‘Moordspel’ – James Patterson & Howard Roughan
Genre: Thriller
Uitgeverij: Cargo
ISBN: 9789403120508
Aantal pagina’s: 352
Uitvoering: paperback
Verschijningsdatum: juli 2018
Met dank aan Uitgeverij
Cargo voor het recensie-exemplaar.
Cargo voor het recensie-exemplaar.
Over de auteur
James Patterson is wereldrecordhouder en wordt vermeld
als auteur met de meeste nummer 1 noteringen op de bestsellerlijsten van The New York Times in het Guinness Book of Records. Hij verkocht
meer dan 375 miljoen boeken wereldwijd. Naast thrillers voor volwassenen, zet
hij zich nu ook in om het lezen bij kinderen te stimuleren, middels het starten
van een uitgeverij die zich volledig op deze doelgroep richt. Steeds vaker
kiest hij voor samenwerking met een co-auteur.
als auteur met de meeste nummer 1 noteringen op de bestsellerlijsten van The New York Times in het Guinness Book of Records. Hij verkocht
meer dan 375 miljoen boeken wereldwijd. Naast thrillers voor volwassenen, zet
hij zich nu ook in om het lezen bij kinderen te stimuleren, middels het starten
van een uitgeverij die zich volledig op deze doelgroep richt. Steeds vaker
kiest hij voor samenwerking met een co-auteur.
Howard Roughan (1966) is een Amerikaanse auteur. Hij
werkte als creative director bij een grote reclamefirma in Manhattan, maar
richtte zich vanaf 2001 op het schrijven. Na succesvolle romans alleen te
hebben geschreven begon de samenwerking in 2005 met James Patterson met de
thriller Honeymoon, dat in Nederland verscheen als Belofte maakt
schuld. Het boek werd door de ‘International
Thriller Writers Organization’ uitgeroepen tot International thriller of
the year 2005. Moordspel is nu in
2018 de zesde thriller die ze samen hebben voltooid.
werkte als creative director bij een grote reclamefirma in Manhattan, maar
richtte zich vanaf 2001 op het schrijven. Na succesvolle romans alleen te
hebben geschreven begon de samenwerking in 2005 met James Patterson met de
thriller Honeymoon, dat in Nederland verscheen als Belofte maakt
schuld. Het boek werd door de ‘International
Thriller Writers Organization’ uitgeroepen tot International thriller of
the year 2005. Moordspel is nu in
2018 de zesde thriller die ze samen hebben voltooid.
Inhoud
Moordspel beschrijft de speurtocht naar
een seriemoordenaar die actief is in de New Yorkse wijk Manhattan.
Ogenschijnlijk geheel willekeurig slaat de moordenaar toe. De enige link die
alle slachtoffers met elkaar hebben is een speelkaart die bij het lichaam wordt
achtergelaten. Al snel krijgt de moordenaar in de media de bijnaam ‘de dealer’
en wordt het belang alsmaar groter voor rechercheur Elizabeth Needham en
professor Dylan Reinhart om de dader te vinden.
een seriemoordenaar die actief is in de New Yorkse wijk Manhattan.
Ogenschijnlijk geheel willekeurig slaat de moordenaar toe. De enige link die
alle slachtoffers met elkaar hebben is een speelkaart die bij het lichaam wordt
achtergelaten. Al snel krijgt de moordenaar in de media de bijnaam ‘de dealer’
en wordt het belang alsmaar groter voor rechercheur Elizabeth Needham en
professor Dylan Reinhart om de dader te vinden.
Mijn mening
Een nieuwe James Patterson is voor mij, zonder
oneerbiedig te zijn, als een maaltijd bij McDonalds. Snel, vet, gemakkelijk,
lekker, kortstondig verzadigend en daardoor smaakt het al snel weer naar meer.
Na een goede waardering voor zijn vorige thriller President vermist met de volgende kritische noot: “Patterson verdient Clinton. Zonder Clinton
was dit niet meer dan een gemiddelde thriller gewees”’, ben ik hoopvol en
nieuwsgierig gestart in deze nieuwe Patterson.
oneerbiedig te zijn, als een maaltijd bij McDonalds. Snel, vet, gemakkelijk,
lekker, kortstondig verzadigend en daardoor smaakt het al snel weer naar meer.
Na een goede waardering voor zijn vorige thriller President vermist met de volgende kritische noot: “Patterson verdient Clinton. Zonder Clinton
was dit niet meer dan een gemiddelde thriller gewees”’, ben ik hoopvol en
nieuwsgierig gestart in deze nieuwe Patterson.
Het verhaal is qua plot spannend vanaf het allereerste
moment. Een moordenaar die slechts wordt beschreven vanuit de slachtoffers die
her en der worden gevonden, maakt dat je er als lezer direct middenin zit.
moment. Een moordenaar die slechts wordt beschreven vanuit de slachtoffers die
her en der worden gevonden, maakt dat je er als lezer direct middenin zit.
