‘Spiegel’ – Cara Delevingne

voor dit recensie-exemplaar en de leuke #unboxing.
helemaal niet degene die ik altijd dacht te zijn.
eigenlijk wel door en door slecht…
Leo, Rose en Naomi horen er niet echt bij op school. Het leven is niet bepaald
gemakkelijk voor hen, maar de muziek brengt hen samen, en ze hebben hoge
verwachtingen van hun band, Mirror, Mirror. Tenminste, tot Naomi bewusteloos
uit de Theems wordt gehaald en in coma in het ziekenhuis terechtkomt.
als een mislukte zelfmoord, maar is dat wel zo? Terwijl Naomi in coma ligt,
probeert Red achter de waarheid te komen. Een zoektocht die Reds hele wereld op
zijn kop zet en een aantal duistere geheimen aan het licht brengt. Hoe goed
kennen ze Naomi eigenlijk – en elkaar?
vanuit Red. Zij is een buitenbeentje op school en treedt niet graag op de
voorgrond. Als zij door haar leraar aan Leo, Naomi en Rose gekoppeld wordt om
een bandje te vormen blijkt dit een schot in de roos. Want niet alleen worden
ze goede vrienden, maar ook hun samenspel blijkt fantastisch te zijn: ‘Mirror,
Mirror’ is geboren. Tot op een dag Naomi verdwijnt en pas weken later
teruggevonden wordt. Red heeft het er moeilijk mee dat haar beste vriendin niet
kan zeggen wat er is gebeurd en gaat, met hulp van Naomi’s zus, op onderzoek.
Daarbij stuiten ze op zaken die ze niet voor mogelijk houden.
‘Spiegel’ is de opbouw. Omdat het lijkt dat je op de eerste bladzijden midden
in het verhaal terechtkomt, komt het chaotisch over. Maar omdat Cara het
verhaal brengt vanuit verschillende tijdspannes, werkt de auteur vanaf het
begin naar de plot toe. Ze weet je nieuwsgierigheid op te wekken en vast te
houden. Bovendien zet ze de leef- en belevingswereld van pubers goed en
beeldend neer, waardoor je als lezer betrokken bent – en blijft – bij het
verhaal. De problemen waar ieder van hen mee worstelt, zoals identiteit,
vertrouwen, vriendschap en liefde komen goed uit de verf.
zijn de ‘appjes’ die de auteur gebruikt in het boek, want smartphones en
internet zijn in onze maatschappij – zeker bij pubers – niet meer weg te
denken. Bereikbaar zijn en bereikbaar blijven. Dit geeft Cara ook aan in haar
voorwoord: ‘Nu sociale media zo’n grote rol spelen in ons dagelijks leven, is
het moeilijker dan ooit om jong te zijn, vooral omdat de druk om perfect over
te komen steeds toeneemt’. En daar draait het toch om in de pubertijd – erbij
horen, perfect zijn, je zelf vinden…… dit heeft ze in ‘Spiegel’ behoorlijk
werkelijkheidsgetrouw neergezet. Herkenbaar voor pubers, maar ook voor wie ooit
puber was – wij dus.
vlotte pen geschreven. Bovendien heeft het verhaal vaart en dit is omdat het
realistisch neergezet is, alsook dat er geen ingewikkelde zinnen of woorden
gebruikt worden. Hoewel het in het begin allemaal wat warrig overkomt en er
toch redelijk wat personages aan bod komen, boeit het van begin tot einde. De
karakters zijn door Cara overtuigend neergezet en daardoor is het
realiteitsgehalte hoog. Het boek houdt je in zijn greep omdat je – tot op een
bepaalde hoogte – geen idee hebt wat er met Naomi is gebeurd. Als
doorgewinterde lezer heb je op een bepaald moment toch een vermoeden. Vanaf dan
wordt het boek min of meer voorspelbaar, valt de spanning weg en vervolgens ligt
het ook in de lijn van de verwachting dat het eindigt met een happy-end. Op
zich niet storend, maar het haalt de spanning en de nieuwsgierigheid die je als
lezer de hele tijd voelde naar beneden en dat is jammer. Desalniettemin staat
de ‘Spiegel’ voor een aangename leeservaring en daarom 4 mooie sterren.
Perfecte Buren