‘Hunkering’ – Maria Boonzaaijer

dank aan uitgeverij Aspekt voor dit recensieboek.
deze cover laat opvallen. Tegen een lichte muur staat een stoel met twee normale
poten en twee afgezaagde poten. Ondanks dat staat de stoel toch rechtop. Over
dit gegeven kan je vele dingen bedenken: rechtop blijven staan ondanks
tegenslag of als de helft sterk genoeg is blijf je overeind enz.
oproept. Verder zijn de letters in dezelfde kleur
blauw maar dan donker en heel eenvoudig gebruikt. Alleen de titel van het boek
is met een grotere letter gedrukt. Ik geef deze cover een 8.
van het verhaal
Als op een dag blijkt dat haar man besloten heeft om een punt achter hun
relatie te zetten, komt ze in een lastig parket. Ze trekt voorlopig in bij haar
dochter. Al gauw vindt ze een mooi appartement waar ze voor een lage huur mag
wonen. De enige voorwaarden zijn dat ze ook de appartementen boven en onder
haar schoon houdt en dat ze een beetje op de oude man op de beletage (zo heet
de begane grond in dit boek) let. Het is een norse ongezellige Portugees die haar
behandelt alsof hij haar hospita is. Julia is hier niet van gediend en geeft
meerdere malen aan dat ze niet als een klein kind behandeld wil worden.
zieke moeder op zich genomen. Langzaamaan komen Julia en Todi wat dichter bij
elkaar. Ze ontdekt dat de oudere man veel liefde nodig heeft. Ze eten samen en
hebben goede gesprekken. Op een dag wordt Julia bij de directie van
het verzorgingshuis wordt geroepen omdat haar moeder onzedelijke teksten
uitkraamt en zich ook als zodanig gedraagt. Zo heeft ze haar moeder nog nooit bekeken
en ze verwondert zich over de zachte lieve kant van haar moeder.
besluiten om naar Portugal te vertrekken om het verleden van hem op te zoeken. Daar gebeuren vreemde en ook bijzondere
dingen.
geschreven boek. Maria Boonzaaijer weet je met haar mooie schrijfstijl en
vlotte hoofdstukken te verleiden om te blijven lezen. Ze beschrijft de
hunkering van vele kanten en het woord past in vele hoofdstukken. De liefde
wordt niet gekoppeld aan leeftijd. Het geeft je een inkijkje in het leven van
ouderen en de hunkering naar aandacht en liefde.
beginnen met een mooie regel uit “Lágrima” (Traan), een Fado van
Amalia Rodriques. Dit geeft de Portugese sfeer die in dit boek hangt nog meer
waarde. Ik geeft dit boek 4 dikke sterren