Boek van de maand ‘Pas op voor de buren’ – Bookflash

mei verschijnt bij Uitgeverij Q ‘Pas op voor de buren’ van Hilde Vandermeeren.
hele maand ‘in the picture’ bij ons als Boek van de Maand.
een exclusief leesfragment uit Pas
op voor de buren:
was er bijna.
was spaarzaam verlicht. Met moeite kon ze in de verte de contouren van haar
huis onderscheiden, een ruime cottage uit het begin van de vorige eeuw, omringd
door bomen. Toen ze het twee jaar geleden kocht, zei de makelaar dat het zo
lang te koop had gestaan omdat het zo oud was. Dat was niet de enige reden,
wist Ruth. Er waren veel mensen die niet stonden te springen om in een
doodlopende straat met slechts vier huizen te gaan wonen, vlak bij een
dorpskern die steeds leger raakte omdat de beloofde verbinding met de snelweg
er maar niet kwam. Vooralsnog eindigde de onafgewerkte asfaltweg abrupt in het
glooiende landschap. Dat was exact wat ze wilde; afgesneden zijn van de
buitenwereld.
cottage bevond zich frontaal aan het eind van de straat, als een eenzame
toezichthouder op de drie andere huizen. De woning was eigendom geweest van een
hoogbejaarde barones die zich op alle mogelijke manieren voor het plebs had
verschanst. De bomen in de voortuin en langs de oprit dienden als barricade en
het privé bos aan de achterkant vormde een veilige rugdekking.
had de cottage gekocht in de herfst, die de bomen een warme, roodgele gloed had
gegeven. De eerste winter – en de laatste die ze alleen in het huis had
doorgebracht – toen de bomen hun bladeren hadden verloren en met hun kale
takken naar de hemel klauwden, had ze even getwijfeld. Toen ze op een
stormachtige decemberavond de luiken wilde dichtdoen omdat er een tak tegen het
raam tikte, leek het of er een schim haastig tussen de bomen was weggedoken.
Maar zelfs op dat moment had ze er geen spijt van gehad dat ze hier was komen
wonen. Nog even.
regen en de schemering legden een waas over de omgeving. In plaats van haar
snelheid aan te passen, trapte ze het gaspedaal dieper in.
Jeff toch als hij zegt dat hij een zeldzame vogel heeft gespot,’ had Matthew
gelachen. ‘Hij ziet er heus niet uit als een vies mannetje.’ Zijn
woorden hadden haar niet gerustgesteld.
de Morgans woonde Brenda Owen, een gescheiden vrouw van eind veertig die vaak
voor zaken in het buitenland was. Wat voor werk ze precies deed was
onduidelijk, maar aan haar designwoning en gloednieuwe Mercedes viel af te
leiden dat het haar geen windeieren legde.
haar rechterkant zag ze het huis van Luke, een weduwnaar die nu al ruim een
jaar zijn verdriet probeerde te verbergen voor zijn zevenjarige dochtertje
Katie. Ze was een kleine doorzetter die wat leven in de buurt bracht, zoals die
keer dat ze na een valpartij met haar skateboard dapper door de straat bleef
roetsjen. Zelfs de regen had haar niet kunnen deren.
keek even opzij, naar de knusse gezinswoning die zo doods was geworden na
Michelles overlijden. Wat er daarna gebeurde, verliep in een flits.
regen roffelde op het dak. Ruth beefde over haar hele lichaam en durfde
niet uit te stappen.