Boek van de maand – Bookflash en WIN actie!
Wil jij ‘Rio Grande’ van Nathalie
Pagie – ons boek voor de maand april – winnen?
Pagie – ons boek voor de maand april – winnen?
Lees dan heel aandachtig de
bookflash en geef antwoord op de volgende vraag:
bookflash en geef antwoord op de volgende vraag:
Waar verstopt Alberto zijn peso’s
die hij verdiend met het schoonmaken van het klaslokaal?
die hij verdiend met het schoonmaken van het klaslokaal?
In de schaduw van de kapokboom
voelde hij een geborgenheid die hij nergens anders vond. Onder de boom in het
hoge gras was hij onzichtbaar voor de rest van de wereld. Op deze plek op de
heuvelrug, achter het hutje waar hij met zijn moeder woonde, durfde hij te
dromen. Het was zijn lievelingsplekje, waar niemand anders kwam.
voelde hij een geborgenheid die hij nergens anders vond. Onder de boom in het
hoge gras was hij onzichtbaar voor de rest van de wereld. Op deze plek op de
heuvelrug, achter het hutje waar hij met zijn moeder woonde, durfde hij te
dromen. Het was zijn lievelingsplekje, waar niemand anders kwam.
Op de geuren van de magnolia,
oleander en gardenia rondom hem dreven zijn gedachten naar de overkant van de
rivier, naar Amerika, het land waar alles mogelijk was. Nog geen vijf kilometer
hiervandaan kon je met hard werken de top bereiken, ongeacht je afkomst of
beperking. Vijf schamele kilometers en een rivier scheidden hem in Ciudad
Juárez, Mexico, van El Paso in Amerika. Zo dichtbij, maar zo’n totaal andere
wereld. Daar maakte het niet uit als je slechte ogen had en iemand niet recht
kon aankijken. De kansen lagen er op straat, zelfs voor buitenbeentjes zoals
hij. Nog maar zeven jaar, dan was hij achttien en oud genoeg om er in z’n
eentje naartoe te gaan. Met de juiste papieren, en als hij die niet kreeg, met
de smokkelaars. Daar was veel geld voor nodig en daar-om stopte hij al jaren elke peso die
hij verdiende in het gat in zijn matras.
oleander en gardenia rondom hem dreven zijn gedachten naar de overkant van de
rivier, naar Amerika, het land waar alles mogelijk was. Nog geen vijf kilometer
hiervandaan kon je met hard werken de top bereiken, ongeacht je afkomst of
beperking. Vijf schamele kilometers en een rivier scheidden hem in Ciudad
Juárez, Mexico, van El Paso in Amerika. Zo dichtbij, maar zo’n totaal andere
wereld. Daar maakte het niet uit als je slechte ogen had en iemand niet recht
kon aankijken. De kansen lagen er op straat, zelfs voor buitenbeentjes zoals
hij. Nog maar zeven jaar, dan was hij achttien en oud genoeg om er in z’n
eentje naartoe te gaan. Met de juiste papieren, en als hij die niet kreeg, met
de smokkelaars. Daar was veel geld voor nodig en daar-om stopte hij al jaren elke peso die
hij verdiende in het gat in zijn matras.
‘Hé schele, hier verstop jij je
dus!’
dus!’
Met een ruk schoot hij overeind. Nog
nooit had Alberto hier iets anders gehoord dan de vogels en het ruisen van
de wind door de bladeren van de metershoge kapokbomen. Dit was een stem en
niet die van een toevallige voorbijganger. Dit schelle keelgeluid, dat
hem al jaren angst inboezemde en had leren rennen als een atleet, was van Rico. Al zolang Alberto zich kon
herinneren, terroriseerde Rico de jongens in hun woonwijk aan de rand van
Ciudad Juárez. De eerste jaren in zijn eentje en vanaf de middelbare school met
zijn maat Alvarez. Rico en Alvarez, een voor- en een achternaam, die
Alberto’s jeugd bepaalden. En nu stonden ze voor hem, op de laatste plek
waar hij zich veilig had gewaand. Rico
met zijn uitdagende smoel voorop en Alvarez schuin daarachter.
nooit had Alberto hier iets anders gehoord dan de vogels en het ruisen van
de wind door de bladeren van de metershoge kapokbomen. Dit was een stem en
niet die van een toevallige voorbijganger. Dit schelle keelgeluid, dat
hem al jaren angst inboezemde en had leren rennen als een atleet, was van Rico. Al zolang Alberto zich kon
herinneren, terroriseerde Rico de jongens in hun woonwijk aan de rand van
Ciudad Juárez. De eerste jaren in zijn eentje en vanaf de middelbare school met
zijn maat Alvarez. Rico en Alvarez, een voor- en een achternaam, die
Alberto’s jeugd bepaalden. En nu stonden ze voor hem, op de laatste plek
waar hij zich veilig had gewaand. Rico
met zijn uitdagende smoel voorop en Alvarez schuin daarachter.
