‘Weg’ – Bill Beverly

Genre: thriller
Uitgever: De Geus
ISBN: 9789044538892
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 320
Uitgave: 19 september 2017


Dank aan Uitgeverij De Geus voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar.


De vijftienjarige East werkt voor de drugsbende van zijn oom in Los Angeles. Rustig en bedachtzaam als hij is, is het bewaken van een drugspand hem op het lijf geschreven. Maar wanneer de politie het pand oprolt, krijgt hij een zwaardere taak: samen met drie andere jongens moet hij een potentiële getuige uit de weg ruimen. Een getuige die zich heeft teruggetrokken op het platteland in het midwesten. Met een gammel busje en een flinke stapel contant geld op zak worden ze op pad gestuurd: East, de zelfingenomen Michael, de dikke slimmerik Walter, en Easts heethoofd van een broer, Ty. Voor het eerst in hun leven verlaten de jongens de stad waar ze zijn opgegroeid. Voor East wordt het een roadtrip met verstrekkende gevolgen.


Met zijn vijftien jaar heeft East al meer meegemaakt dan menig volwassene, hij is nooit echt kind geweest. East gedraagt zich onafhankelijk en wereldwijs, dit terwijl hij nog maar nauwelijks buiten de achterbuurt van The Boxers in L.A. is geweest. Hij heeft een voorrechtspositie bemachtigd, is bewaker van een van de drugspanden van zijn oom en geniet van het aanzien. Wanneer er op een dag een grootschalige politieactie plaatsvindt verandert alles. Alle zekerheden die East voor zichzelf op een rijtje had worden voor zijn neus teniet gedaan. Van zijn oom krijgt hij vervolgens een andere opdracht en hiervoor moet hij op pad. Niet alleen, nee. Hij wordt opgescheept met zijn jongere broertje Ty, een ongeleid projectiel, en twee nog onbekende gasten. De opdracht is simpel, doorkruis ongezien de VS in een onopvallend busje, raak niet in de problemen en voer je taak uit om vervolgens in alle anonimiteit weer te verdwijnen. Voor zichzelf weet East wel waar hij aan toe is maar dat geldt niet voor zijn medereizigers.



De verwachtingen zijn hoog wanneer dit boek op de mat valt. Bekroond met diverse prijzen en de kreet ‘Een van de beste literaire thrillers die je ooit zult lezen’ prijkt op de cover. Wat meteen al opvalt tijdens het lezen is het tergend lage tempo. De eerste 150 pagina’s zijn traag en bevatten vooral sfeerimpressies van (saai omschreven) landschappen en nietszeggende dialogen tussen de jongens. De verschillen tussen hen zijn groot maar wat ze wel met elkaar gemeen hebben is hun huidskleur, en dat leent zich voor stigmatiserende zelfreflectie die niets toevoegt aan het inhoudelijke van het verhaal. Het geeft alleen de indruk weer van hoe zij zichzelf in de maatschappij zien. Dat is jammer want deze kansarme jongeren zouden een bron van inspiratie kunnen zijn geweest voor de inhoud van dit verhaal, hun levens en beweegredenen zijn heel divers. Het blijft echter helaas allemaal wat op de vlakte. De rit duurt lang en daarmee het verhaal ook. Wanneer ze in Las Vegas aankomen doet zich op zich wel iets grappigs voor maar ook daar neemt de auteur niet de ruimte om zijn personages tot ontwikkeling te laten komen. Het enige wat dat moment toevoegt is de rangorde onder de jongens ter discussie stellen. Net wanneer je denkt dat het iets meer inhoud gaat krijgen is dat moment alweer voorbij. En dat is oprecht jammer.


De schrijfstijl op zich is helemaal niet verkeerd en het gekozen thema, Afro-Amerikaanse jonge criminelen, zou zich prima lenen voor onuitputtelijke gebeurtenissen en interessante dialogen tussen de jongens. Helaas komt dat totaal niet uit de verf. De lange tocht geeft alleen wat oppervlakkig inzicht in de relatie tussen Ty en East en hun gemeenschappelijke verleden. Het psychologisch aspect van die band zou zoveel meer aan (onderhuidse)spanning in zich hebben gehad. De relatie tussen de broers is dusdanig dat je op het moment wacht waar dat gaat knallen maar daar lees je, als je even niet oplet, ongemerkt overheen. Teleurstellend, want de aanzet is er wel.


Het verhaal deed vooral denken aan de cultfilm Fargo. Geen tempo, traag maar op een eigen unieke manier waarschijnlijk wel geniaal te noemen voor degene die nét dat ene detail vastpakt. Maar dat haal ik er dus niet uit. Ik vond het vooral jammer dat het meest interessante ingrediënt niet ten volste werd benut en uitgewerkt. Het explosieve tussen de broers, de chemie tussen de vier jongens met een bloedstollende opdracht zou voor zoveel meer spanning hebben gezorgd. Want dát was wel interessant! Het heeft niet zo mogen zijn en daarmee heeft ‘Weg’ voor mij de beloftes niet waargemaakt. 
2 sterren


Patrice – Team De Perfecte Buren