‘De Zilvervos, legende van Esper 1′ – Joke de Meyer

Uitgever: Uitgeverij De Belezenis
ISBN: 9789082805901
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 256
Uitgave: mei 2018
De Belezenis en Joke de Meyer bedanken voor het recensie-exemplaar van dit
boek.
De zeventienjarige schildknaap Veder
woont al heel zijn leven in Arél, hoofdstad van het meest zuidelijk gelegen
graafschap in het koninkrijk Esper. Een grote muur rondom de stad ontneemt alle
stedelingen de vrijheid. Volgens graaf Alryn een noodzakelijke bescherming
tegen de gevaarlijke Sluipers die zich schuilhouden in de vervloekte
Fluisterbossen, maar de ontevredenheid onder de bevolking groeit. Wanneer een
van de kunstenaars zijn openlijke kritiek op Alryns beleid met zijn leven
bekoopt, is dat het begin van een revolutie tegen de machtige Graaf en zijn
aanhangers. Het duurt niet lang voordat Veder een zware verantwoordelijkheid
draagt en ontdekt dat waarheid en leugen moeilijk uit elkaar te houden zijn.
Zeker als een ongezien kwaad de stad teistert en het ene dodelijke slachtoffer
na het andere valt.
In Arél kun je nog steeds ridder worden,
maar dan symbolisch. De stad neemt namelijk geen nieuwe wachten meer aan. Veder
en zijn vrienden voltooien de opleiding als schildknaap, maar er heerst
onrust in de stad. Dat men altijd opgesloten zit in de stad zint hen niet
langer en hoe waar zijn de angstige verhalen over de ‘Sluipers’? Veder
en zijn vrienden raken verstrikt in een geheime opstand. En wat heeft de
‘Verloren Zoon’ hiermee te maken?
Ik begon enorm enthousiast aan De Zilvervos. Na enkele hoofdstukken
werd ik echter een beetje sceptisch. Naar mijn idee waren zinnen krom
geformuleerd en soms zelfs niet correct, maar ik weet dit aan het
Vlaams. Iets verder in het boek werd dit sceptische echter weer omgezet in
enthousiasme. Het verhaal greep mij. Ik houd van zulk soort verhalen en ben
blij dat er nog vervolgdelen komen.
overstap naar ‘onze wereld’. Die kwam vrij onverwacht. Ik had liever gezien dat
het boek was opgedeeld in twee delen bijvoorbeeld. Uiteindelijk werd de
overstap echter normaal en paste het precies in het verhaal. Dit puntje van
verwarring was dus meer een dingetje in de vormgeving. Rest mij nog te zeggen
dat het einde aanspoort tot verder lezen in deel twee. Ik geef ‘De Zilvervos’
drie en een halve ster.
– recensent De Perfecte Buren