‘Alle Goede Dingen’ – Clare Fisher
Uitgever: HarperCollins
ISBN:9789402726305
Uitvoering: Paperback
Aantal pagina’s: 318
Uitgave: augustus 2017
Met dank aan HarperCollins voor dit recensieboek.
Cover
Deze cover is een soort foto maar ook een silhouet van een vrouw met een dikke winterjas aan. Ze loopt van de kijker weg en daardoor wordt er de suggestie gewekt van een soort verdriet en eenzaamheid.
Er staat ook een tekst op geschreven: “Stel je voor, je hebt iets heel ergs gedaan…..” en dat blijkt slechts het begin van het verhaal. Deze zin is geen ondertitel, maar meer een uitleg waar het boek over gaat. Ik zou dit liever op de achterkant zien. De cover past perfect bij het verhaal en de simpele kleuren geven de eenzaamheid goed weer. Cover een 7.
Inhoud
Beth is een jonge vrouw die in de gevangenis is gekomen, omdat ze, zoals zij dat zegt, iets ergs heeft gedaan. Ze praat hierover met iemand en door deze gesprekken komen ook de dingen voor en na het ‘ergs’ voorbij. Ze heeft een moeilijke jeugd achter de rug en de sporen daarvan zijn door het hele boek te voelen. Ze houdt erg van hardlopen en dat is voor haar een manier om af en toe aan de werkelijkheid te ontkomen.
In de periode waarin ze een baantje krijgt bij een bioscoop en ze een vriendin, die Chantelle heet, krijgt, lijken haar kansen wat te keren. Maar helaas kan ze hier niet goed mee omgaan.
Omgaan met geld, haar vele pleegouders en de relatie met een getrouwde man komen allemaal voorbij als haar hulpverlener haar vraagt een lijst te maken met de goede dingen in haar leven.
Mijn conclusie
Ik vond het een lastig leesbaar boek. Er werd vaak van de hak op de tak gesprongen. Vele malen begreep ik niet wie tegen wie sprak en wat er aan de hand was. Langzaamaan ga je beetje bij beetje begrijpen wat er gebeurd is en kan je de nare gedachten begrijpen. Ik vind daarom de categorie roman wat te onduidelijk. Op pagina 138 heeft ze het over een klassieker in de wereldliteratuur ‘Van muizen en mensen’ van John Steinbeck. Zonder verdere uitleg begrijp ik niet wat dit met het verhaal op dat moment te maken heeft. Misschien moet ik dit boek eerst lezen om dat te begrijpen, maar de schrijfster neemt hiermee aan dat de lezer dit boek kent.
Wat me vooral bij is gebleven is het gevoel van het boek: de eenzaamheid, het schuldgevoel en het onbegrepen zijn. Toen ik in het begin van het boek over het verhaal nadacht, kreeg ik het gevoel dat het over een jong meisje ging. De overpeinzingen van de hoofdrolspeelster en de reacties hierop waren kinderlijk en ondoordacht. Naarmate het verhaal zich ontvouwde begreep ik dat het over een jonge vrouw van net 20 gaat.
De herinneringen aan haar jeugd en de moeizame relatie met haar moeder is zijn een rode draad in dit boek, maar ook daarover weet je vaak niet hoe of wat er gebeurd is. Door de warrige manier van schrijven en de vele malen dat ik niet begreep wie het tegen wie had, geef ik het 3 sterren.
Marjolein – recensent De Perfecte Buren
