‘De tafel van Tarzan’ – Xander Jongejan
Genre: literaire
roman
Uitgever: in eigen beheer in samenwerking met
Brave New Books
ISBN: 9789402171938
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 149
Uitgave: februari 2018
roman
Uitgever: in eigen beheer in samenwerking met
Brave New Books
ISBN: 9789402171938
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 149
Uitgave: februari 2018
Met dank aan schrijver Xander Jongejan en uitgeverij Brave
New Books voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar.
New Books voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar.
‘Ook dat is
vaderschap. Steeds je verwachtingen naar beneden bijstellen.’
In zijn soepele stijl vertelt Xander Jongejan
een licht-zwart verhaal over de behoefte om gezien te worden. In ‘De tafel van
Tarzan’ delen vader en zoon herinneringen aan hun ongemakkelijke gezinsleven.
Na de dramatische dood van hun vrouw en moeder proberen ze grip te krijgen op
het onvermogen van de ander, altijd van de ander.
Xander Jongejan (1973) publiceerde eerder in
eigen beheer de dichtbundel ‘Wat zijn de bananen duur’.
vaderschap. Steeds je verwachtingen naar beneden bijstellen.’
In zijn soepele stijl vertelt Xander Jongejan
een licht-zwart verhaal over de behoefte om gezien te worden. In ‘De tafel van
Tarzan’ delen vader en zoon herinneringen aan hun ongemakkelijke gezinsleven.
Na de dramatische dood van hun vrouw en moeder proberen ze grip te krijgen op
het onvermogen van de ander, altijd van de ander.
Xander Jongejan (1973) publiceerde eerder in
eigen beheer de dichtbundel ‘Wat zijn de bananen duur’.
Wat een
verhaal. Rauw, verdrietig, verrassend. Uiteindelijk blijkt dat de titel niet
zomaar gekozen is en dat maakt indruk. De pen van
Jongejan is vlot. Meteen op de eerste bladzijde word je bij de hand genomen en
meegevoerd in zijn verhaal. Het is een verhaal dat diep gaat, verschillende
lagen door. Des te meer ben ik onder de indruk van het gemakkelijke lezen van
dit boek.
verhaal. Rauw, verdrietig, verrassend. Uiteindelijk blijkt dat de titel niet
zomaar gekozen is en dat maakt indruk. De pen van
Jongejan is vlot. Meteen op de eerste bladzijde word je bij de hand genomen en
meegevoerd in zijn verhaal. Het is een verhaal dat diep gaat, verschillende
lagen door. Des te meer ben ik onder de indruk van het gemakkelijke lezen van
dit boek.
Je leest om
en om de beleving van zoon Robert en diens vader. Ieder een eigen verhaal
binnen hetzelfde gezin. Een gezin van drie; vader, moeder en Robert. Ieder met
hun tekortkomingen maar ook ieder slachtoffer van gebeurtenissen.
en om de beleving van zoon Robert en diens vader. Ieder een eigen verhaal
binnen hetzelfde gezin. Een gezin van drie; vader, moeder en Robert. Ieder met
hun tekortkomingen maar ook ieder slachtoffer van gebeurtenissen.
Het maakt dat
je je afvraagt of dit verhaal fictief is of zitten er ook waargebeurde delen
in? Autobiografische stukken zelfs? Hoe dan ook wekt elk personage een gevoel
van medelijden op. Wat een leven, of eigenlijk geen leven.
je je afvraagt of dit verhaal fictief is of zitten er ook waargebeurde delen
in? Autobiografische stukken zelfs? Hoe dan ook wekt elk personage een gevoel
van medelijden op. Wat een leven, of eigenlijk geen leven.
Hier en daar
is Jongejan zeer expliciet. De bewoording ‘plat’ schoot door mij heen maar dat
was het niet. Schokken deze passages? Daarop zeg ik ja, maar ze lijken niet
geschreven met enkel dit effect als doel. Rauw past beter. Zowel fysieke als
mentale pijn komen veelvuldig voor en naast medelijden betrapte ik mijzelf ook
op enig begrip, voornamelijk voor vader en zoon.
is Jongejan zeer expliciet. De bewoording ‘plat’ schoot door mij heen maar dat
was het niet. Schokken deze passages? Daarop zeg ik ja, maar ze lijken niet
geschreven met enkel dit effect als doel. Rauw past beter. Zowel fysieke als
mentale pijn komen veelvuldig voor en naast medelijden betrapte ik mijzelf ook
op enig begrip, voornamelijk voor vader en zoon.
De figuur
Joop doorzag ik meteen maar zijn rol is mij uiteindelijk niet helemaal
duidelijk. Nu begrijp ik de manier waarop hij het toneel verlaat maar waarom
hij in eerste instantie dat toneel betrad, werd mij niet helemaal duidelijk.
Misschien moet ik het boek daarvoor nog eens lezen. Een intrigerend boek dat je
niet meteen loslaat. 4 sterren zijn op hun plaats.
Joop doorzag ik meteen maar zijn rol is mij uiteindelijk niet helemaal
duidelijk. Nu begrijp ik de manier waarop hij het toneel verlaat maar waarom
hij in eerste instantie dat toneel betrad, werd mij niet helemaal duidelijk.
Misschien moet ik het boek daarvoor nog eens lezen. Een intrigerend boek dat je
niet meteen loslaat. 4 sterren zijn op hun plaats.
Annelien
Kruithof – recensent De Perfecte Buren
Kruithof – recensent De Perfecte Buren
0
