‘George’ – Alex Gino

Genre: kinderboek
Uitgever: Kluitman
ISBN: 9789020674460
Uitvoering: hardcover
Aantal pagina’s: 223
Uitgave: mei 2016
hartelijke dank aan uitgeverij Kluitman voor dit recensie-exemplaar.
George is een jongen. Om te zien
tenminste. Want George weet zelf dat ze een meisje is.
Ze houdt dit voor iedereen geheim. Totdat ze met de klas een toneelstuk van
haar lievelingsboek gaan opvoeren. George wil supergraag de hoofdrol van
Charlotte spelen. Maar ze mag van de juf niet eens auditie doen… omdat ze een
jongen is.
Samen met haar beste vriendin Kelly bedenkt George een plan. Zodat ze niet
alleen Charlotte kan zijn – maar vooral zichzelf, voor eens en altijd.
George heeft
het moeilijk. Ze is lichamelijk een jongen, maar ze voelt zich een meisje. Op
school wordt een toneelstuk opgevoerd. George is enorm verdrietig als ze hoort
dat zij geen auditie mag doen voor de hoofdrol, omdat het een rol voor een
meisje is. Dan heeft haar beste vriendin een plan. Een plan waardoor George
zichzelf kan zijn.
Kan iemand
mij alsjeblieft opvegen? Of ten minste wat tissues aangeven? Dit boek zou
verplicht moeten worden op scholen.
Het was mijn bedoeling dit boek te lezen om het feit dat het vorige maand Pride
Month was. Ik wilde mijn steentje bijdragen aan de acceptatie van
homoseksuelen, transgenders en dergelijken. Uit ervaring weet ik dat het
moeilijk kan zijn voor deze groepen mensen. En mijn passie is lezen en
schrijven, dus ik wilde graag tijdens Pride Month een ‘regenboogboek’ lezen.
volstrekt origineel boek geschreven. Naar mijn weten één van de enige boeken
over een transgenderkind. Het is een kinderboek. De taal is makkelijk en
moeilijke termen worden waar kan vermeden en anders uitgelegd. Precies hoe een
kinderboek moet zijn. Mooi is het dat je tussen de regels door de worsteling
van George voelt en leest. Ze zit in het verkeerde lichaam en niemand die dat
merkt. Ze is bang. Ze kan het goede moment niet vinden om het te vertellen.
bijdraagt aan de acceptatie van lhbt’ers. Chapeau! Ik
geef George 5 welverdiende,
fonkelende sterren
van Dam – recensent De Perfecte Buren