Leesclub ‘Nooit meer bang’ – Gaby Rasters

Gepubliceerd 9 mei 2018

Leesclub ‘Nooit meer bang’ – Gaby Rasters

Roman

Met dank aan
Gaby voor het beschikbaar stellen van deze exemplaren voor de leesclub.

Lezen mee:
Heleen van der Velde – Nancy van de Water – Suzan Van de Vendel en Annelien
Kruithof voor DPB

Samenvatting:
Karin Teirlynck – DPB

Waar gaat het boek over?

Op zomaar een ochtend op het
vliegveld van Brussel vinden er twee bijzondere ontmoetingen plaats. Vlak nadat
Maud heeft ontdekt dat haar vriend een ander heeft, vindt ze gehoor bij de
lieve Victor. En Louise, die vanwege haar borstkanker een muur om zich heen
heeft gebouwd waar geen man doorheen kan, merkt dat ze zich toch ineens
aangetrokken voelt tot Lennard, die ze ontmoet in de ontbijtzaal van haar
hotel.

Later op zomaar die ochtend vindt er
in de vertrekhal een vreselijke aanslag plaats. De twee vrouwen bevinden zich
niet meer op het vliegveld, maar Victor en Lennard wel. De zoektocht brengt
Maud en Louise bij elkaar in deze prachtige roman over liefde en verlies, en
over de ongekende kracht van mensen.

‘Nooit meer bang’ is Gaby Rasters’ eerste standalone, na de trilogie ‘FOLLOW’,
‘LIKE’ en ‘SHARE’.

Er komen heftige onderwerpen aan bod. De aanslag
natuurlijk maar bijvoorbeeld ook de situatie van Louise. Hoe vond jij dat deze
onderwerpen werden beschreven? Werd je er bijvoorbeeld door gegrepen of vind je
het wat teveel ellende in een verhaal en wordt het verhaal er te zwaar van? Leg
uit…

Heleen: Het verhaal wordt mijn inziens zeker niet te
zwaar. Tuurlijk is het heftig, en de angst voor de controle doet veel. Ik vind
het traject van Lennard en de andere gevolgen van de aanslag ook niet niks.
Maar het hoort wel bij het leven. Ik vind dat de schrijfster het er op een
goede manier laat zijn. Niet wegpoetsend. Er komen later ook goede dingen uit
voort.

Nancy: Het wordt mooi beschreven zonder dat het
zwaar wordt en het hoort bij het leven, we kennen vast allemaal wel iemand die
vecht tegen een ziekte of aandoening en het is per persoon verschillend hoe
iemand daar mee omgaat. In dit boek vind ik dat het niet te zwaar, maar eerlijk
beschreven is.

Suzan: Zowel de aanslag als de ziekte van Louise
vond ik goed beschreven. Zeker niet te zwaar. Ik kon mij in beide situaties
inleven. Kwam op mij geloofwaardig over.

Annelien: Ook ik vond de inhoud niet te zwaar en hou
erg van de humor die Louise en Maud hebben in het verhaal. Wel vond ik het
verhaal in het geheel iets te rooskleurig ingekleurd. Van mij had het wel iets
rauwer en minder sprookjesachtig gemogen met deze onderwerpen, maar dat is
persoonlijk.

Wat vond de leesclub van het personage Olaf en zijn
rol in het verhaal?

Heleen: Wel steunend en helpend voor Maud, maar in
het verhaal leek het wat gelikt, bedoeld om het ook voor haar goed af te laten
lopen. Leuk voor de feelgood, maar voor het verhaal had Olaf mijn inziens niet
perse gehoeven.

Nancy: Leuk, ik hou wel van een fijn feelgood
personage in het boek en dat is Olaf!

Suzan: Ben het met Heleen eens, hij is wel een lieve
vriend voor Maud, maar hij had ook weggelaten kunnen worden.

Annelien: Olaf was voor mij een beetje een grijze
muis. Het is een mooi personage dat in dit boek niet helemaal tot zijn recht
komt. De potentie zit erin maar de kracht komt er niet helemaal uit. Als hij
niet in het boek had gezeten, had dat geen gat in het verhaal veroorzaakt voor
mijn gevoel.

Welke indruk heeft dit boek bij je achtergelaten? En
zijn er nu dingen die je anders aan zou willen pakken of zou willen veranderen
in je leven?

Heleen: Lastige vraag. Ik was onder de indruk, maar
ook omdat het me enorm ontroerde en dat gebeurt niet zo snel. Ik vond vooral
die bijeenkomst 1 jaar na de aanslag prachtig, bijna therapeutisch. Dat heeft
geen invloed op mijn leven. Ik ben positief over personages Louise en Maud,
maar ook over Lennard, maar ook dat heeft geen invloed op mijn leven. Ik weet
niet hoe ik met kanker om zou gaan of met een (tijdelijke) beperking. Ik
probeer al recht te doen aan verhalen van anderen en met begrip om me heen te
kijken. Ik kan niet zeggen dat dit boek invloed heeft op dingen in mijn leven.

Nancy: Prachtig boek ondanks de heftige aanslag en
de ziekte van Louise en het herstel van Lennard. Je beseft dat het iedereen kan
overkomen dat je op een plaats bent net op het verkeerde moment. Ik ben de
afgelopen 3 jaar steeds op dezelfde dag in de buurt van aanslagen geweest in
Frankrijk of Spanje, waardoor we niet verder konden rijden, omdat er een
klopjacht was naar de terroristen. Op zo’n moment ben je blij dat je nog niet
op de plek was van de aanslag. Maar is er ook de onzekerheid van komt er nu nog
een aanslag. De eerste dagen zoek je dan geen drukke steden op, maar gelukkig
slijt die angst ook weer snel, want dan kan je nergens meer naartoe. Hetzelfde
geldt voor ziektes of aandoeningen. Niemand weet wat hem boven het hoofd hangt.
Dus de onzekerheid van Louise tijdens controles en onderzoeken vond ik zeer
mooi beschreven.

Suzan: Vond het een leuk boek om te lezen. Ben mij
ook wel bewust van de dreiging van terrorisme. Ook in mijn omgeving heb ik te
maken met de beperkingen die ongeneeslijk ziek zijn met zich meebrengt. Maar
het is nu niet zo dat dit boek mij aan het denken heeft gezet of zo. Dat heb ik
meer met waargebeurde verhalen die van a tot z beschreven worden. Daar kan ik
dan nog dagen mee bezig zijn. Dit boek had daar bij mij een te hoog feelgood
gehalte voor, maar daarom niet minder leuk om te lezen hoor!

Annelien: Sinds ik moeder ben, ben ik mij meer
bewust van het feit dat mij ook iets kan overkomen. Ik voel me kwetsbaarder.
Die kwetsbaarheid kwam in het boek ook goed naar voren. Toch word ik mij er
door een verhaal zoals dit weer extra bewust van dat zoiets je kan overkomen
omdat, hoewel het verhaal fictief is, het ook zeer actueel is en er een persoon
bij schetst. Dit soort voorbeelden helpen mij bewust te blijven van wat ik heb
en dat ik meer zou moeten genieten.