‘De verdwenen dochter’ – Sara Lövestam

Uitgever: Stortebeeker
ISBN: 9789492750006
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 266
Uitgave: oktober 2017
stellen van dit recensie-exemplaar.
is verdwenen en privédetective Kouplan krijgt de taak haar op te sporen.
Kouplan verblijft illegaal in Zweden en moet zijn best doen om tijdens zijn
naspeuringen uit handen van de politie te blijven. Tijdens zijn onderzoek stelt
zijn opdrachtgeefster Pernilla, de moeder van Julia, hem voor steeds meer
raadsels.
verwarrend boek waarbij ik de eerste driekwart probeerde te achterhalen wat ik
nou aan het lezen was en het einde mij positief verraste. Deels was ik tijdens
het lezen verward omdat je in het verhaal wordt gedropt zonder voorkennis van
de personages. Hierdoor bleef ik zoeken naar een soort vastigheid. Kouplan is
illegaal in Zweden, vastigheid is niet iets wat hij op dit moment kan bieden.
Pernilla is haar dochter Julia kwijt maar kan ook vreemd uit de hoek komen,
wederom niet echt een stabiel personage. Daarnaast is dit de eerste zaak van
Kouplan die zichzelf als privédetective heeft ondergedompeld en lijkt hij geen
idee te hebben hoe hij het aan moet pakken. Al moet ik eerlijk zeggen dat hij
het aardig doet maar het komt nogal onlogisch over dat iemand die illegaal is
en als de dood dat iemand hem ontdekt, als privédetective aan de slag gaat. Dus
ook hier… Afijn, je snapt het. Verwarring alom.
de verwarring wordt veroorzaakt doordat het boek mij lange tijd niet heeft
kunnen grijpen en dit aan het einde toch doet. Het verhaal
van Pernilla en Julia wordt goed afgerond waardoor de verwarring over het
verhaal zelf eindelijk een beetje wegtrekt. Hoewel Kouplan nog wat mysterieus
blijft lees je uiteindelijk over hem nog wel een paar belangrijke dingen.
Aangezien er nog meer delen over dit personage aankomen begrijp ik dat Lövestam
niet alles nu al uit de doeken doet.
schrijfstijl vond ik soms slordig omdat deze meestal vanuit de derde persoon is
en soms ineens even in de eerste persoon vanuit Pernilla wordt geschreven. Ik hoop dat
Kouplan in de volgende delen wat duidelijker neergezet wordt. Hij is namelijk
wel een goed personage met wie je meeleeft en heeft zeker potentie. Dit vind ik
sowieso wel een kracht van Lövestam. De personages worden mooi neergezet en dat
zorgt ervoor dat je toch doorleest. Je wilt weten wat het verhaal van Pernilla
is. Waarom gaat ze niet naar de politie, wat is er gebeurd met Julia? Lövestam
is tevens niet bang om haar personages kwetsbaar te maken. Ieder huisje heeft
zijn kruisje en dat blijkt maar weer in dit boek. Het kwetsbare maakt haar
personages nog interessanter.
dit boek is wel de redding van het verhaal geweest. Als er eerder wat meer
dingen duidelijk waren geworden dan was het verhaal beter uit de verf gekomen
en had ik het een hogere beoordeling gegeven. Het idee van Lövestam is namelijk
wel heel goed. Nu hebben de
personages mij door het verhaal gesleept. Gelukkig maar want het einde was het
waard. Helaas kom ik voor nu niet verder dan 2,5 ster.
Kruithof – recensent De Perfecte Buren