‘Je hoeft er niet altijd over te praten’ – Asa Foster

het recensie-exemplaar
diverse kleuren groen zijn gebruikt. De groene gifslang is herkenbaar, wat zou
zijn rol zijn?
maar voelt zich ook thuis in Zuid-Afrika en dat is goed te merken in dit schitterende boek! “Je hoeft er niet altijd over te praten” is
haar debuut. Het is een bundel met twaalf verhalen die allemaal in Zuid-Afrika
spelen, ruim twintig jaar na het afschaffen
van de apartheid. Toch spelen in veel van de verhalen in deze bundel nog de
verschillen tussen de rassen.
relaties. Vrijwel altijd vindt er in het verhaal een verschuiving van de macht
plaats. In ‘Vijfentwintig procent’ bijvoorbeeld lezen we het tragische
verhaal van Doug. Doug komt Suzie, een arme blanke dievegge, tegen die hij
helpt om aan een bewaker te ontkomen. Hij wil er uiteindelijk wel wat voor
terug maar daar steekt Suzie op onverwachte wijze een stokje voor!
zijn alle verhalen juweeltjes. Asa Foster heeft niet veel woorden nodig om een
mooie schets te maken van de context waarin het verhaal zich afspeelt. Zo
ontrolt zich in ‘De Afrikaanse naam’ een verhaal over het dubbelleven van
een vrouw die in het ene leven haar doodzieke man moet verzorgen in de
sloppenwijken. In haar andere leven is ze dienstmeid in een chic gezin. Wanneer
beide levens elkaar raken is haar lot onafwendbaar. Als lezer voel je dit drama
ontstaan. De auteur kan met enkele zinnen het leven in de sloppenwijken
beschrijven. Het contrast met het leven van het rijke gezin waarvoor ze werkt
kan niet groter zijn. Ook in dit verhaal een verschuiving van macht, eentje
waarbij je een brok in de keel krijgt..
praten” is een schitterende
verhalenbundel. Verwacht niet dat je dit boek in één ruk uit kunt lezen! Alle twaalf
verhalen staan los van elkaar en verdienen om erover na te denken en nog eens
terug te bladeren. Pas dan ontdek je de diepere laag die elk verhaal ook bevat. ‘De gifslang’ bijvoorbeeld met in het
begin het tragische overlijden van een jong kind. Daarna de wijze waarop de
andere kinderen ermee omgaan, het verhaal wordt wat luchtiger. Het einde is
weer tragisch. En wat is de rol of de betekenis van de gifslang in het geheel?
om elk verhaal apart te lezen, er de tijd voor te nemen om het goed door te
laten dringen. Ik ben diep onder de indruk en geef dan ook graag de volle 5
sterren.
De Perfecte Buren