‘Triptiek’ – Karin Slaughter

Thriller
Uitgever: HarperCollins
ISBN: 9789402700343
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 478
Uitgave: oktober 2017
dit recensie-exemplaar.
de beruchtste wijken van Atlanta een gruwelijke moord wordt gepleegd op een
prostituee, wordt speciaal agent Will Trent van het Georgia Bureau ingeschakeld
om op onderzoek uit te gaan. Hij krijgt hulp van rechercheur Michael Ormwood, een
arrogante en driftige veteraan, en diens oude geliefde Angie Polaski. De
schokkende misdaad blijkt er één uit een reeks. Op dezelfde dag dat er in
Michaels achtertuin een nieuw lijk wordt gevonden, duikt ex-gedetineerde John
Shelley op, die na twintig jaar gevangenschap wegens moord en verkrachting op
vrije voeten is gekomen. Plotseling lijkt de sleutel tot de mysterieuze zaak
dichterbij dan gedacht…
kennismaking met Karin Slaughter. Ze heeft een flink voorwoord geschreven
waarin ze vertelt over Will Trent en het totstandkomen van dit personage. Ook vertelt
ze over personages uit de eerdere Grant County serie en waarom ze met deze
serie is gestopt. Daarna vertelt ze nog een stukje over dit boek. Een leuk
extraatje omdat je het gevoel krijgt dat je even achter de schermen mag gluren,
in het brein van Karin Slaughter en hoe zij deze personages vormt.
het verhaal begon moest ik wel even wennen aan haar schrijfstijl. Na het eerste
hoofdstuk was ik bang dat het een worsteling zou worden om door dit dikke boek
heen te komen. Er worden expliciete omschrijvingen gegeven van bijvoorbeeld
slachtoffers en hoe zij zijn aangetroffen. Ook is het taalgebruik soms erg
grof. De omschrijvingen kan ik wel begrijpen, het helpt je nog meer in het verhaal
te komen omdat je het zo voor je ziet. Het grove taalgebruik vind ik zelf niet
zo nodig. Daarnaast vond ik het ook geen meerwaarde hebben voor het verhaal. Gelukkig
kwam het uiteindelijk minder voor dan ik gevreesd had.
uit 1985. Verder begint het boek bij Michael Ormwood, een agent die bij een
gruwelijke moord op een prostituee wordt geroepen. Omdat deze moord
overeenkomsten vertoont met eerdere
zaken komt Will Trent in beeld. Ik als lezer vond hem, na het lezen van zijn
beschrijving, een apart figuur. Ik heb me zelfs af zitten vragen hoe het kon
dat hij de hoofdfiguur is in deze serie boeken. Gelukkig is
dit helemaal goed gekomen. Naarmate het verhaal vordert leer je Will steeds een
beetje beter kennen en blijkt hij een interessant (mede dankzij zijn
achtergrond) en fijn personage te zijn.
moment weet je nog niks van hem waardoor ik het in het begin lastig vond om
zijn verhaal te volgen. Het voelde wat langdradig en saai en ik zat te wachten
tot het boek weer verder zou gaan over de zaak vanuit Michael Ormwood en Will
Trent. Dit liet nog wel even op zich wachten. Hoewel er in
deze hoofdstukken over John Shelley wat spanning mist, leer je dit personage
wel goed kennen. Hoe verder je komt in het verhaal, hoe meer je het snapt en
hoe beter het boek wordt.
is als zestienjarige veroordeeld voor de brute moord op Mary Alice, de
moordzaak uit 1985 waar we af en toe over lezen. Hij heeft 20 jaar in de
gevangenis gezeten en is nu voorwaardelijk vrij. Wat ik mooi gedaan vind van
Slaughter is dat je leest waarvoor John Shelley veroordeeld is, maar je toch
met hem meeleeft en een zwak voor hem krijgt. Waarschijnlijk omdat hij niet
over komt als een psychopaat maar eerder als een vriendelijke maar beschadigde
man.
in het boek komt, hoe meer puzzelstukjes er op hun plaats vallen. Kleine
details die je eerder in het boek las, belangrijk of onbelangrijk, zie je soms
pas echt later in het verhaal (de welbekende Aha-erlebnis). Erg knap en leuk
voor de lezer hoe Slaughter deze details in een boek kan verwerken, ik hoop dit
in haar andere boeken ook terug te gaan zien!
richting het einde van het boek gaat, hoe meer eindjes er aan elkaar worden
geknoopt. Dit zorgt ervoor dat je het boek na de climax tevreden aan de kant
legt. Het verhaal is mooi afgerond en doordat je aan de hand wordt meegenomen
in de oplossing van dit verhaal, heb je niet het gevoel dat het einde
afgeraffeld wordt.
halverwege het boek al weet wie de dader is, wordt op deze manier wel
goedgemaakt. Dit vind ik soms namelijk storend omdat het spanning weg kan nemen
uit het verhaal. Slaughter is er echter in geslaagd om de spanning te behouden.
Het verhaal blijft zich ontvouwen waardoor het weten wie de dader is een
onderdeel is van de ontrafeling in plaats van een te vroege climax. Je blijft
hopen dat de rest het ook gaat zien. Je zou in het boek willen kruipen om John
te vertellen wat hij moet doen of om Will te wijzen op belangrijke punten. Dit boek
heeft me steeds verder ingepakt en smaakt naar meer. Op naar Will Trent 2! Voor
nu, 4 sterren voor Triptiek.
– recensent De Perfecte Buren