‘Desalnietbemind’ – Annabel Jonk
Genre: roman
Uitgever: Uitgeverij Brandt
ISBN: 9789492037794
Uitgave: hardcover
Aantal pagina’s:256
Uitgave: juni 2018
Dank aan
Uitgeverij Brandt voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar.
Uitgeverij Brandt voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar.
Op 42-jarige leeftijd komt advocate Martha Nieuwman er
alleen voor te staan. Na een relatie van 12 jaar heeft ze onverwacht haar man
Victor verloren. Na de uitvaart is ze verslagen en staat ze voor de ondankbare
taak om de spullen van Victor uit te zoeken. Eenmaal in zijn werkkamer doet ze
een bijzondere ontdekking. In wat duidelijk zijn handschrift is leest zij in
een schrift over zaken waarvan ze geen weet had. Sommige behoorlijk heftig,
vooral die zijn jeugd betreffen. Al die jaren dacht ze dat ze Victor kende maar
nu vraagt ze zich af of dat wel zo was. Vanaf het moment dat ze Victor leerde
kennen vond ze hem intrigerend, spannend en vooral ondoorgrondelijk. En dat
laatste lijkt nu letterlijk op meerdere vlakken van toepassing. Op een
confronterende en soms onverwachte manier leert ze haar man opnieuw kennen.
Maar nu is het voor hen te laat. Dus leest ze… over zijn verleden, gedachten,
geheimen en vrienden. Waarheden die wreder zijn dan de leugens. Ze raakt
geobsedeerd en graaft steeds dieper. Martha gaat op onderzoek uit en komt
daardoor met diverse personen in aanraking die ze anders nooit had ontmoet. Op de
ene vraag zal ze wel antwoord vinden,
maar ze zal ook nog meer vragen
krijgen. Daar zal ze zich in moeten schikken maar of dat in haar aard
ligt?
alleen voor te staan. Na een relatie van 12 jaar heeft ze onverwacht haar man
Victor verloren. Na de uitvaart is ze verslagen en staat ze voor de ondankbare
taak om de spullen van Victor uit te zoeken. Eenmaal in zijn werkkamer doet ze
een bijzondere ontdekking. In wat duidelijk zijn handschrift is leest zij in
een schrift over zaken waarvan ze geen weet had. Sommige behoorlijk heftig,
vooral die zijn jeugd betreffen. Al die jaren dacht ze dat ze Victor kende maar
nu vraagt ze zich af of dat wel zo was. Vanaf het moment dat ze Victor leerde
kennen vond ze hem intrigerend, spannend en vooral ondoorgrondelijk. En dat
laatste lijkt nu letterlijk op meerdere vlakken van toepassing. Op een
confronterende en soms onverwachte manier leert ze haar man opnieuw kennen.
Maar nu is het voor hen te laat. Dus leest ze… over zijn verleden, gedachten,
geheimen en vrienden. Waarheden die wreder zijn dan de leugens. Ze raakt
geobsedeerd en graaft steeds dieper. Martha gaat op onderzoek uit en komt
daardoor met diverse personen in aanraking die ze anders nooit had ontmoet. Op de
ene vraag zal ze wel antwoord vinden,
maar ze zal ook nog meer vragen
krijgen. Daar zal ze zich in moeten schikken maar of dat in haar aard
ligt?
Wanneer je dit boek begint te lezen pakt de proloog je meteen
vast. Het is onmiddellijk duidelijk dat er sprake is van een relatie waar
impulsiviteit en passie elkaar afwisselen met verwijdering en uiteindelijk
verdriet. Martha begint vervolgens vanaf het moment dat ze Victor naar zijn
laatste rustplaats brengt haar verhaal in korte hoofdstukken te vertellen. De
auteur weet middels haar vlotte schrijfstijl, korte maar mooie zinnen, je in
het verhaal te betrekken. Het leest allemaal ongecompliceerd terwijl het
verhaal dat qua thema niet is. Middels flashbacks leer je de voorgeschiedenis
van de hoofdpersonages goed kennen. Zo ook de band met de familie van Victor en
de hechte vriendschap met Sophia. In het heden leef je mee met de pogingen van
Martha haar leven weer invulling te geven maar vanaf het moment dat ze de
dagboeken vindt draait het alleen nog maar daar om. De onrust en de zucht naar
antwoorden op vragen die de dagboeken oproepen zorgen dat je met Martha op
diverse onverwachte plekken belandt.
vast. Het is onmiddellijk duidelijk dat er sprake is van een relatie waar
impulsiviteit en passie elkaar afwisselen met verwijdering en uiteindelijk
verdriet. Martha begint vervolgens vanaf het moment dat ze Victor naar zijn
laatste rustplaats brengt haar verhaal in korte hoofdstukken te vertellen. De
auteur weet middels haar vlotte schrijfstijl, korte maar mooie zinnen, je in
het verhaal te betrekken. Het leest allemaal ongecompliceerd terwijl het
verhaal dat qua thema niet is. Middels flashbacks leer je de voorgeschiedenis
van de hoofdpersonages goed kennen. Zo ook de band met de familie van Victor en
de hechte vriendschap met Sophia. In het heden leef je mee met de pogingen van
Martha haar leven weer invulling te geven maar vanaf het moment dat ze de
dagboeken vindt draait het alleen nog maar daar om. De onrust en de zucht naar
antwoorden op vragen die de dagboeken oproepen zorgen dat je met Martha op
diverse onverwachte plekken belandt.
