‘Scarablue’ – O.M. Teule
Genre: kind en jeugd
Uitgever: Uitgeverij Aspekt B.V.
ISBN: 9789463381215
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 238
Uitgave: januari 2017
Met dank aan Uitgeverij Aspekt
B.V. voor het recensie-exemplaar.
B.V. voor het recensie-exemplaar.
Samenvatting van het verhaal
Ted is bevriend met Finn die een vrij ondernemend type is
wat betreft grapjes uithalen op school, waardoor Finn zich al meerdere malen
heeft moeten melden bij de rector. De vader van Finn heeft een internetwinkel
voor beveiligings- en volgapparatuur. Spullen waar Finn graag mee speelt en die
hem vaak in de problemen brengen, vooral op school. Ted woont in het huis naast
Finn, met zijn vader Jan en zijn oma. Zijn vader is journalist voor het
tijdschrift National Quest en altijd op zoek naar speciale verhalen.
wat betreft grapjes uithalen op school, waardoor Finn zich al meerdere malen
heeft moeten melden bij de rector. De vader van Finn heeft een internetwinkel
voor beveiligings- en volgapparatuur. Spullen waar Finn graag mee speelt en die
hem vaak in de problemen brengen, vooral op school. Ted woont in het huis naast
Finn, met zijn vader Jan en zijn oma. Zijn vader is journalist voor het
tijdschrift National Quest en altijd op zoek naar speciale verhalen.
Op een nacht heeft Ted vreemde en beangstigende dromen.
Even later schrikt hij wakker van de deurbel. Het is de politie die vertelt dat
zijn vader is verongelukt, zijn auto is in een slip geraakt en in het water
terechtgekomen. Er is echter geen lichaam gevonden. De politie vermoedt dat
Teds vader uit de auto is geslingerd en door de stroming is meegevoerd. Ted
krijgt te horen dat hij zich op het ergste dient voor te bereiden.
Even later schrikt hij wakker van de deurbel. Het is de politie die vertelt dat
zijn vader is verongelukt, zijn auto is in een slip geraakt en in het water
terechtgekomen. Er is echter geen lichaam gevonden. De politie vermoedt dat
Teds vader uit de auto is geslingerd en door de stroming is meegevoerd. Ted
krijgt te horen dat hij zich op het ergste dient voor te bereiden.
Ted kan zich
niet voorstellen dat zijn vader onvoorzichtig en te hard heeft gereden. Hij
heeft het gevoel dat er andere zaken spelen. Samen met Finn gaat hij op
onderzoek uit, beginnende in de werkkamer van zijn vader. Ted vindt tussen de
post van zijn vader een envelop waar een boekje met op de cover een afbeelding van
een soort insect. Omdat de inkt vervaagd is, kan Ted het boekje moeilijk lezen.
Hij vermoedt dat het te maken heeft met een van de onderzoeken van zijn vader.
niet voorstellen dat zijn vader onvoorzichtig en te hard heeft gereden. Hij
heeft het gevoel dat er andere zaken spelen. Samen met Finn gaat hij op
onderzoek uit, beginnende in de werkkamer van zijn vader. Ted vindt tussen de
post van zijn vader een envelop waar een boekje met op de cover een afbeelding van
een soort insect. Omdat de inkt vervaagd is, kan Ted het boekje moeilijk lezen.
Hij vermoedt dat het te maken heeft met een van de onderzoeken van zijn vader.
Ze komen via dit boekje achter het bestaan van de Orde
van de Blauwe Scarabee. De leider van de Orde is gefascineerd door enkele zeer
nare ideeën over hoe de mensheid. Ted en Finn komen tot de conclusie dat de
Orde een groot gevaar vormt en de twee jongens gaan de strijd aan om de Orde
tegen te houden.
van de Blauwe Scarabee. De leider van de Orde is gefascineerd door enkele zeer
nare ideeën over hoe de mensheid. Ted en Finn komen tot de conclusie dat de
Orde een groot gevaar vormt en de twee jongens gaan de strijd aan om de Orde
tegen te houden.
Conclusie
Het verhaal begint met een geheimzinnige en bijzonder
griezelige proloog. De proloog geeft verder geen details over het verhaal dat
gaat komen, wat intrigeert en je als lezer nieuwsgierig maakt naar het verhaal.
griezelige proloog. De proloog geeft verder geen details over het verhaal dat
gaat komen, wat intrigeert en je als lezer nieuwsgierig maakt naar het verhaal.
Tijdens een bezoek bij Finn thuis krijgt Ted uitleg over
de vele spionage-apparatuur die er bestaat. Finn heeft het dan vooral over
nanobots: “Heel kleine robotjes,
bijvoorbeeld ter grootte van een bij of een mug, waarin een kleine camera zit.
Een mini-drone, dus eigenlijk. Daarmee kunnen ze ongezien de vijand
bespioneren.” (Pagina 29).
Wat mij direct opviel tijdens het lezen, is dat de
schrijfster de termen nanobots en nano-drones niet goed gebruikt. Er is
(letterlijk) een groot verschil tussen nanobots en nano-drones: een nanobot wordt gebruikt bij
processen op atomaire of moleculaire
schaal, oftewel op nanometerschaal. De
term nano slaat op de geringe afmetingen, duizend keer dunner dan een haar. Op
pagina 129 ziet Ted een nanobot vliegen. Dat is dus onmogelijk. De schrijfster
zal hier een mini-drone bedoelen. Mini-drones zijn namelijk in tegenstelling
tot nanobots zichtbaar voor het oog. Zo ook wat later in het verhaal: de
schrijfster gebruikt het woord nanobots voor zowel mini-drones als ook voor de
daadwerkelijke nanotechnologie. Op pagina 174 pakt Finn een van de nanobots op.
