‘Niemands meisje’ – Lydia Rood

adult
Uitgever: Leopold
ISBN: 9789025873936
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 212
Uitgave: november 2017
van dit recensie-exemplaar.
meeslepende jeugdroman over de angst dat niemand je ooit begrijpen zal.
Ik krijg altijd de schuld. Omdat ik schreeuw,
kwaad word, met dingen ga smijten, wegloop. Alsof het daarmee begint. Alsof ik
dat zomaar doe, voor mijn lol of zo. Dat slaat toch nergens op? Ik word er gek
van. Maar niemand vraagt aan mij waarom ik schreeuw. Hoe het gekomen is.
Goed. Dan vraag ik het. Hoe is het gekomen?
Heb je een maandje?
Ja hoor. Als het moet.
Liesbeth is opgenomen. Waarom? Wat is er met
haar aan de hand? En wat is er gebeurd op Valentijnsdag?
Uit Liesbeths verhaal rijst een kwetsbaar meisje
op. Een meisje dat opgroeit in een bijzonder gezin. Een meisje dat meer ziet en
begrijpt dan de mensen om haar heen. Een meisje dat eigenlijk maar één ding wil:
iemand die luistert.
heeft een bijzondere opzet. Het ene deel is een transcriptie van opnames van
sessies tussen tiener Liesbeth en therapeute Judith en het andere deel zijn de
notities van Liesbeth. Hierin lees je haar gedachten en gevoelens. Dit maakt
dat het boek vlot leest.
opgenomen. Als lezer val je middenin haar verhaal. Omdat de transcripties en
notities elkaar afwisselen, wordt langzaamaan duidelijk wat er is gebeurd en
wat Liesbeth heeft meegemaakt. Ook lees je over de andere jongeren waar
Liesbeth samen mee in groepstherapie zit. Hierin zijn mooi de verschillende
karakters weergegeven.
sterk onderwerp. Iemand wordt niet voor niets opgenomen maar deze opname wil
niet zeggen dat de persoon zelf grote fouten heeft gemaakt. Ze groeit op in een
bijzonder gezin en hoewel dit ook meespeelt, weet Lydia Rood heel knap de
wijzende vinger te vermijden. Natuurlijk worden er fouten gemaakt binnen het
gezin, Liesbeth heeft geen fijne, veilige haven thuis. Toch worstelen de andere
gezinsleden ook met hun eigen problemen en lukt het Lydia Rood om enigszins
begrip te kweken.
wisselende gebruik van transcripties en het eigen verhaal van Liesbeth aan de
ene kant zorgen voor een vlotte stijl, is het toch ook een redelijk chaotisch
boek. Het duurt soms even voordat delen uit het verhaal van Liesbeth duidelijk
worden. Dan zijn er de dingen die eerder speelden in haar thuissituatie of met
vrienden maar ook dingen waar ze nu mee worstelt.
dat er schrijvers zijn die dit soort onderwerpen niet uit de weg gaan. In
‘Niemands meisje’ wordt maar weer bewezen dat een boek, ook voor de jeugd, niet
altijd luchtig hoeft te zijn. Serieuze verhalen mogen verteld worden. Dit
betekent niet dat het boek ook zware kost is. Van mij krijgt ‘Niemands meisje’
3 sterren.
Kruithof – recensent De Perfecte Buren