Boek van de maand – Bookflash en WIN actie !
India
liep achter de rest van de meisjes aan de eetzaal binnen. Ze moesten in één
rechte lijn lopen, elkaar niet aankijken en al zeker niet praten. Een voor een
mochten ze ontbijt pakken, klaargezet door lotgenoten, om vervolgens aan tafel
te gaan zitten.
liep achter de rest van de meisjes aan de eetzaal binnen. Ze moesten in één
rechte lijn lopen, elkaar niet aankijken en al zeker niet praten. Een voor een
mochten ze ontbijt pakken, klaargezet door lotgenoten, om vervolgens aan tafel
te gaan zitten.
India
voelde iets tegen haar linkerbeen. Het Ierse meisje wilde haar een briefje
geven.
voelde iets tegen haar linkerbeen. Het Ierse meisje wilde haar een briefje
geven.
‘Knietjes
tegen elkaar, ik wil geen enkele beweging onder tafel zien,’ zei Monster,
waardoor de hand van het meisje verdween. Monster keek naar India, toonde haar
zijn tanden. Gisteren had hij in haar lip gebeten, gewoon omdat hij daar zin in
had nadat hij met zijn smerige tong door haar mond had gerold.
tegen elkaar, ik wil geen enkele beweging onder tafel zien,’ zei Monster,
waardoor de hand van het meisje verdween. Monster keek naar India, toonde haar
zijn tanden. Gisteren had hij in haar lip gebeten, gewoon omdat hij daar zin in
had nadat hij met zijn smerige tong door haar mond had gerold.
O,
als ik hier ooit uitkom, ben jij de eerste die eraan gaat, dacht India. Wat had
ze een gloeiende hekel aan die sadist. Dankzij hem kreeg zij nu geen briefje
van het meisje naast haar. Ze zou het niet nog eens durven proberen.
als ik hier ooit uitkom, ben jij de eerste die eraan gaat, dacht India. Wat had
ze een gloeiende hekel aan die sadist. Dankzij hem kreeg zij nu geen briefje
van het meisje naast haar. Ze zou het niet nog eens durven proberen.
De
bewaking keek grijnzend toe. Ze vonden het allemaal geweldig als de slaafjes
als robots bewogen en deden wat er werd gezegd. Zelfs de lange blonde vrouw,
die het aardigst was van iedereen, keek met een glimlach om haar mond toe. Wat
voor mensen waren dit in het dagelijks leven? Hadden ze een gezin? Gaven en
ontvingen ze liefde? Waarom kozen ze ervoor zich te laten uitbetalen voor dit
werk? Dat maakte hen allemaal tot monsters.
bewaking keek grijnzend toe. Ze vonden het allemaal geweldig als de slaafjes
als robots bewogen en deden wat er werd gezegd. Zelfs de lange blonde vrouw,
die het aardigst was van iedereen, keek met een glimlach om haar mond toe. Wat
voor mensen waren dit in het dagelijks leven? Hadden ze een gezin? Gaven en
ontvingen ze liefde? Waarom kozen ze ervoor zich te laten uitbetalen voor dit
werk? Dat maakte hen allemaal tot monsters.
India
keek heimelijk naar een hoek van de tafel verderop, maar weer zag ze het jonge
blondje niet. Dat was nu al twee dagen zo. Was ze ziek? Het zou India niet
verbazen.
keek heimelijk naar een hoek van de tafel verderop, maar weer zag ze het jonge
blondje niet. Dat was nu al twee dagen zo. Was ze ziek? Het zou India niet
verbazen.
Ze at
haar boterham. Haar lip was niet alleen opgezet, maar ook kapot. Zodra de jam
ermee in contact kwam, sprongen de tranen in haar ogen. De thee liet ze
afkoelen, warme drank zou te veel pijn doen.
haar boterham. Haar lip was niet alleen opgezet, maar ook kapot. Zodra de jam
ermee in contact kwam, sprongen de tranen in haar ogen. De thee liet ze
afkoelen, warme drank zou te veel pijn doen.
Nummer
3186, het roodharige meisje, keek net als India diverse keren naar de lege
hoek. India probeerde haar blik te vangen, maar het was een ander meisje – 3170
– waar ze naar keek. Een soort blik van verstandhouding. De ogen van 3170
werden een moment groot, knepen vervolgens samen en daarna schudden 3186 en
3170 tegelijkertijd hun hoofd. India voelde een schok door haar buik gaan. Er
was iets mis.
3186, het roodharige meisje, keek net als India diverse keren naar de lege
hoek. India probeerde haar blik te vangen, maar het was een ander meisje – 3170
– waar ze naar keek. Een soort blik van verstandhouding. De ogen van 3170
werden een moment groot, knepen vervolgens samen en daarna schudden 3186 en
3170 tegelijkertijd hun hoofd. India voelde een schok door haar buik gaan. Er
was iets mis.
Na
het eten liep Monster naar de zijkant. ‘Dames van lichte zeden.’ Alsof dat zijn
leukste opmerking ooit was, lachte hij hard. ‘Er zijn enkele werkzaamheden te
verrichten waarbij een emmer, zeep en een paar lappen komen kijken. Twee
vrijwilligers, wie?’ Lachend keek hij rond.
het eten liep Monster naar de zijkant. ‘Dames van lichte zeden.’ Alsof dat zijn
leukste opmerking ooit was, lachte hij hard. ‘Er zijn enkele werkzaamheden te
verrichten waarbij een emmer, zeep en een paar lappen komen kijken. Twee
vrijwilligers, wie?’ Lachend keek hij rond.
De
spanning was voelbaar, niemand wilde een klus doen die door hem werd
opgedragen. Hij zou erbij blijven, je aanraken, pijn doen als hij daar zin in
had.
spanning was voelbaar, niemand wilde een klus doen die door hem werd
opgedragen. Hij zou erbij blijven, je aanraken, pijn doen als hij daar zin in
had.
‘Als
ik je nummer noem, sta je op, ruim je je bord op en wacht bij de deur. 3186 en
3200.’
ik je nummer noem, sta je op, ruim je je bord op en wacht bij de deur. 3186 en
3200.’
Een
collectieve zucht van opluchting ging door de zaal.
collectieve zucht van opluchting ging door de zaal.
India’s
hart stopte even met slaan. 3200 was haar nummer. Ze
slikte gal door. Zo te
zien deed de roodharige hetzelfde.
hart stopte even met slaan. 3200 was haar nummer. Ze
slikte gal door. Zo te
zien deed de roodharige hetzelfde.
Waag een kans en doe mee om een exemplaar van dit boek te winnen:
Wat is de som van de getallen die in dit leesfragment staan??
Ken jij het antwoord? Stuur dit voor 15 februari middernacht naar perfecteburen@gmail.com met in de titel ‘Meedogenloos’.
Zet in de BESLOTEN groep onder deze Bookflash/winactie ‘Meedogenloos’ – ik doe mee’. Let op: enkel dan ding je mee naar dit boek!
Wij maken de winnaar bekend tijdens de publicatie van het interview op donderdag 22 februari, zowel op de BESLOTEN groep als op de blog.
