‘Meisjes, moslims en motoren’ – Gaea Schoeters en Trui Hanoulle

Uitgever: Querido Fosfor
ISBN: 978 90 214 0954 2
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 284
Uitgave: april 2018
dank aan uitgeverij Querido Fosfor voor dit recensie-exemplaar
inhoud
auteur en journaliste) en Ella Maillart (Zwitserse avonturierster, auteur en
fotografe) die samen in 1939 met hun wagen van Europa naar Afghanistan reden,
vertrekken Trui en Gaea per motor in 2008. Ze reizen doorheen het Midden-Oosten
en als vrouwen zonder meereizende mannen blijkt dit niet altijd even evident te
zijn. Voor hun vertrek hebben ze daarom foto’s gemaakt en een verhaal verzonnen
over hun fictieve echtgenoten om het reizen doorheen het Midden-Oosten
eenvoudiger te maken. Andere praktische zaken, zoals bijvoorbeeld de
kledingvoorschriften die gelden in Iran, blijken niet zo simpel toepasbaar
wanneer men zich per motor verplaatst. Ze overwinnen veel hindernissen
enorme gastvrijheid die in gans het Midden-Oosten overheerst.
lezingen te geven over hun reiservaring doorheen het Midden-Oosten. Het is namelijk nu nog steeds een actueel thema en een verhaal
vol verwondering over de combinatie van meisjes, moslims en motoren, vandaar
ook de titel van dit boek.
ook scenarist van verschillende theaterstukken. Kortom, een bezige bij.
fotograaf.
goed tot uiting in de lay-out van ‘Meisjes,
moslims en motoren’. Het boek is zeer verzorgd! De eigen ervaringen van
Gaea en Trui worden afgewisseld met fragmenten uit de ervaringen van Annemarie Schwarzenbach
en Ella Maillart. Deze laatste worden in een licht grijze tekst gedrukt, op
deze manier is het voor de lezer duidelijk wanneer het gaat over de eigen
ervaringen of deze van Annemarie en Ella.
hoofdstukken per land en aan het begin van elk hoofdstuk staat telkens in de
kantlijn hoeveel kilometers reeds afgelegd werd. Dit vind ik toch wel een leuk
detail, bovendien gaan de hoofdstukken samen met een aantal foto’s. Deze foto’s
zijn niet de gebruikelijke vakantiekiekjes die iedereen wel kent, maar geven
goed het dagelijkse leven weer van de lokale bevolking en hoe Trui en Gaea
alles hebben ervaren.
mij de citaten die in de originele taal werden weergegeven, met in de kantlijn
naast het citaat telkens de vertaling. Mocht ik het boek enkel op zijn lay-out
oordelen zou het van mij zeker een 5 sterren krijgen. Maar nu nog even de rest
beoordelen.
Gaea en Trui uit waarom het boek na een tiental
jaar herdrukt wordt. Het is inderdaad een thema dat actueel blijft
en onze mening is tegenwoordig enorm negatief gekleurd naar aanleiding van wat
men allemaal hoort en ziet in de media. Met hun boek proberen ze ons toch wel
een ander beeld te geven, namelijk dat van het gastvrije Midden-Oosten.
Tegenwoordig worden zij nog vaak gevraagd om lezingen te geven over hun reis en
het boek blijft een meerwaarde naast deze lezingen.
geeft weer hoe ze het Midden-Oosten doorkruisten en hoe zij alles hebben
ervaren. Hoewel in de inleiding aangehaald werd dat ze veel meer wilden doen
dan enkel een ‘roadtrip’ door langer
op een plek te blijven en deze ook te verkennen, had ik bij het lezen toch het
gevoel dat het vooral een ‘roadtrip’
was. Het ging vooral over hun motor: waar ze deze konden parkeren, hoe ze die
herstelden, … natuurlijk wordt er ook verteld over de landen waar ze
doorreisden, maar ik had de indruk dat de zorg voor hun motor uitgebreider werd
aangehaald.
Midden-Oosten, corruptie, dagelijkse gang van zaken, cultuur, etc… maar ook
hier miste ik iets zoals hun persoonlijk indrukken, het geheel kwam nogal vlak
over. De auteurs zijn met heel veel enthousiasme vertrokken en ik heb gehoord
dat zij dit ook overbrengen in hun lezingen, en net dit enthousiasme, dit
gevoel, mis ik een beetje bij het lezen van het verhaal. Wanneer ik andere
reisverhalen lees krijg ik telkens onmiddellijk zin om ook te vertrekken en hoewel ik een enorme
interesse heb in het Midden-Oosten en ook al heel wat heb rondgereisd in deze
regio, had ik dit met dit boek minder.
daarom krijgt het boek van mij net geen vier sterren maar een 3,5 ster.
recensent De Perfecte Buren