‘Genesis’ – Karin Slaughter

29 december 2017

Genre: literaire
thriller
Uitgever: HarperCollins
ISBN: 9789402700336
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 480
Uitgave: oktober 2017

Met dank aan uitgeverij HarperCollins voor het beschikbaar
stellen van dit recensie-exemplaar.

Op een dag wordt een
zwaar toegetakelde, naakte vrouw binnengebracht in een van de grootste
ziekenhuizen van Atlanta. Ze belandt op de Eerste Hulp bij arts Sara Linton,
die na een persoonlijke tragedie in Grant County een nieuw leven heeft
opgebouwd in Atlanta. Sara krijgt de vrouw niet uit haar gedachten en wil
achterhalen wat er gebeurd is. Wanneer speciaal agent Will Trent en agente
Faith Mitchell op de zaak worden gezet, besluiten ze hun krachten te bundelen.

Midden in de bossen ontdekken ze een
huiveringwekkende, ondergrondse martelkamer. In de duistere ruimte treffen ze
het gruwelijk verminkte lichaam van een vrouw aan. Als kort hierop weer een
vrouw verdwijnt, wordt duidelijk dat de sadistische moordenaar nog lang niet
van plan is te stoppen…

Dit onovertroffen meesterwerk toont het
menselijk kwaad in zijn puurste vorm. Slaughter is als geen ander in staat om
ijzersterke personages te combineren met een bloedstollende spanning tot de
laatste pagina.

Alsof ik door
een bak stroop moest waden, ik kwam maar niet vooruit in het boek. Ik weet
inmiddels dat Slaughter heel gedetailleerd schrijft en dit is iets moois, maar
haalde voor mij alle vaart uit dit boek. Waar de achterflap je nieuwsgierig
maakt, voelt het hele verhaal een beetje als een teleurstelling. Het voelt
bijna té gedetailleerd, je bent er nog net niet bij wanneer een personage naar
het toilet moet, maar verder maak je zo’n beetje elke minuut mee.

De vorige
twee delen uit deze serie klopten, ze waren goed uitgedacht en er kwamen hele
mooie, kleine details in voor waardoor alles heel goed samen kwam. Dit boek
voelde anders, minder goed. Dit begint al bij de achterflap. Daar staat
namelijk dat Will Trent en Faith Mitchell het verminkte lichaam van een vrouw
vinden in een martelkamer. Dit klopt niet. Het verhaal begint met het lijntje
waarin een echtpaar een vrouw aanrijdt en omdat zij slachtoffer blijkt te zijn
van een sadist gaat Will op zoek naar de plek waar zij is vastgehouden. Deze
plek wordt gevonden maar het verminkte lichaam is niet daar. Dat vinden ze
ergens anders.

Wat mij
daarnaast bezighoudt is dat er verwacht wordt dat de persoon die dit heeft
gedaan, zoiets al eerder gedaan moet hebben. De dader is te goed om een
beginneling te zijn. Echter verschillen de verwondingen van de slachtoffers en
wordt mij niet duidelijk waarom hij de een bepaalde dingen heeft aangedaan en
een andere aanpak heeft bij een ander slachtoffer. Zijn willekeur in verwonden
is onlogisch. Ook de redenen van die specifieke verwondingen worden mij niet
duidelijk terwijl je verwacht dat hier een reden voor is. Hoe de plek waar de
sadist de slachtoffers vasthoudt eruitziet, is wederom niet heel duidelijk. Er
is een uitgang maar toch zou een slachtoffer de muur moeten vernielen om te
kunnen ontsnappen. Ik snap niet hoe Slaughter het heeft bedoeld, dit liet mij
met vragen zitten. Helaas kan ik hier niet meer over uitweiden omdat ik dan
teveel van het verhaal weggeef. De dingen die
ik noem lijken een kleinigheid, maar juist omdat Slaughter bekend staat om haar
gedetailleerde schrijven, stoort dit.

Waar we in
‘Versplinterd’ kennis maakten met agente Faith Mitchell, draait het in dit boek
veel om dokter Sara Linton. Wie de ‘Grant County’ serie gelezen heeft kent haar
al, maar als je deze boeken net zoals ik niet kent, is het fijn dat je de
achtergrond van Sara te weten komt. Een van de talenten van Slaughter is om
personages neer te zetten met wie je meeleeft en waar je een soort
verbondenheid mee voelt. Net zoals Faith in het vorige deel sluit Sara
moeiteloos aan in het verhaal waarbij Will Trent nog altijd het hoofdpersonage
is. Verwarrend aan Will vind ik dat hij in het eerste boek, ‘Triptiek’, werd
neergezet als een afschrikwekkende man met zijn littekens. Hij werd gekoppeld
aan het beeld ‘Lurch’ van ‘The Addams family’. Inmiddels ligt de focus ineens
op zijn spieren en blijkt hij heel knap te zijn. Deze twee verschillende
omschrijvingen lopen voor mij nogal uiteen.

Gelukkig is
Angie niet heel veel aanwezig in dit boek, je blijft je afvragen waarom Will zo
aan haar blijft hangen. Waar ik in ‘Triptiek’ nog sympathie voor haar had, ben
ik inmiddels wel klaar met haar. Ik schrok van de rauwe scene tussen haar en
Will toen zij hem thuis verraste. Hoewel we meer te zien krijgen van een andere
kant van Will, vond ik deze scene wel heel ver gaan.

Sowieso weet
ik bij Slaughter niet of ze heftige scènes of gedetailleerde verminkingen zo
schrijft om lezers te shockeren of omdat het naar haar idee gewoon in de lijn
van het verhaal hoort. In dit boek schrijft ze expliciet over de martelingen
die de slachtoffers ondergaan. Wat de sadist de slachtoffers aandoet is heftig,
wees voorbereid.

Ik begin uit
de greep van Will Trent te raken. Fijne personages en prettige details, maar
van dat laatste gewoon teveel naar mijn smaak. Ik hoef niet iedere minuut over
de schouder van een personage mee te kijken, geef mij maar wat meer vaart in
een verhaal. Slecht geschreven is dit boek ook zeker niet, alleen minder
nauwkeurig dan de vorige delen en daarnaast zal het een kwestie van smaak zijn.
Van mij krijgt ‘Genesis’ 3 sterren.

Annelien
Kruithof – recensent De Perfecte Buren