‘Soms lieg ik’ – Alice Feeney

buzz-recensie-exemplaar.
drie dingen die je over me moet weten:
getrouwd met Paul en heeft een zus, Claire. Zij ligt in het ziekenhuis in een
coma. Ze weet niet hoe ze daar komt en weet ook niet wat haar overkomen is. Ze
kan wel horen wat rondom haar gebeurt en wat er gezegd wordt – het locked-in
syndroom – maar kan niet bewegen. Omdat niemand merkt en weet dat ze wakker is
vangt ze diverse gesprekken op tussen Paul en Claire, maar ook van het
verplegend personeel. Sommige van die gesprekken maken haar doodsbang!
je mee van heden naar verleden. Dit doet ze onder andere door dagboekfragmenten
die teruggaan naar Ambers jeugd. Op die manier zorgt ze ervoor dat je Amber
beter leert kennen. Je krijgt een beter inzicht in haar leven en waarom ze is
wie ze is….. Tenminste, dat denk je!
dagen net voor haar coma. Amber herinnert zich dat ze haar ex tegen het lijf
liep en dat ze samen iets gingen drinken, maar ook dat het niet goed ging op
het werk. En dat Paul soms spoorloos verdween?
twijfel Feeney zaait, want is wat je leest wel allemaal waar? Ze heeft in ieder
geval voor een enorme plottwist gezorgd die ik niet zag aankomen. Het boek
blijft je zelfs de dagen erna nog bezighouden. Eigenlijk zou je het een tweede
keer moeten lezen, om te weten: is het waarheid of liegt ze? Ik heb geen
idee.
die naar het einde mooi samenvloeien – heeft Feeney een goed maar best complex
verhaal neergezet met doordachte wendingen en een verrassend einde. Voor mij is
dit debuut een ‘psychologische’ in plaats van ‘literaire’ thriller. Het is
opletten geblazen, want ze blaast je van je sokken. 4 sterren.