De personages spreken slechts ten dele aan. De bijdrage
van de professor aan een moordonderzoek en de wijze waarop hij overal
gemakkelijk bij kan zijn en komen is ongeloofwaardig. Anderzijds is het
prachtig om te bemerken dat het onderwerp homoseksualiteit neergezet wordt
zoals het moet, als iets normaals. Een dappere en broodnodige zet van de
auteurs om de lage acceptatie in de Verenigde Staten een positieve impuls te
geven. Complimenten hiervoor. Zoals verwacht krijgen we ook in dit boek veel actie,
spanning en vaart voorgeschoteld. Dit is Patterson zijn kwaliteit. Ook wanneer
het uitblijven van resultaat in het onderzoek politieke gevolgen gaat hebben,
krijgt de jacht op de seriemoordenaar qua spanning een extra impuls.
van de professor aan een moordonderzoek en de wijze waarop hij overal
gemakkelijk bij kan zijn en komen is ongeloofwaardig. Anderzijds is het
prachtig om te bemerken dat het onderwerp homoseksualiteit neergezet wordt
zoals het moet, als iets normaals. Een dappere en broodnodige zet van de
auteurs om de lage acceptatie in de Verenigde Staten een positieve impuls te
geven. Complimenten hiervoor. Zoals verwacht krijgen we ook in dit boek veel actie,
spanning en vaart voorgeschoteld. Dit is Patterson zijn kwaliteit. Ook wanneer
het uitblijven van resultaat in het onderzoek politieke gevolgen gaat hebben,
krijgt de jacht op de seriemoordenaar qua spanning een extra impuls.
‘Er zijn twee types seriemoordenaars. Zij die gepakt willen worden, en
zij die niets liever dan gepakt willen worden’.
De vaart is heerlijk en hinderlijk tegelijk. Een thriller
met snelheid verhoogt de spanning en het betrokkenheidsgevoel. Anderzijds leidt
het hier en daar tot verhaalflarden en het gevoel dat er behoorlijk geknipt is
in het verhaal. Liever had ik meer tekst en minder blanke ruimtes gehad qua
vormgeving. Het boek bestaat uit 352 bladzijden waarin een proloog, vier
boekdelen en een epiloog zitten, verdeeld over 110 hoofdstukken. Dit vind ik echt
teveel. Temeer omdat de hoofdstukken geen wijziging van setting markeren. Het
verhaal of gesprek gaat gewoon verder. Dialogen hebben de juiste toon en vorm en dienen het
verhaal. Het slot van het verhaal is even snel als verrassend. In positieve
zin. Met een klap sla ik het boek dicht. Mijn maaltijd zit er op.
met snelheid verhoogt de spanning en het betrokkenheidsgevoel. Anderzijds leidt
het hier en daar tot verhaalflarden en het gevoel dat er behoorlijk geknipt is
in het verhaal. Liever had ik meer tekst en minder blanke ruimtes gehad qua
vormgeving. Het boek bestaat uit 352 bladzijden waarin een proloog, vier
boekdelen en een epiloog zitten, verdeeld over 110 hoofdstukken. Dit vind ik echt
teveel. Temeer omdat de hoofdstukken geen wijziging van setting markeren. Het
verhaal of gesprek gaat gewoon verder. Dialogen hebben de juiste toon en vorm en dienen het
verhaal. Het slot van het verhaal is even snel als verrassend. In positieve
zin. Met een klap sla ik het boek dicht. Mijn maaltijd zit er op.
Eindoordeel
Mijn bewering dat de boeken van James Patterson zonder de
bijdrage van Bill Clinton slechts gemiddelde thrillers zijn, komt ten dele uit.
Het was een prima ‘snelle hap’ en smaakt zoals altijd naar meer. Maar het
smaakt ook allemaal hetzelfde. Het achterlaten van speelkaarten bij
slachtoffers heeft al eens eerder op de kaart gestaan. Een personage dat niet
bij de politie werkt en op zoek gaat naar de dader is ook geen nieuw ingrediënt
in de thrillerwereld. Kortom: Ik weet wat ik krijg en toch zou ik graag iets
anders willen aantreffen, waarmee ik verrast word. Die troefkaart is in dit
boek niet gespeeld. Ik geef het boek 2,5 sterren.
bijdrage van Bill Clinton slechts gemiddelde thrillers zijn, komt ten dele uit.
Het was een prima ‘snelle hap’ en smaakt zoals altijd naar meer. Maar het
smaakt ook allemaal hetzelfde. Het achterlaten van speelkaarten bij
slachtoffers heeft al eens eerder op de kaart gestaan. Een personage dat niet
bij de politie werkt en op zoek gaat naar de dader is ook geen nieuw ingrediënt
in de thrillerwereld. Kortom: Ik weet wat ik krijg en toch zou ik graag iets
anders willen aantreffen, waarmee ik verrast word. Die troefkaart is in dit
boek niet gespeeld. Ik geef het boek 2,5 sterren.
Peter van Bavel – recensent De
Perfecte Buren
Perfecte Buren
Mijn persoonlijke songtekst
“Laying out another lie
Thinking ‘bout a life of crime
That’s what I’ll have to do
To keep me away from you”
Thinking ‘bout a life of crime
That’s what I’ll have to do
To keep me away from you”
(Juice Newton – Queen of hearts)
0
