’s, koopt
huizen.
Timelines vol succes. Maar niet voor
Tori… Gelukkig.
En ineens ben je dertig. Je tijdlijn
is een lange opsomming van aanzoeken, zwangerschapsaankondigingen en foto’s van
pas gekochte huizen. Dertig worden lijkt wel een stoelendans: zodra de muziek
stopt, kiest iedereen de dichtstbijzijnde plek om zich te settelen met iemand
die toevallig ook aan het spel meedoet.
Maar Tori niet. Ze heeft al aardig
wat bereikt voor haar dertigste: een bestseller op haar naam en duizenden fans,
online en offline. Maar haar best-wel-oké vriendje is eigenlijk heel saai. En
wanneer haar beste vriendin ook opeens verliefd wordt, begint Tori te
twijfelen. Tori vult haar dagen met twitteren, YouTube en bedenken waarom
iedereen – behalve zij – voor dit huisje-boompje-beestje-ideaal lijkt te gaan.
Zijn ze bang de boot te missen? Of is zij degene die de memo heeft gemist? Als
iedereen om je heen hetzelfde doet, en de klok keihard tikt, wat doe je dan?

Aangezien de dertig voor mij ook
steeds dichterbij sluipt en de tijdlijn van huwelijksaanzoeken, baby’s en
huisjes mij tegenwoordig ook bekend voor komt, leek dit mij het perfecte boek.
Helaas viel dit in werkelijkheid tegen. De ene na de andere cliché kwam voorbij
en ik kreeg steeds minder zin om het boek erbij te pakken. Toch ben ik door
gaan lezen, vooral omdat Bourne wel een vlotte schrijfstijl heeft, maar ook
gedurende het boek kreeg ik weinig plezier in het verhaal. De hoofpersonage
Tori, wordt geïntroduceerd als schrijfster van een boek waarin ze beschrijft
hoe ze zichzelf gevonden heeft, maar ondertussen is ze alles behalve tevreden
met haar leven. Het grootste probleem is haar relatie. En waar je in mijn ogen
daar dan iets aan doet, vooral omdat ze heel de wereld advies geeft over hun
leven, blijft Tori in de sleur hangen.

Hierdoor krijgen we dus als lezer
eerst 300 pagina’s vol met social media berichten, waarvan een deel regelmatig
in herhaling valt. Waar de schrijfster wel in is geslaagd, is het gebruik van
social media onder de loep nemen. Ook Tori laat namelijk enkel de perfecte
dingen zien aan de buitenwereld. Een geslaagde work-out wordt geplaatst met een
foto waarbij natuurlijk eerst de make-up is bijgewerkt en van haar
relatieproblemen is ook niks te lezen op internet. In werkelijkheid is dit ook
meestal het enige wat je terugvindt op Facebook of Instagram.

Ik geloof zeker dat het voor veel mensen wel een heel
leuk boek is om te lezen en ik bestempel het ook niet meteen als slecht, maar
mij kon het gewoonweg niet bekoren. Ik kon me op geen enkel moment
identificeren met het hoofdpersonage of met een van de andere vrouwen in het
boek, waardoor er een afstand ontstond en ik niet goed in het verhaal kwam. Er
waren ook grappige momenten en zoals ik al eerder zei is er niks aan te merken
aan de vlotte schrijfstijl van Bourne, maar in het geheel genomen was het
uiteindelijk toch niet mijn type boek. Het verhaal krijgt van mij dan ook slechts
2,5 ster

Claudia van Koolwijk – Recensent de Perfecte Buren