Het concept van het verhaal, een weduwe die geheimen van
haar man ontdekt, is niet vernieuwend. Het was dan ook intrigerend om te gaan
ontdekken of de auteur zich hierin kon onderscheiden van anderen die dit
concept zich al eerder toe hadden geëigend. Wonderlijk genoeg is dat
grotendeels wel gelukt. Vooral vanwege de impulsieve acties van Martha heeft de
auteur het verhaal een eigen draai gegeven. Sommige zaken die ter sprake kwamen
waren niet echt van belang voor het verhaal. Martha zelf blijft als
hoofdpersonage ook wat op de vlakte, de meeste aandacht gaat uit naar Victor en
zijn geheimen. Het was van meerwaarde geweest om de effecten daarvan verder
uitgewerkt te zien in emoties van Martha. Want het is juist haar woede, haar
verbolgenheid die haar drijft om op zoek te gaan naar antwoorden. Je krijgt
haar handelen wel mee en dat ze zichzelf verbaast door dingen te doen die
totaal uit haar comfortzone liggen maar verder gaat het emotionele aspect niet.
De auteur schrijft in hele korte hoofdstukken vanuit het perspectief van Martha
en dat zorgt ervoor dat je je wel goed in haar kunt inleven. Je zou zelf ook
antwoorden willen en op onderzoek uit gaan. Maar dat ze vervolgens de wereld
overgaat op zoek naar de mensen uit de dagboeken, terwijl ze niet alles heeft
gelezen, is niet altijd even geloofwaardig. Het doet er voor het leesplezier
verder niet veel aan af. Martha roept dusdanig veel sympathie bij je op tijdens
het lezen dat dat niet stoort.
haar man ontdekt, is niet vernieuwend. Het was dan ook intrigerend om te gaan
ontdekken of de auteur zich hierin kon onderscheiden van anderen die dit
concept zich al eerder toe hadden geëigend. Wonderlijk genoeg is dat
grotendeels wel gelukt. Vooral vanwege de impulsieve acties van Martha heeft de
auteur het verhaal een eigen draai gegeven. Sommige zaken die ter sprake kwamen
waren niet echt van belang voor het verhaal. Martha zelf blijft als
hoofdpersonage ook wat op de vlakte, de meeste aandacht gaat uit naar Victor en
zijn geheimen. Het was van meerwaarde geweest om de effecten daarvan verder
uitgewerkt te zien in emoties van Martha. Want het is juist haar woede, haar
verbolgenheid die haar drijft om op zoek te gaan naar antwoorden. Je krijgt
haar handelen wel mee en dat ze zichzelf verbaast door dingen te doen die
totaal uit haar comfortzone liggen maar verder gaat het emotionele aspect niet.
De auteur schrijft in hele korte hoofdstukken vanuit het perspectief van Martha
en dat zorgt ervoor dat je je wel goed in haar kunt inleven. Je zou zelf ook
antwoorden willen en op onderzoek uit gaan. Maar dat ze vervolgens de wereld
overgaat op zoek naar de mensen uit de dagboeken, terwijl ze niet alles heeft
gelezen, is niet altijd even geloofwaardig. Het doet er voor het leesplezier
verder niet veel aan af. Martha roept dusdanig veel sympathie bij je op tijdens
het lezen dat dat niet stoort.
Persoonlijke noot: een grappig detail in het boek was dat Martha uitvoerig in
een wijk komt in Eindhoven waar ik als kind ben opgegroeid, die gedetailleerde
beschrijvingen kloppen zover ik kan weten.
Conclusie is dat Desalnietbemind
(wat een prachtige titel!) een mooie en lichtelijk literaire roman is die een
bijzonder aangename kennismaking was met Annabel Jonk haar schrijven. Men mag
hopen dat we nog veel van haar gaan horen. Ze brengt in een verfrissende, eigen
stijl een mooi verhaal over verdriet, vertrouwen en vriendschap. Dit is een
bijzonder sterk debuut. 4 sterren, heel goed!
(wat een prachtige titel!) een mooie en lichtelijk literaire roman is die een
bijzonder aangename kennismaking was met Annabel Jonk haar schrijven. Men mag
hopen dat we nog veel van haar gaan horen. Ze brengt in een verfrissende, eigen
stijl een mooi verhaal over verdriet, vertrouwen en vriendschap. Dit is een
bijzonder sterk debuut. 4 sterren, heel goed!
Patrice – Team De Perfecte Buren
0
