‘De mythe van de dood’ – Mirko Zilahy
Genre: thriller
Uitgeverij: Xander Uitgevers
ISBN 9789401608770
Aantal pagina’s: 379
Uitvoering: paperback
Verschijningsdatum: mei 2018
Met dank
aan Xander Uitgevers voor het recensie-exemplaar
aan Xander Uitgevers voor het recensie-exemplaar
Commissaris Enrico Mancini heeft moeite
om zijn privéproblemen te verwerken. Een paar maanden geleden is zijn vrouw
Marisa na een slopende ziekte overleden. Hij was daarbij niet aanwezig omdat
hij met een heftige zaak bezig was: een seriemoordenaar maakte Rome onveilig.
Hij kan het zichzelf niet vergeven dat hij niet bij haar overlijden was.
om zijn privéproblemen te verwerken. Een paar maanden geleden is zijn vrouw
Marisa na een slopende ziekte overleden. Hij was daarbij niet aanwezig omdat
hij met een heftige zaak bezig was: een seriemoordenaar maakte Rome onveilig.
Hij kan het zichzelf niet vergeven dat hij niet bij haar overlijden was.
Opnieuw wordt Rome echter opgeschrikt
door een seriemoordenaar en zijn aanwezigheid bij het onderzoek is dringend
vereist. Ditmaal is het een moordenaar met een bijzondere obsessie: de
slachtoffers worden na hun dood zodanig gemodelleerd dat ze op standbeelden van
mythologische monsters lijken. De moordenaar wordt daarom in de media ‘de
beeldhouwer’ genoemd. Mancini gaat ondanks zijn problemen toch met zijn team op
jacht. ‘De beeldhouwer’ verplaatst zich door heel Rome en maakt meerdere
slachtoffers. In het begin lijkt alle logica zoek en raken Mancini en zijn team
steeds verder gefrustreerd.
door een seriemoordenaar en zijn aanwezigheid bij het onderzoek is dringend
vereist. Ditmaal is het een moordenaar met een bijzondere obsessie: de
slachtoffers worden na hun dood zodanig gemodelleerd dat ze op standbeelden van
mythologische monsters lijken. De moordenaar wordt daarom in de media ‘de
beeldhouwer’ genoemd. Mancini gaat ondanks zijn problemen toch met zijn team op
jacht. ‘De beeldhouwer’ verplaatst zich door heel Rome en maakt meerdere
slachtoffers. In het begin lijkt alle logica zoek en raken Mancini en zijn team
steeds verder gefrustreerd.
Maar dan wordt een lid van het team
aangevallen, hij raakt levensgevaarlijk verwond en weer voelt Mancini zich
schuldig, hij had de aanval wellicht weten te voorkomen. Dan blijkt het belang
van een team: zijn teamgenoten geven hem de juiste feedback, Mancini herpakt
zich, zijn profilerkwaliteiten maken dat het net rondom de seriemoordenaar zich
langzaam maar zeker sluit. Hoe meer de moordenaar in het nauw gedreven wordt,
hoe sneller de moorden plaats vinden. In het park van Bomarzo komt het tot een
spannende en verrassende ontknoping.
aangevallen, hij raakt levensgevaarlijk verwond en weer voelt Mancini zich
schuldig, hij had de aanval wellicht weten te voorkomen. Dan blijkt het belang
van een team: zijn teamgenoten geven hem de juiste feedback, Mancini herpakt
zich, zijn profilerkwaliteiten maken dat het net rondom de seriemoordenaar zich
langzaam maar zeker sluit. Hoe meer de moordenaar in het nauw gedreven wordt,
hoe sneller de moorden plaats vinden. In het park van Bomarzo komt het tot een
spannende en verrassende ontknoping.
Conclusie
De mythe van de dood is
geen makkelijk boek om te lezen, het is geen pageturner maar veeleer een
psychologische roman. Het centrale thema is transformatie. Alle hoofdrolspelers
in het boek, dat zijn er meer dan je vooraf verwacht, maken op een of andere
manier een transformatie door. Rechtvaardigheid en werkelijkheid staan in het
boek centraal en ze worden bovendien vanuit wisselend standpunt bezien. Het
verhaal wordt dan ook steeds vanuit een ander perspectief verteld. Dat kan
verwarrend zijn maar het levert ook prachtige perspectiefwisselingen op. Mirko
Zilahy neemt je bovendien mee op speurtocht in een duister Rome waar het
regenachtig en koud is. Verwijzingen naar bekende ‘oude’ verhalen zijn er
volop, ik heb ervan genoten. Al met al een prachtig boek, een goed vervolg op
zijn debuut Schaduw met opnieuw in de
hoofdrol Enrico Mancini, een menselijke commissaris die met zijn verdriet
worstelt. Vier sterren, geen vijf omdat je het boek toch af en toe weg moest
leggen om een aantal zaken te laten bezinken en de grote lijn in het verhaal
weer op te pakken.
geen makkelijk boek om te lezen, het is geen pageturner maar veeleer een
psychologische roman. Het centrale thema is transformatie. Alle hoofdrolspelers
in het boek, dat zijn er meer dan je vooraf verwacht, maken op een of andere
manier een transformatie door. Rechtvaardigheid en werkelijkheid staan in het
boek centraal en ze worden bovendien vanuit wisselend standpunt bezien. Het
verhaal wordt dan ook steeds vanuit een ander perspectief verteld. Dat kan
verwarrend zijn maar het levert ook prachtige perspectiefwisselingen op. Mirko
Zilahy neemt je bovendien mee op speurtocht in een duister Rome waar het
regenachtig en koud is. Verwijzingen naar bekende ‘oude’ verhalen zijn er
volop, ik heb ervan genoten. Al met al een prachtig boek, een goed vervolg op
zijn debuut Schaduw met opnieuw in de
hoofdrol Enrico Mancini, een menselijke commissaris die met zijn verdriet
worstelt. Vier sterren, geen vijf omdat je het boek toch af en toe weg moest
leggen om een aantal zaken te laten bezinken en de grote lijn in het verhaal
weer op te pakken.
Jeannie Bertens – recensent De Perfecte Buren
0
