‘Het eeuwige leven’ – Matt Haig

beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar.
in 1581 als zoon van een Franse graaf en gravin. Hij heeft een aangeboren
aandoening die zorgt dat hij fysiek nauwelijks ouder wordt. In het nu is Tom ruim
400 jaar oud maar ziet eruit als een goed geconserveerde veertiger. Zijn leven
is verre van ideaal. Behalve dat hij nergens lang kan blijven omdat het opvalt
dat hij niet veroudert en dat vragen oproept, stamt hij van oorsprong uit een
tijd waarin dit als hekserij en duivelsvervloeking werd gezien. Hierdoor heeft
Tom veel verloren en maakt het leven het hem haast onmogelijk om zich te
settelen, het is een zwaar leven. Maar Tom heeft behoefte aan rust, hij is het
beu om zich elke acht jaar een nieuwe identiteit aan te meten en het gevoel te
hebben om op de vlucht te zijn. Hij heeft de wereld wel gezien, heeft heel veel
meegemaakt maar hij weet ook dat hij niet de enige is die aan deze aandoening
lijdt. En hij weet ook wat het is om liefde te kennen. Vraagt hij dan soms het
onmogelijke van het leven?
flaptekst doen vermoeden dat je een boek gaat lezen over onsterfelijkheid maar
als snel heb je in de gaten dat dit ook anders te interpreteren valt. Tom is
een personage die meteen aanspreekt. Zijn levensverhaal doet, ondanks dat het
natuurlijk niet mogelijk is, heel natuurgetrouw aan. Wat hij vertelt ís zijn
geschiedenis en het voelt levensecht. Dat kan ook niet anders want hij was er
ten slotte ook bij. Of het nu gaat over Shakespeare, Kapitein Cook, Calvijn,
Tjaikovski, Chaplin of Carnegie en Fitzgerald, Tom heeft hen direct of indirect gekend. En deze
kennis wil hij graag delen met de jeugd van nu, als geschiedenisleraar. De opzet
van het verhaal zorgt dat wat hij vertelt heel vloeiend in elkaar overloopt en
je hebt totaal geen last van de tijdswisselingen. Sterker nog, je hangt als het
ware aan zijn lippen. Tom woont nu in Londen en dat roept veel herinneringen bij
hem op die hij door middel van mooie flashbacks weer met je deelt. Hierdoor
komen veel waargebeurde gebeurtenissen en bekende namen voorbij en ook dat
voegt toe aan de intense beleving van het verhaal.
schuil gaat achter dit alles is de onderliggende boodschap, hetgeen dat na het
lezen van dit meer dan mooie verhaal je vooral bijblijft. Wat is het leven
waard als je niet in de gelegenheid bent om lief te hebben? Het verhaal geeft
daarop een onomstotelijk antwoord en dat maakt indruk want het is de
eenzaamheid die duidelijk voelbaar is. Matt Haig is een auteur die elke keer
verrast en zichzelf overtreft in originaliteit en gedegen research. Alles wat
hij in dit boek beschrijft is terug te vinden in onze wereldgeschiedenis. Tom
vervult daarin een mooie rol, hij is de verbindende factor, de lijm van het
verhaal. Je zou verwachten dat het allemaal wat rommelig aandoet omdat heden en
(veel van) het verleden door elkaar lopen, maar niets van dat. Je deint mee op de golven van het
verhaal, door alle tijden heen. Als vanzelfsprekend en heel vertrouwelijk
openbaart zich een indrukwekkend levensverhaal waarvan het voelt alsof je er
soms getuige van bent. Misschien juist dankzij die wonderlijke sprongen in de
tijd. Wie zal het zeggen?
aan ‘Het eeuwige leven’ (wat
overigens een merkwaardige vertaling is van het originele ‘How to stop time’)
ook een spannend element toegevoegd en het verhaal een beetje een maffia-achtig
element meegegeven. Een goed georganiseerde organisatie die verbonden is aan
mensen zoals Tom, of ze nou willen of niet, komt op een bepaald moment op hun pad.
Want iedereen met deze aandoening loopt op een moment tegen de gevolgen van zijn
of haar verleden aan en is daarmee een risico. En precies daar zit hun
kwetsbaarheid. Maar omdat ook Tom belast is met iets uit zijn verre verleden,
staat hij nu met zijn rug tegen de muur. Dit klinkt vast als een vage uitleg
maar meer uitleg zou een spoiler zijn. Zelf lezen dus!
een lang leven, hoe ga je om met het verlies van geliefden en bescherm je
jezelf tegen verdriet, verlies en een gedwongen isolement? De mentale last om
anderen te zien sterven terwijl er voor Tom geen einde aan zijn leven lijkt te
komen roept, ondanks de fictie, tijdens het lezen behoorlijk wat aan emoties op
en zorgt dat je je haast verliest in dit prachtige boek. Tom beschrijft zijn
leven als volgt: “……..vol en leeg, als een Russisch Matroesjkapopje. Elk
poppetje bevat een ander waarbij je aan de buitenkant het eerdere leven niet
kunt zien, maar het is er wel.” Dit soort overdenkingen raken je gewoon en
kunnen ook voor ons als stervelingen van toepassing zijn. Matt Haig schrijft
prachtig, soms suggestief en uitdagend maar heeft alles goed doordacht. Met zo
nu en dan een knipoog, wat galgenhumor afgewisseld met ware dilemma’s maken ‘Het eeuwige leven’ tot een pageturner.
Een veelzijdige en indrukwekkende roman waarin de combinatie tussen fictie en
waargebeurde feiten een wonderwel geslaagde formule blijkt. Ondanks dat het
zeker niet het gemakkelijkste boek is om te lezen, is het niet alleen mooi en
intrigerend maar ook heel verrassend. Probeer het maar eens weg te leggen.
waarde van een eeuwig leven wanneer liefde uitgesloten lijkt?”
Perfecte Buren