‘Leesclub’ Verzwegen – José Kruijer
Leesclub ‘Verzwegen’ – José Kuijer
Roman – Feelgood
Met dank aan Uitgeverij NAU
voor het beschikbaar stellen van deze recensie-exemplaren t.b.v. deze leesclub.
voor het beschikbaar stellen van deze recensie-exemplaren t.b.v. deze leesclub.
Lezen mee in deze leesclub:
Yvonne Kraaij, Petra Van der
Berg, Sabine Martinez, Marieke Konings-Postma, Annelien Kruithof & Nancy de
Brucker voor DPB
Berg, Sabine Martinez, Marieke Konings-Postma, Annelien Kruithof & Nancy de
Brucker voor DPB
Over de auteur:
De Noord-Hollandse schrijfster José Kruijer (1972) is een echte juf. Naast haar tomeloze inzet voor ‘haar’ kinderen in de klas, is ze moeder van twee tienerzonen en echtgenoot van Erik Kruijer. Als hobby zond ze jarenlang rake slagzinnen in en daarmee won ze vele cadeaus en vaak geldprijzen. Toen haar gezin – in haar ogen – daaraan gewend raakte, wendde ze haar woordencreativiteit aan voor het schrijven van boeken. In de herfst van 2017 debuteerde José met haar roman ‘Verzwegen’.
Achterflap:
“Als een kostbaar verstopte oester de mooiste
parel in je leven blijkt te zijn”
Périne Monté staat aan de vooravond van de geboorte van Pearls, haar glossy. Met haar jarenlange ervaring op redacties van bekende magazines is ze gehard en geliefd in haar vak. En alles moet nu wijken voor haar droom: haar eigen magazine. Zelfs haar geliefde zet ze plotsklaps buiten de deur.
Met haar toegewijde redactieteam doet Périne er alles aan om Pearls tot een succes te maken. Haar glossy wordt genomineerd voor een prestigieuze mediaprijs en Périne zelf voor mediavakvrouw van het jaar.
Haar parel’knopen’ zijn haar dochter en zieke moeder, een nieuwe en vurige liefde voor een flamboyante gynaecoloog, een irritante zus en een jaloerse ex. Met flair, humor en zelfreflectie ervaart Périne de keerzijde van verzwijgingen.
Juwelen als parels zijn dof of stralend, puntgaaf of gebutst. Prachtige parelmoeren, van babyroze tot gitzwart, zijn geliefd of gehaat, trendy of ouderwets, kostbaar en echt of nep en goedkoop. Parels zijn verbonden met rouw en trouw. En achter elke parel zit een dikke knoop voor de volgende parel, zodat dit kostbaar snoerlijn niet breekt. Parelsnoeren zijn zoals ons en Pérines leven, kostbaar en o, zo kwetsbaar.
Wat vindt de leesclub van
de cover en wat verwachten ze van ‘Verzwegen’?
de cover en wat verwachten ze van ‘Verzwegen’?
***
Yvonne: De intense kleur van de cover
trekt gelijk mijn aandacht. De parelketting en de lippen doen je denken dat er
wellicht wat erotiek in het boek voor komt. En toch maakt het me nieuwsgierig!
Na het lezen van de achterflap staan de parels centraal voor haarzelf, glossy,
dochter, zieke moeder, liefde voor de gynaecoloog, zus en ex… ik verwacht dus
een boek die je wil blijven lezen tot de laatste bladzijde!
trekt gelijk mijn aandacht. De parelketting en de lippen doen je denken dat er
wellicht wat erotiek in het boek voor komt. En toch maakt het me nieuwsgierig!
Na het lezen van de achterflap staan de parels centraal voor haarzelf, glossy,
dochter, zieke moeder, liefde voor de gynaecoloog, zus en ex… ik verwacht dus
een boek die je wil blijven lezen tot de laatste bladzijde!
Petra: Als ik eerlijk ben trekt de cover mij niet zo aan, ik die veel
te roze.
te roze.
“Liefde raakt verloren als je niet zegt wat je
bedoelt” => helemaal waar!
bedoelt” => helemaal waar!
Verwacht een leuk verhaal met uiteindelijk een happy
end. 😀
end. 😀
Sabine: Wauw de cover knalt. Het heeft wel wat vind ik. De quote belooft
zeker wat. Mijn interesse is zeker gewekt. De uitleg over de parels op de
achterzijde vind ik erg leuk.
zeker wat. Mijn interesse is zeker gewekt. De uitleg over de parels op de
achterzijde vind ik erg leuk.
Marieke: “Liefde raakt verloren als je niet zegt wat je
bedoelt”
bedoelt”
Deze zin trok al gelijk mijn aandacht, erg benieuwd
naar het verhaal!
naar het verhaal!
Annelien: De cover trekt niet op een positieve manier mijn aandacht.
