‘Lucien je bent me d’r eendje’ – Debbie Hesseling

/ prentenboek
Uitgever: BBNC
ISBN: 9789045321820
Uitvoering: hardcover
Aantal pagina’s: 20
Uitgave: juni 2017
dit recensie-exemplaar.
gaat graag met zijn baasje naar het park om onvermoeibaar met de bal te spelen.
Over het algemeen luistert hij best goed en wacht hij trouw als het vrouwtje
weer eens úren staat te kletsen met een bekende. Maar nu moet hij wel
ongehoorzaam zijn: want waarom is niemand dat eendje in de sloot opgevallen?
Het beestje is onmiskenbaar in nood en het is tijd dat hij de held uit gaat
hangen. Alle honden in het park zijn getuige van zijn reddingspoging, maar waarom
lachen ze hem toch allemaal uit?
vormgeving! De tekening en tekst op de cover zijn voelbaar. Samen met de dik
papieren bladzijdes, prachtige tekeningen en het grote formaat geeft dit een
luxe uitstraling.
tekenstijl ben ik zeer te spreken. Het is herkenbaar en in rustige, zachte
kleuren uitgevoerd. Verder zijn in het boek twee verschillende lettertypes
gebruikt. Hoewel ik nog geen logica heb kunnen ontdekken wanneer er voor welk
lettertype is gekozen, geeft dit wel een speels uiterlijk. Samen met de
rijmende vorm van de tekst moedigt dit de voorlezer aan tot enthousiast
stemgebruik.
in dit boek is weggelegd voor Lucien, een dromerige hond die je zo in huis zou
willen halen. Deze schattige, enthousiaste, jonge hond vertedert jong en oud
met niet alleen zijn uiterlijk maar ook met zijn gedrag.
verhaal wel klein is in zowel het tijdsbestek als in gebeurtenissen, denk ik
dat dit boek vooral leuk is voor kinderen tot vier jaar. De mooie tekeningen
trokken zeker de aandacht van Helena maar het verhaal kon haar niet genoeg
boeien. Ze vond het leuk om het boek een keer samen te lezen en hoewel ze af en
toe het boek wel pakt om de tekeningen te bekijken, krijg ik zelden de vraag of
ik het verhaal nog een keer voor wil lezen. Er gebeurt gewoonweg te weinig om
indruk achter te laten. Voor jonge
kinderen vind ik dit boek echter wel een aanrader! Dit is ook de reden waarom het
boek toch 4 sterren krijgt.
Kruithof – recensent De Perfecte Buren