Als het een echte nanobot was geweest, had Finn deze niet kunnen zien. De
schrijfster bedoelde hier dus een mini-drone. Doordat er geen onderscheid wordt
gemaakt tussen deze twee, levert dit enigszins verwarring op tijdens het lezen.
schrijfster de termen nanobots en nano-drones niet goed gebruikt. Er is
(letterlijk) een groot verschil tussen nanobots en nano-drones: een nanobot wordt gebruikt bij
processen op atomaire of moleculaire
schaal, oftewel op nanometerschaal. De
term nano slaat op de geringe afmetingen, duizend keer dunner dan een haar. Op
pagina 129 ziet Ted een nanobot vliegen. Dat is dus onmogelijk. De schrijfster
zal hier een mini-drone bedoelen. Mini-drones zijn namelijk in tegenstelling
tot nanobots zichtbaar voor het oog. Zo ook wat later in het verhaal: de
schrijfster gebruikt het woord nanobots voor zowel mini-drones als ook voor de
daadwerkelijke nanotechnologie. Op pagina 174 pakt Finn een van de nanobots op.
Als het een echte nanobot was geweest, had Finn deze niet kunnen zien. De
schrijfster bedoelde hier dus een mini-drone. Doordat er geen onderscheid wordt
gemaakt tussen deze twee, levert dit enigszins verwarring op tijdens het lezen.
Wat mij verder opviel tijdens het lezen is dat het
taalgebruik en de opzet van het boek niet geheel consequent zijn wat betreft
het taalgebruik voor de doelgroep: kind en jeugd. De ene keer waren de scènes
vrij eenvoudig, zo ook het taalgebruik (bijvoorbeeld dat van de rector), maar
er waren ook momenten dat er delen zo geschreven waren dat ik het meer voor
oudere kinderen en zelfs volwassenen geschikt vond (het gebruik van een scalpel
tijdens een zwangerschap en de politieke kwestie over de gezondheidszorg en
rechtse partijen). Daarnaast vond ik ook dat het negenjarige jongetje van de
Orde dat Jan (de vader van Ted) voor zijn ongeluk ontmoette, te volwassen sprak
voor een kind van die leeftijd.
taalgebruik en de opzet van het boek niet geheel consequent zijn wat betreft
het taalgebruik voor de doelgroep: kind en jeugd. De ene keer waren de scènes
vrij eenvoudig, zo ook het taalgebruik (bijvoorbeeld dat van de rector), maar
er waren ook momenten dat er delen zo geschreven waren dat ik het meer voor
oudere kinderen en zelfs volwassenen geschikt vond (het gebruik van een scalpel
tijdens een zwangerschap en de politieke kwestie over de gezondheidszorg en
rechtse partijen). Daarnaast vond ik ook dat het negenjarige jongetje van de
Orde dat Jan (de vader van Ted) voor zijn ongeluk ontmoette, te volwassen sprak
voor een kind van die leeftijd.
“Scarablue” is (het bovenstaande buiten beschouwing gelaten)
een spannend verhaal met een diepere laag. Nanotechnologie, indien verantwoord
gebruikt, kan de mensheid helpen. Bijvoorbeeld op het gebied van medische
problemen, zoals behandelingen tegen kanker. Maar zoals het met bijna alle
uitvindingen gaat, ligt het gevaar van misbruik van de technologie om de hoek.
O.M. Teule weet dit gegeven goed en duidelijk in dit spannende kinderboek te
beschrijven.
een spannend verhaal met een diepere laag. Nanotechnologie, indien verantwoord
gebruikt, kan de mensheid helpen. Bijvoorbeeld op het gebied van medische
problemen, zoals behandelingen tegen kanker. Maar zoals het met bijna alle
uitvindingen gaat, ligt het gevaar van misbruik van de technologie om de hoek.
O.M. Teule weet dit gegeven goed en duidelijk in dit spannende kinderboek te
beschrijven.
Het is een zeer spannend avontuur, waar je doorheen
vliegt als je eenmaal begint. Het is niet alleen voor kinderen, maar vanwege de
thematiek zeer zeker ook geschikt voor volwassenen. Het verhaal is spannend
door de intriges en complotten waar Ted en Finn achter komen. Ze beginnen
steeds meer verbanden te zien. Het wordt hun steeds duidelijker dat de Orde van
de Blauwe Scarabee bezig is met een zeer gevaarlijk plan dat op elk moment uitgevoerd
kan worden. Tegen het einde van het verhaal stijgt de spanning en
volgen de gebeurtenissen elkaar snel op.
vliegt als je eenmaal begint. Het is niet alleen voor kinderen, maar vanwege de
thematiek zeer zeker ook geschikt voor volwassenen. Het verhaal is spannend
door de intriges en complotten waar Ted en Finn achter komen. Ze beginnen
steeds meer verbanden te zien. Het wordt hun steeds duidelijker dat de Orde van
de Blauwe Scarabee bezig is met een zeer gevaarlijk plan dat op elk moment uitgevoerd
kan worden. Tegen het einde van het verhaal stijgt de spanning en
volgen de gebeurtenissen elkaar snel op.
Ondanks de bovenstaande kritiek over nanotechnologie en
het wisselende niveau van het taalgebruik geef ik “Scarablue” van O.M. Teule
vanwege het spannende verhaal en de actuele thema’s die zij behandelt en voor
kinderen bespreekbaar maakt, graag 3 sterren.
het wisselende niveau van het taalgebruik geef ik “Scarablue” van O.M. Teule
vanwege het spannende verhaal en de actuele thema’s die zij behandelt en voor
kinderen bespreekbaar maakt, graag 3 sterren.
Jeanine Feunekes-Both – recensent De Perfecte Buren
0