Doordat hij volledig roze is en door het gebruikte lettertype voelt het wat goedkoop
aan. Door de mond met kralen zou ik bijna een boek verwachten waar redelijk wat
erotiek in voorkomt maar dit blijkt niet per sé uit de achterflap. Het laatste
stuk van de achterflap maakt mij vooral nieuwsgierig doordat je een glimp leest
van de personages die je tegen gaat komen. Zulke stukken op de achterflap
zorgen er bij mij dus inderdaad voor dat ik benieuwd raak naar het verhaal en
zin krijg om erin te duiken. Ik verwacht een boek met veel humor, een sterke
vrouw als hoofdpersonage en veel liefde (zowel in de vorm van liefde voor
familie als wel op romantisch vlak).
Doordat hij volledig roze is en door het gebruikte lettertype voelt het wat goedkoop
aan. Door de mond met kralen zou ik bijna een boek verwachten waar redelijk wat
erotiek in voorkomt maar dit blijkt niet per sé uit de achterflap. Het laatste
stuk van de achterflap maakt mij vooral nieuwsgierig doordat je een glimp leest
van de personages die je tegen gaat komen. Zulke stukken op de achterflap
zorgen er bij mij dus inderdaad voor dat ik benieuwd raak naar het verhaal en
zin krijg om erin te duiken. Ik verwacht een boek met veel humor, een sterke
vrouw als hoofdpersonage en veel liefde (zowel in de vorm van liefde voor
familie als wel op romantisch vlak).
Welk personage sprak het meeste aan en met
welk personage totaal niks?
welk personage totaal niks?
***
Yvonne: Ik had niks met Guido, fout en weinig
inhoud. Daarnaast had ik ook weinig met Florien. De haat die zij naar haar zus
uitte, irriteerde me. Menno vond ik daarentegen een heel warm persoon. Hij
heeft Périne opgevangen ondanks dat ze hem letterlijk de deur uit heeft gezet.
inhoud. Daarnaast had ik ook weinig met Florien. De haat die zij naar haar zus
uitte, irriteerde me. Menno vond ik daarentegen een heel warm persoon. Hij
heeft Périne opgevangen ondanks dat ze hem letterlijk de deur uit heeft gezet.
Petra: Hoewel Pine heel hard lijkt en beslissingen maakt die ik niet
zou maken, voelde ik wel met haar mee en ze is ook wel heel lief en bezorgd om
haar collega’s! Toen ze Menno zo weg stuurde dacht ik direct al
“Nee!”. Guido vertrouwde ik voor geen cent!
zou maken, voelde ik wel met haar mee en ze is ook wel heel lief en bezorgd om
haar collega’s! Toen ze Menno zo weg stuurde dacht ik direct al
“Nee!”. Guido vertrouwde ik voor geen cent!
Sabine: In eerste instantie had ik totaal niets met Périne. Haar
hardheid stoorde me maar toch had ik sympathie voor haar omdat je ook de
zorgzaamheid voor andere in haar zag. Helemaal niks had ik met Guido. En ja, de
lieve Menno is toch wel de enige waar ik constant sympathie voor had. Zeker
richting het eind. Wat een goedzak. Bij Medina dacht ik even ‘oh jee waar gaat
dit heen met dat meisje’, maar snapte wel hoe wanhopig ze was door de
verstoorde relatie met haar pleegouders.
hardheid stoorde me maar toch had ik sympathie voor haar omdat je ook de
zorgzaamheid voor andere in haar zag. Helemaal niks had ik met Guido. En ja, de
lieve Menno is toch wel de enige waar ik constant sympathie voor had. Zeker
richting het eind. Wat een goedzak. Bij Medina dacht ik even ‘oh jee waar gaat
dit heen met dat meisje’, maar snapte wel hoe wanhopig ze was door de
verstoorde relatie met haar pleegouders.
Marieke: Het personage dat me het meest aansprak was Menno. Wat een lieverd en zorgzame man. Guido vond ik maar een kwal. Dat is zo’n type die op iedere knappe vrouw zijn trucjes uit wil proberen, maar als bij puntje bij paaltje komt laat ie t afweten.
Annelien: Met de vriend van Périne die haar ex wordt. Hij is heel
toegewijd aan Périne. Accepteert dat zij nooit iets heeft verteld over haar
dochter, maar wanneer hij erachter komt neemt hij die dochter ook meteen op in
zijn leven. Ook kan hij fouten van Périne vergeven en weer vol voor haar gaan.
Dat vind ik mooi. Scharrel Guido vond ik helemaal niks. Eerder storend
omdat hij een foute man is en je als lezer geen charme in hem ‘leest’. Je snapt
niet dat Périne mee gaat in zijn ideeën en zich zo makkelijk laat beïnvloeden.
toegewijd aan Périne. Accepteert dat zij nooit iets heeft verteld over haar
dochter, maar wanneer hij erachter komt neemt hij die dochter ook meteen op in
zijn leven. Ook kan hij fouten van Périne vergeven en weer vol voor haar gaan.
Dat vind ik mooi. Scharrel Guido vond ik helemaal niks. Eerder storend
omdat hij een foute man is en je als lezer geen charme in hem ‘leest’. Je snapt
niet dat Périne mee gaat in zijn ideeën en zich zo makkelijk laat beïnvloeden.
0
