‘Dansen in diep water’ – Laure van den Broeck

Young Adult
Lannoo
9789401452519
pagina’s: 283
paperback
mei 2018
het recensie-exemplaar.
van den Broeck (1977) is een Vlaamse auteur uit Brugge die Nederlandse en
Engelse taal en letterkunde studeerde aan de universiteit alvorens zij vertrok
naar New England in de Verenigde Staten en vervolgens naar Engeland. In beide
landen schreef zij jeugdboeken. Na haar definitieve terugkeer in New England
schreef zij “Dansen in diep water’. Tevens heeft ze een roman vertaald naar het
Nederlands voor Uitgeverij Lannoo en
schrijft ze columns in een hardlooptijdschrift. Hardlopen is naast schrijven
haar grote passie.
een vliegtuigcrash belanden een elftal meisjes die elkaar niet kennen op een
onbewoond eiland. De kennismaking verloopt goed maar al snel treden er
onderlinge irritaties op en leidt het wachten op redding tot een hachelijk
avontuur waarin overleven centraal staat. Het boek is een tegenhanger van ‘Lord of the flies’ van William Golding
uit 1954. Een roman waarin een groep jongens dient te overleven op een
onbewoond eiland, na een vliegtuigcrash. Laure verwijst hiernaar in de inleiding
van het boek en is benieuwd of meisjes zich anders gedragen dan jongens in een
identieke situatie.
waar de achterflap prachtig geel is en een uitermate uitnodigende korte
samenvatting van de inhoud geeft, is de start van het boek allesbehalve
eenvoudig. Het eerste hoofdstuk van het boek bevat poëtische, volwassen zinnen waarin
veel ruimte wordt geboden aan visualisatie van gedachten. Ieder zelfstandig
naamwoord heeft minimaal een bijvoeglijk naamwoord ervoor waardoor de
gemiddelde lengte van een zin vier regels beslaat. Dit belemmert dat ik direct
het verhaal wordt ingezogen. Het maakt de kennismaking en identificatie met de
ik-persoon erg lastig. Ik hoop dat de lezersdoelgroep zich door deze fase heen
kan worstelen.
een puber neerstort met een vliegtuig en bij bewustzijn komt, vrees ik dat de
gedachte ‘Ik keek omhoog, langs de
torenende bomen naar de lucht, die zo zuurstofblauw was als de lucht op een
postkaart uit de bergen’, niet erg waarschijnlijk is. En daarmee zijn de
prachtige dichterlijke volzinnen niet altijd even realistisch. De
dichterlijke teksten zijn prachtig en verdwijnen vanaf hoofdstuk twee, van in
totaal elf hoofdstukken, definitief uit beeld. Het verhaal krijgt hierdoor meer
vaart en is leuker om te lezen. Als lezer ben je benieuwd op welke wijze de
tieners worden gered.
elf meisjes hebben Engelse namen en dit verbaasde mij in eerste instantie omdat
het om een Vlaamse auteur gaat. Bij onderzoek naar de auteur begreep ik deze
keuze beter. De leeftijd van de elf meiden laat zich moeilijk raden. Ik gok
zelf een jaar of vijftien. Aan het eind van het boek blijkt één romanfiguur al
een auto te rijden, waarbij ik denk dat het om een Amerikaanse tiener gaat. De
elf personages zijn vrijwel allemaal verschillend qua karaktereigenschappen en
levensinstelling. Houding en gedrag zijn hierdoor fascinerende componenten als
gegeven voor een psychologisch intrigerend schouwspel. Ik verheugde mij op een
psychologische onderlinge strijd met als persoonlijk doel te overleven. Helaas
gebeurt er weinig op dit vlak. Ondanks de gebeurtenissen blijven alle personages
muurvast zitten in hun eigen basishouding en gedrag. Omdat deze gebeurtenissen
ook tot gevolg hebben dat er meisjes omkomen, is het een vreemde gewaarwording
dat dit geen enkel effect heeft op de anderen. Dit vind ik ongeloofwaardig en strijdig
met het echte effect van de beschreven gebeurtenissen op meisjes van deze
leeftijd. Gemis van familieleden, eenzaamheid en twijfel over de toekomst komen
minder aan de orde dan het vervaardigen van schelpenbikini’s. En als vader van
een dochter in deze leeftijd kan ik dat niet rijmen met de werkelijkheid.
verhaal is wel spannend en zal lezers uit de leeftijd tot zestien jaar kunnen
boeien. Het gekozen lettertype en de grote regelafstand zal ook lezers die
moeite hebben met lezen, over de drempel kunnen tillen.
boek ziet er prima uit en de achterflap belooft een spannend verhaal. En dat is
het ook. Daarnaast echter blijft het gevoel hangen, dat er meer in zat. Meer
aandacht voor emotie passend bij de situatie. Meer gedrag dat past bij de
leeftijd van de personages. Meer praten dan doen, zoals meisjes in de
puberleeftijd zijn. Ik kreeg een spannend verhaal waarbij ik helaas meer
toeschouwer was dan een betrokken deelnemer tijdens het lezen. De auteur heeft
zeker potentie. Ik geef dit boek 2,5 sterren
van Bavel – recensent De Perfecte Buren
beach, I sleep on sand, I walk in water
Salty sea got a hold on me
Daylight come, be it now or never”