’Wat een mooie plek, waarom heb je
ons hier nooit over verteld?’ vroeg Rico, terwijl hij om zich heen keek
alsof hij de omgeving bewonderde.
ons hier nooit over verteld?’ vroeg Rico, terwijl hij om zich heen keek
alsof hij de omgeving bewonderde.
Alberto zat als bevroren. Hij wist
niet wat hij moest doen. Als hij bleef, kreeg hij zeker een pak rammel.
Rende hij weg, dan had hij een kans, want hij was sneller, maar dan moest
hij het geld achterlaten. Angstig schoot zijn blik opzij, waar de wortels
van de kapokboom de grond in schoten en hij in een natuurlijke holte een
buideltje had verstopt. Er zaten veertig peso’s
in, verdiend met het schoonmaken van het klaslokaal. Dat deed hij af en
toe als de meester ziek was en juf Ilsa inviel. Wie wilde kon van haar een
heitje voor een karweitje krijgen en daar was hij altijd als de kippen bij.
Vandaag had hij extra zijn best gedaan en kreeg hij twee keer zo veel
betaald als de vorige keren. De juf had
geknipoogd en haar vinger tegen haar lippen gelegd. Natuurlijk zou hij
niets zeggen, geen probleem, hij was een kei in geheimen bewaren. Zo wist
ook niemand van zijn plekje boven op de heuvel. Tot nu. Ze moesten hem
gevolgd zijn. Behalve angst voelde hij een diepe teleurstelling. Deze plek
was hij kwijt, hij zou zich er nooit meer veilig voelen
nu Rico en Alvarez ervan wisten. Hij balde zijn vuisten en zette zich
schrap. Toen bukte hij in een flits naar de boom, griste het zakje uit de
holte en zette het op een lopen. Heuvelafwaarts, dus nog sneller dan
normaal, maar toch niet snel genoeg. Door de steen tegen zijn schouder
klapte hij tegen de grond en voor hij het wist zat Rico boven
op zijn rug. Aangemoedigd door Alvarez sloeg die hem waar hij hem raken
kon. Er leek geen einde aan te komen.
niet wat hij moest doen. Als hij bleef, kreeg hij zeker een pak rammel.
Rende hij weg, dan had hij een kans, want hij was sneller, maar dan moest
hij het geld achterlaten. Angstig schoot zijn blik opzij, waar de wortels
van de kapokboom de grond in schoten en hij in een natuurlijke holte een
buideltje had verstopt. Er zaten veertig peso’s
in, verdiend met het schoonmaken van het klaslokaal. Dat deed hij af en
toe als de meester ziek was en juf Ilsa inviel. Wie wilde kon van haar een
heitje voor een karweitje krijgen en daar was hij altijd als de kippen bij.
Vandaag had hij extra zijn best gedaan en kreeg hij twee keer zo veel
betaald als de vorige keren. De juf had
geknipoogd en haar vinger tegen haar lippen gelegd. Natuurlijk zou hij
niets zeggen, geen probleem, hij was een kei in geheimen bewaren. Zo wist
ook niemand van zijn plekje boven op de heuvel. Tot nu. Ze moesten hem
gevolgd zijn. Behalve angst voelde hij een diepe teleurstelling. Deze plek
was hij kwijt, hij zou zich er nooit meer veilig voelen
nu Rico en Alvarez ervan wisten. Hij balde zijn vuisten en zette zich
schrap. Toen bukte hij in een flits naar de boom, griste het zakje uit de
holte en zette het op een lopen. Heuvelafwaarts, dus nog sneller dan
normaal, maar toch niet snel genoeg. Door de steen tegen zijn schouder
klapte hij tegen de grond en voor hij het wist zat Rico boven
op zijn rug. Aangemoedigd door Alvarez sloeg die hem waar hij hem raken
kon. Er leek geen einde aan te komen.
Weet je het antwoord?
Stuur dan als de bliksem een mail
met je antwoord naar perfecteburen@gmail.com .
met je antwoord naar perfecteburen@gmail.com .
Doe dit voor 23 april 12.00u
Belangrijk !
–
Vermeld in je mail – buiten je eigenlijke naam – je gebruikersnaam op Facebook
Vermeld in je mail – buiten je eigenlijke naam – je gebruikersnaam op Facebook
–
Zet in het onderwerp ‘Rio Grande’
Zet in het onderwerp ‘Rio Grande’
– Bij
ontvangst van je gewonnen boek post je een foto openbaar op je tijdlijn en op
onze Facebook-groep met #RioGrande @Nathalie Pagie @Uitgeverij Boekerij
@Boeken&Leesclub De Perfecte Buren
ontvangst van je gewonnen boek post je een foto openbaar op je tijdlijn en op
onze Facebook-groep met #RioGrande @Nathalie Pagie @Uitgeverij Boekerij
@Boeken&Leesclub De Perfecte Buren
–
Zorg dat je lid bent van onze besloten groep, want enkel dan ding je mee
Zorg dat je lid bent van onze besloten groep, want enkel dan ding je mee
–
Nog geen lid? Gefikst in een KLIK
Nog geen lid? Gefikst in een KLIK
0
